All Chapters of เหนือหัวใจภาคี: Chapter 141 - Chapter 150

หลังจากมื้อเที่ยงอันสุขล้ำจบลงหมูยอก็ผล็อยหลับเพราะกินอิ่ม บอดี้การ์ดโก๋จึงอุ้มหมูยอให้นอนที่ห้องพักของญาติผู้ป่วยซึ่งเชื่อมติดกับห้องนั่งเล่น ขณะที่เจ้าภาพอาหารอินเดียมีนัดกายภาพบำบัดกับที่ด้านล่างตึกเป็นประจำทุกวันเวลาเดิมถึงแม้นิ่มฟ้าอยากตามลงไปให้กำลังใจด้วยแต่ก็ทำไม่ได้ เนื่องจากไม่สามารถทิ้งหมูยอไว้คนเดียว เธอจึงต้องรอให้เขาเสร็จภารกิจแล้วกลับขึ้นมาเอง จนเวลาก็ดำเนินไปถึงสองชั่วโมงเต็มทว่ามาสก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับขึ้นมาหนังตาที่จดจ้องอยู่กับการบ้านวิชาภาษาไทยก็เริ่มหนักอึ้งมากขึ้น พ่วงด้วยอากาศที่เย็นเฉียบในห้องพักก็เป็นปัจจัยเสริมที่ทำให้เธอรู้สึกง่วงหนาวหาวนอนกว่าเดิม"พอดีกว่า ค่อยทำวันอื่น" นิ่มฟ้าปิดสมุดการบ้านแล้วเก็บใส่กระเป๋า เด็กหญิงตัดสินใจเดินไปนอนกับน้องที่เตียงแล้วโอบกอดตัวหมูยอไว้หลวม ๆ เด็กชายตัวน้อยปรือตามองแล้วขยับตัวเข้ามาซุกลำคอพี่"ขันดิ" หมูยออวยพรให้พี่ฝันหวานแล้วลุกขึ้นหยิบผ้าห่มมาคลุมช่วงหัวไหล่พี่ จากนั้นหนูน้อยจึงแทรกตัวเข้าไปในผ้าคว้ามือพี่มาแนบแก้ม นิ่มฟ้ายิ้มแล้วปิดเปลือกตาลงอย่างยอมแพ้ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงรวมเป็นสามชั่วโมง มาสจึงกลับขึ้นมาบนห้

บรรยากาศยามค่ำคืนของบ้านดาลัลนั้นสวยงามเป็นพิเศษเพราะเฟอร์นิเจอร์หรูหราที่นำเข้ามาจากต่างประเทศนั้นส่องประกายวิบวับสะท้อนกับไฟแชนเดอเลียทรงระย้าที่ติดอยู่เหนือเพดานห้องอาหารนิ่มฟ้านั่งตัวเกร็งอยู่ข้างมาสชำเลืองมองเด็กชายเป็นพัก ๆ ขณะที่ด้านข้างของเธอมีน้ำเงี้ยวนั่งประกบเหมือนพยายามสอดส่องพี่สาวคนโปรด ส่วนพ่อกับแม่ก็แลกเปลี่ยนบทสนทนากันอย่างสนุกสนานน้องแฝดอีกสองคนอย่างหมูยอกับแป้งจี่นั่งอยู่ข้างบะแต๋งและน่านฟ้า ทว่าตอนแรกเจ้าน้องชายตัวแสบดึงดันจะมานั่งกับเธอและน้ำเงี้ยว แต่ไม่รู้ว่าพี่ชายของเธอกระซิบกระซาบอะไรใส่หูของหมูยอ น้องน้อยขี้วีนของเธอจึงว่านอนสอนง่ายขึ้นในพริบตาไม่นานนักอาหารอินเดียจากร้านอาหารเก่าแก่ 'ประภา มาซาล่า' ของน้าราสมาลัยก็ถูกจัดวางบนโต๊ะที่ประดับด้วยดอกชมนาดลอยน้ำส่งกลิ่นหอมผ่อนคลาย"ป๊าดดด ปาเล๊อะปาเต๊อะ" น้ำเงี้ยวตาลุกวาวเพราะเห็นอาหารเต็มไปหมด"อันนี้กินยังไงเหรอคะ" นิ่มฟ้าชี้ไปที่ถาดอาหารแสตนเลสที่มีแป้งกับแกงสีแดง"นี่คือแผ่นแป้งนานก็คล้ายกับโรตีบ้านเรา แต่จะมีกลิ่นแบบกระเทียม ชีส และหัวหอมให้เลือก อันนี้พี่ให้แม่ทำแบบกลิ่นหัวหอมมาให้ แล้วเราก็ฉีกแบบนี้แล้วก

เหลือเวลาอีกเพียงสามวันเท่านั้นบะแต๋งก็ต้องไปสอบเข้ามัธยมต้น เนื่องจากโรงเรียนดังกล่าวอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนของปั้นหยา เด็กชายจึงเลือกเรียนโรงเรียนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสอบเข้ายาก เพราะมีแต่ระดับหัวกะทิเข้าไปเรียนเช้านี้บะแต๋งตื่นตีห้า ลงมาตักบาตรแล้วช่วยปู่กับย่าทำกับข้าว จากนั้นเริ่มอ่านหนังสือติวสอบอย่างตั้งใจ ทว่าระหว่างที่เขากำลังใช้ปากกาเขียนสรุปบทเรียนสั้น ๆ ลงในกระดาษแป้งจี่ที่ตื่นนอนคนที่สองของบ้านก็เอาจิ้งจกมาวางบนหัวพี่"แต๋งๆ ฉี่ฝักก้าวมังข่ายด้ายก่อ" แป้งจี่ขอฝากจิ้งจกชื่อข้าวมันไก่ของเธอไว้บนหัวพี่ที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อ่านหนังสือสอบ"เดินถือมันลงมาแบบนี้เดี๋ยวอี่แม่ก็จับได้หรอก" พี่ชายหยิบจิ้งจกลงมาใส่ในกล่องดินสอของตน"ฉี่หยักปิ๊กจั๊กกิ้มมาแอ่วพ่อง" แป้งจี่อยากพาจิ้งจกมาเที่ยว หนูน้อยบอกแล้วนั่งลงตรงข้ามพี่"หิวก่อ เดี๋ยวอ้ายจะไปคดข้าวให้กิ๋น วันนี้มีปีกไก่ทอดน้ำปลากับไข่น้ำ""กิ๋น ๆ อ้ายแต๋ง อาวอาหารมาฝักก้าวมังข่ายโตย" หนูน้อยม้าแหว่งไหว้วาน"ได้ เดี๋ยวเอามาให้ทั้งคนทั้งจั๊กกิ้มเลย แต่จี่นั่งเฉย ๆ ล่ะ" บะแต๋งทาบมือบนหัวน้อง แต่พอหลังจากพี่ชายเข้าไปคดข้าวในครัวหนูน้อยก็ลุกไป

หม่อมเจ้าภูวสินต้องเข้าแอดมิทที่โรงพยาบาลด่วนเนื่องจากมีสภาวะลมพิษชนิดเฉียบพลัน ทำให้มีความดันต่ำ ปากและตาบวม รวมทั้งมีอาการปวดท้องร่วมด้วยหมอจึงให้นอนพักยาวเพื่อคอยอัปเดตอาการ"เบื้องต้นจากที่หมอตรวจดูอาการแล้วคนไข้แพ้สารเคมีทั้งที่ไม่มีประวัติแพ้อะไรมาก่อน แต่ด้วยอายุขนาดนี้แล้วภูมิต้านทานอาจจะต่ำลงเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในร่างกามันก็เลยไปกระตุ้นให้เกิดอาการแพ้ขึ้นมา ยังไงวันหลังก็อย่าสัมผัสหรือโดนเครื่องสำอางพวกนี้อีกนะครับ ญาติก็ช่วยระมัดระวังด้วย" แพทย์หนุ่มชี้แจงแล้วเดินออกไปจากห้องพัก"เหมาะฉี่ฉะยาวังจ๋าว" แป้งจี่พยักหน้ารับให้กับคุณหมอ"ยังไงคุณหมอตัวน้อยช่วยดูแลคุณปู่ให้ดีด้วยนะครับ" ฝ่ามือใหญ่ของหมอทาบบนหัวเล็ก"จ๋าวว" คุณหมอศัลมือฉมังขานรับ"งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ""ขอบคุณมากครับหมอ" ภาคีเดินไปส่งหน้าห้องขณะที่มาสกับนิ่มฟ้านั่งเงียบ ๆ อยู่ที่โซฟา ส่วนบอดี้การ์ดโก๋กับเฮงอยู่รอเจ้านายของตนที่ร้านกาแฟของโรงพยาบาล"ป้อขี้ฉี่ฉำอึ๊กปิดแล้ว ป้อขี้ฉะให้ฉี่ยะก๋านยะงานฉี่ก็พ้อมยุย" เด็กหญิงพูดด้วยแววตาขึงขังพร้อมทำงานทำการไถ่โทษ"สำนึกลูกบ่าใจ้สำอึ๊ก เอาเต๊อะป้อบ่ได้ว่าแต่คราวหน้าห

ผ่านมาเกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่หม่อมเจ้าภูวสินได้กลับมาพักฟื้นที่บ้าน แต่หมอเน้นย้ำว่าให้ระวังเรื่องการกินและการพักผ่อนให้มาก โชคดีที่วันนี้ร้านปลาเผาประกาศหยุดขายเป็นเวลาสิบวันเพื่อให้ลูกจ้างในร้านได้ใช้เวลาเฉลิมฉลองร่วมกับครอบครัวช่วงสิ้นปีราวเจ็ดโมงเช้าระหว่างที่ทุกคนนั่งล้อมวงกินข้าวดูข่าวเช้าด้วยกัน ซึ่งวันนี้เหนือฟ้าโชว์เสน่ห์ปลายจวักโดยมีผู้ช่วยเป็นบะแต๋ง นิ่มฟ้าและน่านฟ้า ส่วนสามแฝดนั้นกำลังถูกพ่อจับอาบน้ำแต่งตัว"ม้านิ่ง" หมูยอเดินพุงพลุ้ยเข้ามาหาปู่กับย่า "อุ้มมมม" เด็กชายอ้อนให้ปู่อุ้ม"มอร์นิ่งลูก" หม่อมเจ้าภูวสินอุ้มหลานชายขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้เด็กด้านข้างตัวเอง ส่วนภาคีจัดการอุ้มแป้งจี่และน้ำเงี้ยวนั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็กแต่ละคน"นิ่มฟ้าคะหนูยกอันนี้ไปวางที่โต๊ะสิลูก" เหนือฟ้าบอกให้ลูกสาวถือจานไข่เจียวดอกโสนจานใหญ่ไปวางที่โต๊ะ"รับทราบหนุนน้อย" นิ่มฟ้าประคองขอบจานอย่างระมัดระวัง ด้วยขนาดจานที่ค่อนข้างหนักบะแต๋งจึงเป็นฝ่ายแย่งจานจากมือน้องมาถือเอง"อ้ายแต๋งทำอะหยังเจ้า" เด็กหญิงทำหน้างงเพราะอยู่ดี ๆ พี่ชายก็พรวดพราดเข้ามาถือจานไข่"กั๋วว่าจะหนัก" พี่ห่วงน้องเ