Semua Bab I'm Crazy For You: Bab 241 - Bab 250

Isang maaraw na hapon sa Quezon. Kasalukuyan silang nasa isang grocery sa bayan, kasama ni Jal si Prescilla at ang dalawang taong gulang na si Miguel, na ngayon ay nakasakay sa cart habang panay ang turo sa mga tsokolate."Jal, ito ba 'yung gatas ni Miguel?" tanong ni Prescilla habang hawak ang dalawang brand.Ngunit hindi siya agad sinagot ni Jal.Napako ang tingin ng lalaki sa kabilang aisle.Doon, sa gitna ng liwanag ng grocery, nakita niya ang isang tanawing ilang ulit na lang niyang nakita sa kanyang panaginip.Si Cherry.Nakahalbung buhok, nakasuot ng simpleng T-shirt at maong na pantalon, may hawak na basket habang nakapila sa cashier.At sa tabi nito—tatlong bata.Isang batang lalaki na may pilyong ngiti, at dalawang batang babae na parehong may mahabang buhok, hawig na hawig ni Cherry sa bawat galaw, ngunit sa mata… doon niya nakita ang sarili.Si Mike. Si Mikee. Si Mikaela.Ang mga triplets.Nanlamig ang buo niyang katawan. Parang huminto ang mundo.May hawak na kendi si Mik

Tahimik ang gabi. Ang liwanag mula sa poste ng kalsada ay nagtatapon ng mahahabang anino sa sementadong daan. Maingat na huminto ang SUV ni Jal sa harap ng gate ng bahay nila. Agad bumukas ang pintuan, at bumaba siya, hawak ang folder na kanina pa niya tinititigan sa loob ng sasakyan. Sa likod ay bumaba rin si Madam Luisa, tikom ang labi, seryoso ang mukha.Sa tapat ng gate, nakaabang si Prescilla. Nasa braso niya si Miguel, mahimbing ang pagkakayakap ng bata sa leeg ng ina. Ngunit ang tingin ni Prescilla ay hindi sa anak, kundi kay Jal — diretso, malamig, may halong takot at galit.“Saan kayo galing?” tanong ni Prescilla, mariin ang tinig. Hindi ito tanong ng simpleng asawa na nag-aalala. Ito ay tanong ng pusong nagdududa.Hindi agad nakasagot si Jal. Tila ba tinablan siya ng lamig ng gabi at ng tanong. Napatingin siya sa lola niya, hinahanap ang lakas na wala sa kanya.“May kailangan lang akong kunin,” sagot niya, mahina. “Mga... papeles.”“Papeles?” Umangat ang isang kilay ni Presc

Tahimik ngunit matindi ang tensyon sa loob ng opisina ni Atty. Mario Guzman, isa sa pinakarespetadong family lawyers sa buong lungsod. Mabigat ang bawat segundo. Sa isang banda ng lamesa, nakaupo si Jal Pereno, tila uhaw sa kasagutan. Nasa kanyang kamay ang isang brown envelope na may lamang mga kopya ng birth certificate nina Mike, Mikee, at Mikaela. Paulit-ulit niyang pinipisil ang gilid ng sobre, waring pinipigil ang init na namumuo sa dibdib.Hindi siya mapakali. Sa loob ng maraming buwan, tinahak niya ang daan ng pagdududa at pangungulila. Ngunit ngayon, desidido siyang harapin ang katotohanan. Tumitig siya kay Atty. Guzman, tahimik ngunit puno ng paninindigan ang kanyang mga mata.“Gusto ko pong magsampa ng formal petition para sa DNA test,” aniya sa mababang tinig. “Gusto kong malaman ang katotohanan. Karapatan ko ‘yon bilang posibleng ama.”Hindi agad sumagot ang abogado. Tiningnan muna nito ang laman ng sobre, saka ibinalik sa mesa ang mga dokumento. Tila iniisip niya kung pa

Tahimik pa rin ang paligid, pero biglang gumalaw si Mikee, ang gitna sa magkakapatid. Marahang bumukas ang kanyang mga mata, bahagyang nanlalabo pa sa antok. Napansin niya ang pigil na hikbi ng kanyang ina sa tabi ng kama."Ma?"Mahinang tawag niya, halos pabulong.Nagulat si Cherry. Agad niyang pinunasan ang mga luha sa pisngi at ngumiti, pilit na sinasalubong ng tapang ang anak."Gising ka na, anak? Sorry, ginising ba kita?"Mikee ay agad bumangon, walang imik na bumaba sa kama. Nilapitan niya si Cherry, saka mahigpit na niyakap ang ina mula sa likod. Maliit ang kanyang mga braso, pero ramdam ni Cherry ang tibok ng puso ng batang yumayakap sa kanya—tibok ng pagmamahal, ng koneksyon na hindi kailanman mapuputol."Ma... umiiyak ka na naman," bulong ni Mikee habang nakasubsob sa balikat ng ina."Bakit? Masama ba ulit si Papa Jal?"Hindi agad nakasagot si Cherry. Ang mga salitang gustong lumabas sa kanyang bibig ay parang nakasiksik sa lalamunan. Imbes na sagutin, hinaplos niya ang liko

Maagang dumating si Cherry sa Hall of Justice, kasama si Atty. Salazar. Suot niya ang pinakapormal na damit na kaya niyang maisuot. Lumang blusa. Itim na palda. At sapatos na may gasgas na ang takong.Hawak niya ang envelope na may lamang litrato ng kanyang mga anak, birth certificates, medical records, at ang sulat ni Mikee na may nakasulat na:“I love you Mama. You’re my sunshine.”Nanginginig ang kamay niya pero pinipigilan niyang madama ang takot. Hindi ngayon. Hindi sa araw na ito.Sa loob ng courtroomTahimik. Seryoso. Naroon ang korte, si Judge, ang dalawang abogado, at sa gilid—si Jal. Malinis ang gupit. Nakasuot ng mamahaling barong. Katabi ang abogado niyang si Atty. Guzman, kalmado at may kumpiyansa.Nagtagpo ang mga mata nila.Si Cherry, luhaan ang paningin. Si Jal, malamig. Walang bakas ng pagkahabag o alinlangan. Para bang nakikita lang niya ang isang estrangherang babae. Hindi ang ina ng kanyang mga anak.“Case number 7845. Custody Petition filed by Mr. Jal Pereno,” anu