All Chapters of I'm Crazy For You: Chapter 261 - Chapter 270

Makalipas ang gabing iyon, naging malamig ang bawat araw sa bahay nina Jal. Hindi dahil sa panahon, kundi sa pagitan nila ni Prescilla.Tahimik si Prescilla. Wala siyang tanong. Wala rin siyang reklamo. Ngunit dama ni Jal ang mga matang malamig tuwing siya’y susulyapan, ang mga katagang pinipiling huwag sabihin, at ang distansyang tila lumalawak sa pagitan nila araw-araw.Tuwing umaga, handa na ang kape ni Jal sa mesa — pero hindi na siya ang nilalagyan ng gatas at asukal tulad ng dati. Tuwing gabi, naroon si Miguel sa kanyang kuna, pero si Prescilla na lamang ang may hawak ng bote ng gatas — hindi na siya tinatawag para tumulong.At sa bawat pagdaan ng araw, lalo niyang nararamdaman ang bugso ng pagtitimpi ng kanyang asawa. Isang araw, sinubukan niyang kausapin ito sa kusina.“Prescilla,” mahina ngunit may pagsamo ang boses niya.Tumigil ito sa pagbabanlaw ng pinggan, ngunit hindi lumingon. “Ano?”“Alam kong hindi madali ang pinagdadaanan natin ngayon, pero…”“Pero anong, Jal? Dahil

Tahimik ang buong bahay. Maririnig lang ang mahinang huni ng aircon at ang tik-tak ng wall clock sa sala. Magkabilang gilid ng bintana ay pinupuno ng mga anino ng gabi. Nasa couch si Prescilla, tahimik, nakasandal, habang naglalagay ng lotion sa kanyang mga kamay. Si Miguel ay mahimbing nang natutulog sa kwarto.Pagpasok ni Jal sa sala, dala ang mabigat na dibdib, agad siyang tumigil sa tapat ng asawa. Ilang segundo siyang hindi makapagsalita. Tila bawat hakbang ay may pasan na alaala at kasalanan.“Prescilla…” mahina pero malinaw niyang tawag.Hindi siya tinapunan ng tingin ni Prescilla. Patuloy lang ito sa pagpahid sa balat. Walang imik. Walang tanong. Pero alam niyang naririnig siya.“Kailangan nating mag-usap.”Dahan-dahang nilapag ni Prescilla ang bote ng lotion sa side table. Tumitig siya kay Jal, malamig, walang emosyon. “Tungkol saan?” maiksi niyang tanong.Huminga nang malalim si Jal. Nilabas niya mula sa bulsa ang isang sobre. DNA result. Makinis, puti, pero punung-puno ng b

Tahimik ang loob ng korte ng Quezon habang malumanay na sinimulan ang pangalawang yugto ng pagdinig para sa kustodiya. Tila nahuhulog ang bawat sulok ng silid sa bigat ng mga salitang bubuksan at sa mga pusong punô ng takot at pag-asa. Maging ang mga abogado ay halos hindi magkamayaw sa maingat nilang pagsasalita, parang ayaw nilang guluhin ang kapayapaang kasalukuyang umiiral sa lugar.Sa kaliwang bahagi ng silid, nakaupo si Cherry Jones. Mahigpit ang hawak niya sa kamay ng kanyang mga magulang na sina Romeo at Gemma. Halata sa kanyang mukha ang pagod at kabang hindi niya maitago. Sa bawat linyang lumalim sa paligid ng kanyang mata, mababakas ang gabi ng walang tulog at araw ng walang katiyakan. Katabi niya si Atty. Salazar na tila hindi mapakali sa pagbabasa ng mga tala sa tablet. Paminsan-minsan ay tinitignan siya ng abogado, para bang sinusuri kung kakayanin pa ba niya ang bigat ng susunod na oras.Sa kabilang bahagi ng silid, si Jal Peréno ay tahimik na nakaupo. Suot ang kanyang b

"Opo, Mike?""Bakit ka umiiyak pa rin?""Kasi ngayon lang ako tinawag na 'Daddy'," sagot ni Jal, halos pabulong.Luisa lumapit sa kanyang apo at hinawakan ito sa balikat. "Ay, Jal... anak ko. Parang batang nawawala noon. Pero ngayon, nahanap mo na ang tahanan mo.""Daddy, saan po kayo nakatira?" tanong ni Mikee."Sa Quezon dito lang malapit sa kabilang barangay, anak. Pero kahit saan ako mapunta, kahit kailan... pwede ko kayong puntahan.""May pagkain po ba doon?" tanong ni Mikaela.Napatawa si Jal, pati si Luisa."Naku, ang lola niyo, punô ang ref! Gusto n’yo ng spaghetti o chicken nuggets?""Yeeeeees!" sigaw ng tatlo."Huy, huwag n’yong i-spoil ang mga anak ko agad!" sabat ni Cherry, sabay tawa."Hindi ko kaya, anak. Apo ko ‘yan!" sagot ni Luisa."Cherry... kung pwede, gusto ko silang isama minsan... kahit sandali lang. May time ka ba this weekend? Pwede ba silang makasama kahit isang oras?"Tahimik si Cherry. Tumingin sa mga anak. Saka muling bumaling kay Jal."Isang oras. Sa isang

Maaliwalas ang hapon sa parke. Banayad ang ihip ng hangin, at masayang naglalaro ang ilang bata sa paligid. Sa isang malinis na spot malapit sa slide, naroon na sina Jal at Madam Luisa, may dalang picnic blanket, juice, at spaghetti—gaya ng ipinangako ni Luisa. Katabi nila si Miguel, ang munting tatlong taong gulang na lalaki, nakasuot ng cute na dinosaur shirt at hawak ang kanyang paboritong laruan.“Anak, mamaya makikilala mo na ang mga kuya at ate mo, ha?” malumanay na sabi ni Jal habang inaayos ang buhok ni Miguel.“Opo, Daddy. Pwede po ba sila maglaro ng t-rex ko?” inosente nitong tanong.“Pwede, anak. Sigurado akong matutuwa sila sayo.”Dumating na sina Cherry kasama sina Mike, Mikee, at Mikaela. Nakasunod sina Romeo at Gemma na may baong bottled water at towels. Masaya ang mga bata, dala pa ang bagong bola na gustong-gusto nilang ipakita sa tatay nila.“Daddy!” sabay-sabay na tawag ng tatlo habang tumatakbo palapit.Napangiti si Jal. “Mga anak!”Agad niyang sinalubong ang mga b