Lahat ng Kabanata ng เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ: Kabanata 341 - Kabanata 350

“เปล่า แค่ดูเหมือนว่าพ่อมีอะไรจะพูดกับผม” กงเฉินสูบบุหรี่อย่างไม่รีบร้อนคุณท่านกงยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้น และมองไปที่กงเฉินอย่างสงบเขาอยากจะดูความคิดของลูกตัวเองให้ชัดเจน แต่ยิ่งมองยิ่งเหมือนถูกกั้นด้วยควันแต่พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่จําเป็นต้องปิดบังอะไรอีก“เรื่องนี้อาห้ากับอาหกของแกทำออกมาไม่ดี หาเหตุผลไปปล่อยคนออกมาก่อน ส่วนทางด้านหลินจืออี้ให้มันหุบปากซะ จะได้ไม่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลกงเสียหาย”กงเฉินดีดไฟแช็กในมือ ก่อนจะหัวเราะอย่างเย็นชา “ชื่อเสียงของตระกูลกงถูกหลินจืออี้ทำลายหรือคนอื่นกันแน่?”คุณท่านกงเดาะลิ้น “แกหมายความว่ายังไง?”กงเฉินพูด เปิดบทสนทนาที่หลินจืออี้บันทึกไว้ในโทรศัพท์โดยตรงคุณท่านกงยิ่งฟัง สีหน้าก็ยิ่งเขียวคล้ำกงเฉินพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “พวกเขาสองคนกับหลินจืออี้ไม่มีความแค้นต่อกัน ทำไมต้องส่งคนไปจับตาดูเขาตลอด?”ได้ยินดังนี้ แผ่นหลังของคุณท่านกงก็เริ่มเย็นขึ้นเขารู้ดีถึงหัวใจของกงเฉินนั้นเป็นอย่างไร!“พอแล้ว!” คุณท่านกงยืนเอามือไพล่หลัง “แกไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปก็ช่างเถอะ แต่ถ้าอุบัติเหตุที่เหมืองถูกเปิดเผยจะส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อตระกูลกง”“เรื

หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรเพื่อไม่ให้หลิ่วเหอกังวล เธอจึงยืนกรานว่าไม่เจ็บ ประคบถุงน้ำแข็งครึ่งชั่วโมงก็หลับไปแล้วกงเฉินหานความคิดของเธอออก และมองไปยังเฉินจิ่นที่ยืนอยู่หน้าประตูเฉินจิ่นออกจากห้อไปงทันทีหลินจื้ออี้คิดจะฉวยโอกาสงไปจากขาของเขา แต่กลับถูกเขาหมุนรถเข็นจนติดอยู่ระหว่างโต๊ะกับเขาทันใดนั้นหน้าอกที่อบอุ่นของชายคนนั้นก็แนบชิดกับเธอลมหายใจร้อนๆ พ่นลงบนแก้มของเธอ ใบหน้าที่เคยร้อนอยู่แล้วยิ่งร้อนมากขึ้นข้างหูเป็นเสียงแหบเล็กน้อยของเขา “กินอิ่มแล้วเหรอ?”หลินจืออี้พยักหน้า “อาเล็กกินเถอะ”“ฉันไม่ชอบ”แล้วยังจะซื้อเยอะขนาดนี้อีก?หลินจืออี้มองอาหารบนโต๊ะอย่างละเอียด ล้วนเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้กินที่ตลาดกลางคืนในวันนั้นเธออึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะหันไปมองกงเฉินตามจิตใต้สำนึกพอดีกับที่สบสายตาลึกล้ำของเขา เธอเห็นแววตาที่เร่าร้อนของเขาอย่างไม่ปิดบังหลินจืออี้หายใจติดขัด รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเหยื่อที่ถูกจ้องมองเธอตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก เม้มริมฝีปากล่างแล้วพูดว่า “งั้นฉันจะสั่งอาหารเดลิเวอรี่อย่างอื่นให้อาเล็กนะคะ”เธอพยายามลุกขึ้น ทันใดนั้นศีรษะของเธอก็ถูกจับและกดลงตรง

หลังจากเห็นหมวกกันน็อกอย่างชัดเจนแล้ว หลี่ฮวนก็ตกตะลึงอยู่กับที่นี่เป็นสิ่งที่เขาสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษสําหรับหลี่เฮ่อ และบนนั้นยังมีคำที่เขาเขียนเป็นพิเศษด้วยเดินทางเข้าออกโดยสวัสดิภาพแต่หลี่เฮ่อกําลังพักฟื้นอยู่ไม่ใช่เหรอ?หลี่ฮวนเดินเข้ามาใกล้ด้วยความสงสัยแล้วก็ได้ยินเสียงของผู้ชายและผู้หญิงเขากําลังจะหันหลังกลับไป แต่บังเอิญเห็นหน้าผู้หญิงบนเตียงอย่างชัดเจนเป็นซ่งหว่านชิว!หลี่ฮวนก้าวไปข้างหน้าด้วยความโกรธ แต่พอเขากําคีย์การ์ดห้องแน่น เขาก็ออกจากห้องอย่างเงียบๆกงเฉินให้คีย์การ์ดห้องเขา ก็เพราะไม่อยากให้เขาแหวกหญ้าให้งูตื่น……ณ ห้องพักผู้ป่วยกงเฉินได้ยินเสียงจุดประตูก็ไม่แปลกใจ เขาหยิบบุหรี่ออกมาสองมวนและยื่นออกไปมวนหนึ่ง“หืม?”หลี่ฮวนมองไปที่กงเฉินอย่างขมขื่น เขารับบุหรี่มา แต่แม้แต่ไฟแช็กก็ยังจุดไม่ติดในที่สุดกงเฉินก็จุดบุหรี่ให้เขาเขาไม่ค่อยสูบบุหรี่ กระแอมไอสองครั้งในครั้งแรก กดความรู้สึกไม่สบายไว้ “นายรู้ตั้งแต่เมื่อไร”กงเฉินพูดเบาๆ ว่า "ตั้งแต่พวกเขาสองคนเปิดห้องเป็นครั้งแรกมั้ง"“นั่นมัน......”“ตอนที่พวกเขาสองคนพบกันครั้งแรก”“แค่ก แค่ก!” หลี่ฮวนต

นอกจากเฉินจิ่นแล้ว ยังมีกงเฉินเธอลบมันออกทั้งหมดครึ่งเดือนต่อมา จากการแนะล้างของผู้จัดการหลี่ ทำให้หลินจืออี้มีโอกาสเข้าร่วมงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเซวียมั่น ดังนั้นจึงยุ่งเป็นพิเศษระหว่างนั้นหลิ่วเหอก็นัดเธอไปบ้านตระกูลกงสองครั้ง แต่เธอปฏิเสธไปทั้งหมดส่วนซ่งหว่านชิว กลับจากเมืองซานเฉิงก็หน้าตาสดใส ไม่ได้มาหาเรื่องหลินจืออี้อีกหลินจืออี้ก็อยู่ในสงบเรื่อยมาในตอนเช้าวันหนึ่งที่อดหลับอดนอนมาตลอดคืนอีกแล้ว หลินจืออี้จ้องมองโทรศัพท์จากหลิ่วเหอด้วยขอบตาที่ดําคล้ำ“คืนนี้มากินข้าวที่บ้านตระกูลกง”“ไม่ไป มีธุระ” หลินจืออี้ยังคงปฏิเสธ“คุณท่านกงเป็นคนเชิญ” หลิ่วเหอกล่าวเสริม“เข้าใจแล้ว”หลังจากวางสายแล้ว หลินจืออี้ก็นอนต่อ แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับในตอนเย็น เธอถือผลไม้เล็กๆ น้อยๆ ไปที่บ้านตระกูลกงยังไงก็ตามคุณท่านกงก็ไม่สนใจว่าเธอจะให้อะไรอยู่แล้ว เธอขี้เกียจที่จะเสียเงินเปล่าๆเดินเข้าไปในห้องอาหาร หลินจืออี้มองฝูงชนที่คึกคัก ตกใจนิดหน่อยวันนี้เป็นวันอะไร? ถึงได้เชิญคนมามากมายขนาดนี้ในเวลานี้หลิ่วเหอก้าวไปข้างหน้าและดึงเธอไปที่ด้านข้าง“เจ้าสามได้รับบาดเจ็บ คุณท่านก

เธอคีบเช็คยัดใส่มือหลินจืออี้อย่างเบามือนอกจากหลินจือจะรู้สึกตกใจแล้ว ก็รู้สึกไร้เหตุผลสิ้นดีอีกด้วยนี่ช่วยสามีรับอนุภรรยาเหรอ?หลินจืออี้ยิ้มพลางยกเช็คในมือขึ้น “คุณซ่งใจกว้างขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นคุณนายสาม แต่เรื่องนี้ต้องได้รับความยินยอมจากคุณท่านกงด้วย ไป พวกเราไปถามด้วยกัน คุณท่านกับผู้ใหญ่ท่านอื่นต้องซาบซึ้งใจตายเพราะคุณแน่ๆ ”เมื่อได้ยินว่าจะไปพบคุณท่านกง สีหน้าเย่อหยิ่งของซ่งหว่านชิวก็แข็งทื่อไปชั่วขณะ ขยับตัวไม่ได้แม้แต่ครึ่งก้าว“ที่แท้เธอก็กลัวเป็นด้วย” หลินจืออี้ยิ้มแล้วขว้างเช็คใส่หน้าเธอ “ซ่งหว่านชิว อย่ามาทําตัวเป็นคนใจกว้างที่นี่ มีเวลาว่างมาทําให้ฉันขายหน้า สู้จับผู้ชายของเอให้แน่นๆ ดีกว่า! ยังไงล่ะ? มีลูกยังจับเขาไม่ได้เหรอ? งั้นก็มีลูกเพิ่มสิ เธอมีประสบการณ์มากที่สุดไม่ใช่เหรอ?”“เธอ...... เธอพูดจาเหลวไหลอะไร!” ซ่งหว่านชิวหน้าซีดเผือด“งั้นก็อย่ามาตอแยฉัน!”หลินจืออี้หันหลังจากไปซ่งหว่านชิวโกรธจนหน้าตาบิดเบี้ยว แต่หลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มอ่อนๆ ทันที"จืออี้ ฉันรู้ว่าเธอคิดว่ามันเป็นการดูถูกเธอมาก แต่...... นี่คือความหมายของคุณชายสาม นะ