Semua Bab เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ: Bab 401 - Bab 410

ระหว่างทางที่หลินจืออี้กับหลิ่วเหอไปที่ห้องรับแขกด้านหน้า ก็พบว่าพ่อบ้านพาผู้อาวุโสของตระกูลกงเดินไปยังศาลบรรพบุรุษอย่างรีบร้อน“แม่ ทําไมไปศาลบรรพบุรุษกันหมดล่ะ?” หลินจืออี้ถามอย่างแปลกใจหลิ่วเหอมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าตึงเครียด “แย่แล้ว ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ”เธอเป็นห่วงกงสื่อเหยียน จึงดึงหลินจืออี้ไปที่ศาลบรรพบุรุษด้วยพอเข้าไปในศาลบรรพบุรุษก็พบว่าเต็มไปด้วยผู้คนทุกคนยืนแยกกันอยู่สองข้างอย่างเป็นระเบียบ หลินจืออี้รีบดึงหลิ่วเหอยืนอยู่ที่ปลายสุดที่ไม่สะดุดดวงตาเธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังด้านในสุด พบว่าเหล่าผู้อาวุโสที่ปกติมักจะอยู่อย่างสันโดษก็ถูกเชิญมาหมดกงเฉินและคุณท่านกงนั่งอยู่ที่ที่นั่ง บนมือมีธูปหอมลอยวนอยู่ ดูสง่างามและเคร่งขรึมในห้องรับแขก กงเยี่ยนกัดฟันคุกเข่าอยู่เฉินซู่หลานที่อยู่ข้างๆ หน้าซีด เธอทั้งร้องไห้และโวยวาย ไม่มีความสง่างามของคุณนายใหญ่หลงเหลืออยู่เลย"เจ้ารอง! เธอหมายความว่ายังไง? กงเยี่ยนได้รับบาดเจ็บเพราะลูกสาวบ้านเธอนะ เธอมีสิทธิ์อะไรมาพาเขากลับมาแบบนี้?”กงสื่อเหยียนมองไปที่เธออย่างเย็นชา “ทําไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บ ต้องให้ฉันพูดซ้ำต่อหน้าทุกคนไหม? ”“

เฉินซู่หลานถูกกงเฉินผลักออกไปล้มลงกับพื้นแข็งๆ เธอเป็นคนรู้กาลเทศะ แม้จะไม่มีอํานาจที่แท้จริงในตระกูลกงมากนัก แต่เธอมีสถานะเป็นคุณนายใหญ่ คนที่สนับสนุนก็มีไม่น้อยแต่ตอนนี้เธอล้มลงกับพื้น ผู้คนรอบๆ ต่างเฝ้าดูอย่างเย็นชาทั้งนั้นแม้แต่สามีของเธอก็ยังหันมาปกป้องแม่ลูกที่อยู่ข้างๆ มีเพียงกงเยี่ยนเท่านั้นที่ยังคงปกป้องเธออยู่ เขามองกงซื่อเจ๋อด้วยความโกรธแค้น “พ่อ! หรือว่าแม่พูดผิดเหรอ? ถ้าไม่ใช่เขายั่วยวนพ่อ พ่อจะทิ้งลูกทิ้งเมียได้ยังไง? พ่อเป็นลูกชายคนโตของตระกูลกง เป็นทายาทของตระกูลกง มีอนาคตที่สดใสนะ!”หลังจากกงซื่อเจ๋อมั่นใจว่าแม่ลูกที่อยู่ข้างหลังเขาไม่เป็นอะไรแล้ว จึงมองกงเยี่ยนอย่างเจ็บปวดใจ “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แกยังคิดว่าที่แม่แกพูดนั้นถูกต้องอยู่เหรอ?”กงเยี่ยนเต้นตึกตัก รู้สึกไม่รู้จะทํายังไงดีเฉินซู่หลานคว้าเสื้อผ้าของเขาและเร่งเร้า "อย่าไปฟังเขา เขาถูกปีศาจจิ้งจอกทั้งสองตัวนั้นปั่วหัว ไม่อย่างนั้นเขาจะทิ้งเราสองคนแม่ลูกไปได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เขา แกจะเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”น้ำตาของเธอไหลลงมาเป็นทาง สีหน้าของกงเยี่ยนยิ่งบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดในบางจุดทําให้เขานั่งไ

“เธอทําแบบนี้ก็เพื่อตระกูลเฉิน เธอยอมรับด้วยตัวเองว่าเรื่องที่ใส่ร้ายฉันกับอาเล็กหากสําเร็จแล้วล่ะก็ ตระกูลกงก็จะกลายเป็นของตระกูลเฉิน ในใจเธอมีเพียงตระกูลเฉินเท่านั้น”เพิ่งพูดจบ รอบข้างก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้น“คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องของเจ้าสามกับหลินจืออี้จะเป็นฝีมือของเธอ”“นั่นก็ถูกแล้ว งานเลี้ยงปูตอนนั้นเธอเป็นคนเตรียมเอง เธอลงมือง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ เพียงแต่ไม่มีใครคาดคิดเท่านั้น”“คิดว่าตระกูลเฉินยังคงเป็นตระกูลเฉินเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนเหรอ?”คําพูดของทุกคนทำลายแนวป้องกันทางจิตวิทยาของเฉินซู่หลานอย่างสมบูรณ์ร่างกายที่อ่อนแอเหมือนว่าวที่สายขาด กระแทกลงบนพื้นอย่างจังเธอกําหมัดอย่างว่างเปล่า "ฉันทำเพื่อตระกูลของฉันมันผิดตรงไหนกัน? คุณท่านกงจัดการแต่งงานก็เพราะเห็นแก่ความสามารถของตระกูลฉันไม่ใช่เหรอ? พอตระกูลฉันเริ่มตกต่ำ เขาไม่ช่วยก็ช่างเถอะ ยังจะมาจู้จี้จุกจิกกับฉันอีก เป็นเขาทั้งนั้นแหละ!”เฉินซู่หลานมองคุณท่านกงที่นั่งอยู่บนที่นั่งอย่างเคียดแค้น"หุบปาก! ทําไมฉันต้องช่วยเธอด้วย? พี่ชายของเธอที่ไม่เอาถ่านแบบนั้น ใครช่วยใครขาดทุน” คุณท่านกงตำหนิอย่างเคร่งขรึม“ขาด

เด็กสาวรู้สึกงงงวยเล็กน้อย และแล้วก็เป็นแม่ของเธอเข้ามาดึงเธอออกไป“ลูกอย่าเรียกคนอื่นซะแก่สิ”“อาเล็กก็ไม่แก่นะคะ เมียเขาก็ไม่แก่แน่นอน” เด็กสาวพูดอย่างไร้เดียงสาหลินจืออี้เป็นคนหน้าบางอยู่แล้ว เธอออกแรงดิ้นหลุดจากมือของกงเฉิน แล้วยิ้มอย่างเก้อเขินแม่ของเด็กสาวมองพวกเขาอย่างเข้าใจทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้เปิดเผย เธอยิ้มและพูดว่า "พวกเราเปิดร้านขายอาหารว่างร้านหนึ่งอยู่ในเมืองมหาวิทยาลัย ว่างๆ ก็ไปนั่งนะคะ"“ค่ะ”หลินจืออี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้คิดผิด พวกเธอเข้ากับคนได้ง่ายจริงๆ มองส่งทั้งสามคนจากไป หลินจืออี้เม้มปาก มีความรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดจบลงแล้วแต่ก็ยังเหมือนไม่ได้จบลงอย่างสมบูรณ์ถ้าชาติก่อนมีเรื่องมากมายที่เธอไม่รู้เกิดขึ้นอย่างลับๆ แล้วจุดจบของเธอกับซิงซิง เธอควรจะแก้แค้นใครดีล่ะ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลินจืออี้ก็หันไปมองกงเฉิน“อาเล็ก ซ่งหว่านชิวกับหลี่เฮ่อล่ะคะ?”“อยู่ที่โรงพยาบาล ซ่งหว่านชิวเสียโฉมและขาหัก ส่วนหลี่เฮ่อนอนเป็นผักอยู่ หลี่เฮ่อเองก็ถูกไล่ออกเพราะเลียนแบบลายเซ็นของญาติผู้ป่วยและสั่งจ่ายยาเพิ่มจํานวนมาก” กงเฉินกล่าว"เลียนแบบ? งั้นเขา...... เคยเลียนแบบชื

งานศพของเฉินซู่หลานนั้นง่ายดายจนแม้แต่คนธรรมดายังสู้ไม่ได้คนธรรมดายังต้องจัดงานสามวัน เธอเพียงแค่เผาศพอย่างลวกๆ และหาที่เพื่อฝังศพเท่านั้นกงเยี่ยนอยากจะจัดพิธีไว้น้าลัยให้เธอ แต่พอโทรออกไป ไม่ใช่โดนปฏิเสธก็คือไม่ว่างนอกจากพวกเขาไม่กี่คนที่เฉินซู่หลานอยากทําร้ายมากที่สุดแล้วแม้แต่น้าแท้ๆ ของกงเยี่ยน เฉินหงเหว่ย ก็หอบเงินพาทั้งครอบครัวไปต่างประเทศแล้วสิ่งที่น่าขันที่สุดคือการที่เฉินหงเหว่ยจากไปในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ เป็นเพราะเฉินซู่หลานเหลือแค่ลมหายใจสุดท้ายก็ยังคิดจะแจ้งข่าวเตือนเขามันยากที่จะแสดงความคิดเห็นจริงๆเดิมทีหลินจืออี้ก็ไม่อยากมา แต่เป็นหลิ่วเหอที่อยากมาท่ามกลางลมที่พัดโชยมา กงเยี่ยนที่ไม่ได้เจอกันหลายวันสวมชุดสูทสีดําทั้งตัว แก้มก็ยุบลงไปไม่ได้น้อยเขาวางขี้เถ้าลงในหลุมเล็กๆ ปิดหลุมฝังศพ ซึ่งหมายถึงการปิดฉากของชีวิตคนๆ หนึ่งหลังจากจบงาน หลินจืออี้ก็หันหลังจากไปแต่กงเยี่ยนไล่ตามเธอมาเมื่อเขาเข้ามาใกล้ ก็มีร่างหนึ่งมาขวางหน้าเธอไว้“มีเรื่องอะไรอีก?”เสียงของชายคนนั้นทุ้มต่ำและเย็นชา แฝงด้วยกลิ่นอายที่ไม่อาจปฏิเสธได้กงเยี่ยนมองผู้ชายคนนั้น จากนั้