All Chapters of Unstoppable Desire : Chapter 201 - Chapter 210

Nick’s POV Nakatanggap ako ng secret code mula kay Nathan. Habang nasa ospital, agad kong binuksan ang espesyal na app na siya mismo ang gumawa. Doon ko nakita ang matagal ko nang kinatatakutan, ang pagsabog kanina ay hindi aksidente. Isa itong planadong pag-atake mula sa kalabang grupo ng organisasyong iniimbestigahan namin.At hindi lang pala ako ang may galit sa grupong ito. Marami pala kaming may tinatagong hinanakit laban sa kanila. Ngunit ang hindi ko matanggap ay ang paraan ng kanilang paghihiganti, nangdadamay sila ng inosente.Habang nasa telepono ako, kausap ko si General Reyes, isang mataas na opisyal ng gobyerno at isa sa iilang taong tunay kong pinagkakatiwalaan. Matagal na siyang kasangga sa pagkalap ng ebidensya laban sa organisasyon. Nakilala ko siya dahil sa imbestigador na aking nakuha. Noon ko lang din nalaman... kaibigan pala siya ni Daddy noong kapanahunan nila.“Mag-ingat ka, Nick. Halang ang kaluluwa ng mga kalaban mo. Baka maipit ka sa dalawang nag-uumpugang b

Third Person POV Halos hindi na makilala ang lalaki dahil sa sugatang mukha, puro dugo at pasa, ang ilan sa mga ito sariwa pa. Nanginginig ang kanyang katawan habang nakatali ang mga kamay at paa sa bakal na upuan. Sa isang sulok ng madilim na silid, nanlilisik ang mga mata ni Leon, punong-puno ng galit at pangungutya, habang matamang pinagmamasdan ang lalaking halos mawalan na ng ulirat.“Ano na ang bagong impormasyong nakuha ninyo sa lalaking ito?” malamig ngunit matalim ang boses ni Leon, halos kasabay ng tunog ng kanyang mga hakbang sa sementadong sahig.“Wala pa rin, Leon. Masyadong matigas ang lalaking ‘to,” sagot ng bantay, sabay iling habang pinunasan ang dugong tumulo sa sahig.“Nalaman na ba ang tungkol sa pamilya niya?” tanong muli ni Leon, hindi inaalis ang tingin sa lalaki.“Opo, nakuha na namin ang impormasyon at larawan nila.”“Dalhin dito ang larawan.” Utos niya, hindi tumataas ang boses pero mariing-mariin ang bawat salita.Mabilis na lumabas ang isa sa mga tauhan at

Jessica’s POVIsang linggo na ang lumipas simula nung nangyari ang pagsabog. Sa ilang araw na nagdaan ginugol ko ang aking panahon sa pagpipinta. Doon ko binuhos ang aking mga tanong, pangamba at uhaw sa katotohanan. Isang linggo na rin akong aligaga. Hindi mapakali at hindi alam kung paano kokomprontahin sila mommy at daddy. Kahit nakahandusay na sa aking harap ang katotohanang hindi ako anak nila mommy and daddy ay hindi ko pa rin iyon pinapaniwalaan hangga’t hindi ko siya naririnig sa mismong bibig ng aking magulang. Hanggang sa kahapon, nagdesisyon akong ipasuri muli ang aking dugo. Di ako mapakali at kinakabahan habang hinihintay ang resulta. Ngunit, bumagsak ang aking mundo nung sinabi na nila ang resulta. Hindi ito nagbago. Blood type A ako. Masakit mang tanggapin ngunit, alam ko na na hindi ako anak nila mommy at daddy.“ Jessica! Paabot ng bag, nanjan sa loob ang salamin ng daddy mo. Ang kulit, hindi pa nga masyadong magaling gusto nang magtrabaho.” pagrereklamo ni mommy.

Nick’s POVDalawang araw akong wala. Kailangan kong lumipad abroad para asikasuhin ang negosyo ko. Kasama na doon ang patuloy kong pag-iimbestiga tungkol sa sikretong organisasyon. Pero kahit malayo ako, tanging si Jessica ang laman ng isip ko. Nag-aalala ako sa kanya. Alam ko na may dinadala siya.Pagkalapag ng eroplano, diretso agad ako sa mansion ng mga Laviste. Hindi ko na piniling dumaan sa condo. Walang oras para sa pahinga, hindi habang si Jessica ay patuloy kong naiisip.Si Andrea naman, abala sa kung ano mang “emergency” raw sa kompanya. Kahit kasal na kami, para kaming mga estranghero. At totoo naman, kontrata lang ang bumabalot sa amin. Isang kasunduang walang puso, walang damdamin.Pagkababa ko ng kotse, agad akong napalingon sa malalakas na yabag mula sa loob ng bahay. Tila ba may tinatakasan ito. Sa paglingon ko, isang anino ang mabilis na lumabas ng mansion, papunta sa kagubatan.Sinundan ko ito. Habang naglalakad, bigla akong binalikan ng alaala, sinusundan ko ang isan

Nick’s POVHindi ko kinaya ang titig ni Jessica. I felt it, guilt. Matinding guilt. Dahil alam kong nasaktan ko din siya, at hanggang ngayon dala ko pa rin ‘yon. Kaya iniwas ko ang tingin ko. If only I could tell her the truth…Hanggang ngayon, hindi ko pa rin matanggap ang lahat. Lalo na ngayong alam ko na, ang batang matagal ko nang iniisip… ay siya pala. At ang babaeng nakita ko noon sa Paris na nagpipinta, ang babaeng pumukaw ng aking atensyon ay hindi si Andrea, kundi si Jessica.Kaya minsan, di ko mapigilang tanungin ang Diyos, bakit? Bakit hinayaan Niyang mahalin ko ng ganito si Jessica… ang sarili kong kapatid? Alam kong hindi lang pagiging kapatid ang nararamdaman ko para sa kanya. At alam ko, ito ay isang malaking kasalanan. Pero bakit? Bakit hinayaan Niyang magmahalan kami ng higit pa sa dapat?Minsan naiisip ko, baka hindi ako tunay na anak ni Dad. Pero nung isang araw, nakumpirma ko na pare-pareho kami ng dugo. Type A. Ako, si Jessica, si Dad. Lahat kami.Napakuyom ako