All Chapters of รักล้นใจนายมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

“ไอ้ต้าวความรักมันช่างลึกลับซ่อนเงื่อนจริงๆโว้ย!!”ผมโวยวายขึ้น ความหงุดหงิดก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้น ดีเหมือนกันที่ผมยังไม่ได้ตัวมินตรามาในตอนนี้ เพราะผมจะได้พิสูจน์ตัวเองว่าผมรักมินตรามากแค่ไหน ผมรักเธอจริงหรือเปล่า ผมอยากจะได้เธอมาอยู่เคียงข้างตลอดชีวิตหรือไม่ เพราะถ้าผมไม่ได้รักเธอมากพอผมอาจจะเป็นคนที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ เพราะเธอต้องมาเป็นภรรยารองของผมหรือไม่ก็เป็นได้แค่นางบำเรอแบบที่พ่อบอกผมเพราะผมไม่มีสิทธิ์เลือกมาก ตระกูลและความมั่นคงมีความสำคัญมากกว่าความสุขของผมเสมอ จะขึ้นเป็นนายใหญ่ปกครองซานโต้ต้องยอมเสียสละความสุขของตัวเองนี่คือคำสอนที่คุณปู่สอนผมเสมอมา และผมก็ยังคงยึดมั่นคำสอนของท่านตลอดมาจนถึงตอนนี้เช่นกันผมหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของผมมาจากบนโต๊ะทำงานและกดเบอร์โทรหาไอ้ซาต้าด้วยความร้อนใจตื๊ดดดด(ฮัลโหลครับนาย?)เสียงของซาต้าเอ่ยขึ้นหลังจากที่มันกดรับสายผม“แกไม่ต้องตามหามินตราแล้ว”(อ้าว ทำไมเหรอครับนาย)“ฉันไม่อยากได้ตัวเธอแล้ว”ผมตอบมันไปและกดวางสายมันอย่างไวและเอนแผ่นหลังพิงเข้าพนักเก้าอี้หลับตาลงยกมือขึ้นมากุมขมับตัวเอง ผมตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม ถ้าผมรัก

“คุณซาโนะคะ!!”คราวนี้ฉันยกมือขึ้นไปโบกไหวไปมาตหน้าเขาและเรียกเขาให้เสียงดังกว่าเดิม และดูเหมือนเขาจะได้สติแล้วนะ“ฮ่ะ!เรียกผมทำไม?”เขาทำสีหน้าเลิกลั่กถามฉันกลับมาด้วยความตกใจ “ก็คุณเอาแต่จ้องหน้าฉัน!”ฉันโวยใส่เขากลับไป เขาก็ทำสีหน้าตกใจวอกแวกและรีบหยิบแว่นกันแดดของตัวเองขึ้นมาสวม“ไปได้แล้ว”เขาบอกฉันและรีบหันหลังให้ฉัน ฉันก็มองเขาด้วยความสงสัย“อะไรของเขาว่ะ?”ฉันยกมือขึ้นมาเกาหัวตัวเองและรีบเดินตามร่างสูงโปร่งที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีนำ้เงินผับแขนขึ้นไปถึงข้อศอกและสวมกางเกงยีนส์สีดำรองเท้าหนังสีดำเงาทำให้รูปร่างของเขาเปล่งออร่าความหล่อเพิ่ทขึ้นไปอีก เพราะเขาขาวมากและผิวเนียนมากอ่ะขอบอก“รอฉันด้วยสิคุณ จะรีบเดินไปไหน!!”ฉันตะโกนเรียกเขาให้เดินรอฉัน เพราะระหว่างที่ฉันแอบชื่นชมเขาอยู่ในใจอีตาบ้าซาโนะก็รีบจ้ำเดินเร็วขึ้นเหมือนจะหนีฉันอย่างงั้นแหละ“ก็คุณมัวชักช้าเอง!”เขาตะโกนตอบฉันกลับมาแต่ไม่ได้หันมาหาฉัน ฉันก็จิ๊ปากใส่แผ่นหลังกว้างๆของเขาอย่างนึกหมั่นไส้และรีบวิ่งไปให้ทันเขาที่เดินไปถึงรถสปอร์ตป้ายแดงคันสีนำ้เงินเงาวับตัวใหม่ล่าสุดที่จอดอยู่ตรงฟุตบาท เขาเดินขึ้นรถไปโดยไม่ได้รอให้ฉันวิ่งไ

ฉันรีบวิ่งเร็วๆแต่กดนำ้หนักฝีเท้าให้เบาที่สุดเพื่อไปให้ถึงเรือขนของลำใหญ่นั้น และก็โชคดีที่พวกมันไม่ได้สนใจอะไรฉัน ฉันจึงเดินลงเรือและไปนั่งแอบอยู่หลังลังไม้ที่วางทับกันสูงขึ้นเพื่อบดบังร่างฉันได้พอดี “ออกเรือ!!”หนึ่งในห้าชายชุดดำเอ่ยขึ้น ทำให้ชายชุดดำที่นั่งอยู่ท้ายเรือออกตัวเรือพาแล่นไปตามนำ้ทะเลสีใส โชคดีที่คนขับเรือเพิ่งเดินกลับไปที่ท้ายเรือหลังจากที่ฉันเข้ามาซ่อนได้แล้ว “เกาะฮาชิมะ?”ฉันพูดถึงเกาะที่นายของคนพวกนี้สั่งให้เอาร่างของซาโนะไปทิ้งที่เกาะนั้น เกาะอาถรรพ์แห่งนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไปเหมาะกับการซุกซ่อนศพมากที่สุด“ถ้าพวกมันพานายไปที่นั้น ฉันก็ไม่ตามมาหรอก!”ฉันพึมพำขึ้นเมื่อนึกถึงบรรยากาศชวนสยองของเกาะแห่งนั้น เกาะฮาชิมะเกาะที่คนญี่ปุ่นรู้จักดีทุกคน“บรึ๊ยยย”ฉันร้องออกมาพลางยกมือขึ้นมาลูบแขนตัวเองที่ตอนนี้บรรยากาศรอบข้างเริ่มหนาวเย็นยะเยือกขึ้นมา ผีญี่ปุ่นน่ากลัวกว่าผีไทยรึเปล่าว่ะ?“ใกล้ถึงแล้ว เอาเรือเข้าไปจอดเลย”“เค!”เสียงของคนขับเรือรับคำสั่งและมันก็เร่งเครื่องเรือเข้าไปใกล้เกาะที่อุดมสมบูรณ์ที่อยู่เบื้องหน้าฉัน “เอายังไงต่อ?”เมื่อเรือจอดลงชายชุดดำหนึ่งในห้าก็เอ่ยขอควา

“มึงนี่สมกับเป็นเมียกูจริงๆ^_^”ริวอิจิโอบเอวปลายฟ้าและซุกใบหน้าหล่อลงไปที่ไหล่ของเมียรักด้วยความรักที่ล้นเปี่ยมไปทั้งหัวใจ“แล้วมันจะสำเร็จเหรอคะ?”ปลายฟ้าถามริวอิจิไปด้วยความร้อนรนใจ “สำเร็จหรือไม่สำเร็จก็หลังจากนี้สองอาทิตย์ ถ้าเวลาสองอาทิตย์ที่มันอยู่ตามลำพังกับผู้หญิงและมันไม่ได้เปิดซิง กูว่ามันต้องชอบเพศเดียวกันแน่”ริวอิจิบอกปลายฟ้าไปด้วยความกังวล ปลายฟ้าก็ยิ้มขำกับความคิดของสามีเธอ“พี่ซาโนะเขาไม่เป็นหรอกคะเกย์น่ะ ที่เขาไม่ยอมมีแฟนและไม่ยอมมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นเพราะบางทีเขาอาจจะรอใครคนหนึ่งที่เขารักจนหมดหัวใจอยู่ก็ได้นะคะ”“ไอ้ซาโนะมันมีคนที่มันรักอยู่แล้วเหรอ?”ริวอิจิเอ่ยถามปลายฟ้าไปอย่างร้อนรนและตกใจ ถ้าเป็นอย่างงั้นแผนที่เขาลงมือทำลงไปจะไม่ทำร้ายซาโนะอย่างงั้นเหรอ“ฟ้าก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ฟ้าเคยได้ยินชื่อผู้หญิงออกจากปากพี่ซาโนะอยู่ชื่อหนึ่งค่ะ และฟ้ายังได้ยินว่าพี่ซาโนะสั่งซาต้าให้ไปตามจับตัวผู้หญิงคนนี้มาให้เขาด้วยนะคะ”“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร?”ริวอิจถามปลายฟ้าไปอย่างร้อนรนใจ“ชื่อมินตราค่ะ”ปลายฟ้าตอบริวอิจิไปและเธอก็สงสัยกับท่าทีที่รู้สึกผิดของสามีเธอและใบหน้าของริวอิจิก็เต็ม

“€$€€¥¥¥$$€€€€”ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองเพราะเสียวที่พูดนั้นเป็นเสียงทุ้มแต่เขาพูดไม่รู้เรื่อง เหมือนจะเป็นภาษาญี่ปุ่นแต่ก็ฟังไม่ได้ศัพท์“คุณเป็นใครอ่ะ?”ฉันเอ่ยถามชายคนนั้นไป พลางมองสำรวจการแต่งกายของเขา เขามีลักษณะอ้วนลงพุงตัวดำปิดปี๋เสื้อผ้าไม่ใส่มีเพียงแค่ใบไม้ที่ปิดของลับของเขาผมเผ้ารุงรังยุ่งเหยิงเนื้อตัวมอมแมมและที่สำคัญกลิ่นตัวเขาแรงมาก“อาบน้ำบ้างรึเปล่าว่ะ?”ฉันพึมพำขึ้นพลางยกมือขึ้นมาอุดรูจมูกด้วยความเหม็นจนจะอ้วก“€€€€€€€€&&&&”ฉันเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจเมื่อชายคนนั้นกำลังจะเอามีดปลายแหลมเเทงลงมาที่ฉัน“ว๊ายยยยยยยยยยยยยยย!!”ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจรีบเบี่ยงตัวหลบปลายคมมีดนั้นได้อย่างหวุดหวิด “คุณจะฆ่าฉันเหรอ?”ฉันถามเขาไป“€€¥¥¥€€€€€€€”แต่เขาก็ตอบฉันมาไม่เป็นภาษา ฉันว่ามันแปลกๆแล้วนะพรึบ“ว๊ายยยย!”ฉันเบี่ยงตัวหลบปลายคมมีดนั้นอีกครั้งและอีกครั้งๆเพราะเขาแทงมาที่ฉันถี่ยับเหมือนจะเอาให้ตาย “อยู่ไม่ได้แล้วเว้ยยยยยย!”ฉันร้องเสร็จด็รีบยันตัวลุกขึ้นวิ่งหนีเขามาอย่างไว“ซาโนะๆๆช่วยฉันด้วยยยยยยยยย!!”ฉันวิ่งไปพลางร้องแหกปากเรียกอีตาซาโนะให้มาช่วยฉันเพราะฉันจำทางกลับไปยังบ้านพักต้นไม