All Chapters of รักล้นใจนายมาเฟีย: Chapter 51 - Chapter 60

“อะไรย่ะที่ใหญ่นอกจากนมฉันนะ!”ฉันถามเขาไปด้วยอารมณ์ที่เริ่มไมาพอใจเพราะคิดว่าเขาหาว่าพุงฉันจะใหญ่ ใหญ่ที่ไหนล่ะแบนราบโชว์เอวคอดซะขนาดนั้นหมับ“อื้ออออ”ฉันกำหมอนแน่นเมื่อซาโนะจับหมับลงไปที่ของสงวนของฉันที่ตอนนี้มันไม่ได้มีอะไรปกปิดอยู่แล้ว“ตรงนี้คือจุดเสียวของผู้หญิง….ผมจะต้องทำให้คุณมีความสุขและส่งให้คุณไปถึงจุดสุดยอด”เขาเอ่ยบอกฉันคำพูดของเขาทำให้ฉันลืมตาไปมองหน้าเขาทันทีก็เห็นว่าเขายังคงจดจ้องอยู่ที่น้องสาวของฉันที่โหนกนูนเเละไร้ขนนุ่มปกคลุม“แล้วทำยังไงล่ะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างสงสัย“ปลุกอารมณ์กามให้มากที่สุดและสัญชาตญาณจะสอนเราเอง”มิซาโนะไม่ได้เงยหน้ามาตอบฉัน คำพูดของเขายิ่งทำให้ฉันงุนงงเพราะฉันไม่เคยหมกมุ่นกับเรื่องพวกนี้เรื่องไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไหร่และไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนด้วยพรึบ“เห้ย!คะคุณจะทำอะไรน่ะ!”ฉันร้องเสียงหลงอย่างตกใจที่ซาโนะผละร่างออกจากการคร่อมร่างฉันไปนั่งเอาหน้าหล่อๆจ่ออยู่ที่ความเป็นสาวของฉัน“อยู่เฉยๆผมจะปลุกอารมณ์ให้ตัวคุณให้ตื่น”เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกฉันพลางค่อยๆจับขาทั้งสองข้างของฉันแยกออกจากกันฉันเองก็รีบเอามือไปปกปิดกลีบกุหลาบของฉันที่มันคงเบ่งบานต่อห

“จะจะทำอะไรน่ะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างหวาดระแวงเพราะซาโนะค่อยๆเอื้อมมือลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวๆของฉันและใช้มือดึงถึงน่องยาวคลุมหัวเขาของฉันออกไป“หนึ่งคืบ…..สองคืบ…..”ซาโนะใช้มือวัดกระโปรงฉันที่อยู่เลยเหนือหัวเข่าขึ้นมาและเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันอย่างคาดโทษ“เด็กปีหนึ่งใส่กระโปรงยาวจากหัวเข่าได้แค่คืบเดียวแต่ของคุณห่างจากหัวเขาสองคืบ”เขาเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงสงสัยและจริงจัง ฉันก็ยิ้มแหยๆให้เขาไป“และที่สำคัญ”เขาหยุดพูดและจับร่างของฉันให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้และหันหน้าไปหาเก้าอี้แทน“เอาขาขึ้นไปไว้บนเก้าอี้”เขาเอ่ยสั่งฉันไม่พอยังจับขาฉันให้ยกขึ้นไปเอาหัวเข่าชันกับเก้าอี้ทั้งสองข้าง“และกางเกงในของคุณเนี่ยมันโป๊ไปรึเปล่าครับ?”เขาไม่พูดเปล่าพลางใช้มือจับแก้มก้นฉันทั้งสองข้างแหวกออกจากกันอย่างแผ่วเบาการกระทำของเขาไม่ได้รุนแรงเลยสักนิดมันกลับอ่อนโยนผิดจากน้ำเสียงของเขาซะด้วยซ้ำไป“ปิดไม่ได้เลย”เขาเอ่ยขึ้น ฉันที่กำลังทุกทรมานเพราะมีอารมณ์บางอย่างเกิดขึ้นมาในตัวของอฉันอีกครั้งแล้ว“อื้ออออ”ฉันหลับตาพริ้มมือจับขอบโต๊ะเครื่องแป้งแน่นเพราะความเสียวซ่านที่นิ้วมือใหญ่ของมิซาโนะได้ลูบไล้ไปกับร่องเสียวของฉันอย

“คุณน้องน่ะสวยอยู่แล้วค่ะเลยแต่งเติมแค่นิดๆหน่อยๆก็ปังขึ้นมาแล้วค่ะ^_^”พี่สาวประเภทสองเอ่ยชมฉันอีกและผายมือเชื้อเชิญให้ฉันลุกขึ้นและเดินไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันก็ลุกขึ้นและเดินนำหน้าเธอไปที่ห้องแต่งตัวที่มีพนักงานยืนรอให้บริการอยู่แล้ว ฉันเดินเข้าไปและก็มีพนักงานเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็เปลี่ยนชุดจากชุดนักศึกษามาเป็นชุดราตรียาวสีแดงซาตินเรือคอลึกโชว์หน้าอกอวบอิ่มของฉันให้คนเห็นได้อย่างชัดเจนและตรงกลางยังแหวกยาวโชว์เรียวขาขาวๆของฉัน“สวยมากค่ะยังกับเจ้าหญิงเลย^_^”เสียงชื่นชมของพนักงานเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันทั้งสองคนต่างพากันมองฉันและชื่นชมฉัน ฉันก็โค้งศีรษะให้พวกเธอเพื่อเป็นการขอบคุณและฉันก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องแต่งตัวเดินออกไปยังห้องที่มีมิซาโนะนั่งรออยู่ตึก ตึกๆ“มิซาโนะ”ฉันเอ่ยเรียกมิซาโนะที่เขาก้มหน้ากอดอกเหมือนเขาจะนั่งหลับอยู่ให้เขาตื่นพรึบ“ซาโยโกะจัง!”เสียงของซาโนะเอ่ยเรียกฉันด้วยความตกใจเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นฉันและสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่หน้าอกของฉันและเรียวขาของฉัน“คุณแต่งชุดอะไรเนี่ย!”เขาลุกขึ้นเดินเข้ามาหาฉันอย่างไวและเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงไ

“ฉันรู้สึกเหมือนกำลังมีคนมอง”ฉันบอกชายชุดดำบอดี้การ์ดไปพลางชำเลืองสายตาบอกเขาเป็นนัยๆว่าคนที่ว่ามันอยู่ตรงนั้น เขาพยักหน้ารับคำโดยที่ไม่ได้หันไปมองให้มีพิรุธและใช้การสนทนาไร้สายในการคุยกับคนของเขาที่อยู่บริเวรและรอบๆงานๆพรึบ ปัง โผล๊ะ“ซาโนะ!!”ฉันร้องเสียงหลงเมื่อสายตาของฉันแอบมองไปเห็นปลายกระบอกปืนยาวรูปร่างคล้ายปืนสไนเปอร์จากตึกอีกฝั่งของตึกนี้ซึ่งเป็นตึกที่ตั้งอยู่คู่กันและโชคดีที่ข้างนอกกำลังมีฟ้าผ่าลงมาพอดีทำให้เกิดประกายแสงจากฟ้าผ่าให้ฉันได้มองเห็นคนที่ลอบทำร้ายซาโนะ“เป็นอะไรไหม?”ฉันที่เข้าไปผลักร่างของซาโนะให้หลบลูกกระสุนจากกระบอกปืนสไนเปอร์ได้ทันเวลาเพราะลูกกระสุนเจาะเข้าที่หน้าผากของบอดี้การ์ดชายชุดดำที่ยืนคุมความปลอดภัยให้มิซาโนะอยู่ด้านข้าง ร่างของฉันกับซาโนะล้มลงไปกองกับพื้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของแขกทั้งงานพรึบ“ซาโนะ?”ฉันเอ่ยเรียกเขาอย่างตกใจและสงสัยปะปนกันเพราะอยู่ดีๆเขาก็คว้าร่างของฉันเข้าไปกอดแนบอก“ที่หลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคุณ…ถ้าลูกกระสุนพลาดโดนคุณขึ้นมา….ผมจะอยู่ยังไง”เสียงแผ่วเบาของซาโนะกำลังสั่นเครือไปด้วยความกลัวเนื้อตัวของเขาสั่นเทาจนฉันต้องเอื้อมมือ

“กูโกงมึงยังไง?”ผมเอ่ยถามเขาไปด้วยนำ้เสียงและวาจาที่หยาบคายเพราะคนพรรณนี้ไม่สมควรที่จะพูดดีด้วยซ้ำไป“มึงเล่นโง่เองแล้วเสือกโทษคนอื่น!”ผมเอ่ยขึ้นพลางเลิกคิ้วให้เขาเพราะเขาไม่ตอบคำถามผมเพียงแต่ทำสีหน้ามีพิรุธและผมก็รู้ว่าเขาคนนี้หมดตัว“คาสิโนกูเปิดโอกาสให้ทุกคนได้เข้ามามีทางร่ำรวยและคาสิโนของกูไม่เคยคดโกงใครนอกจากไอ้พวกโง่ที่ไม่มีมันสมอง!”นี่เป็นคำด่าที่แรงที่สุดในชีวิตของผมเพราะไม่เคยด่าใครแรงขนาดนี้มาก่อนเลยแต่การกระทำของเขามันทำให้ผมโมโหจริงๆ“มึงจะออกไปดีๆหรือจะออกไป…..เพียงวิญญาณ?”ผมเอ่ยถามเขาไป เขาก็จ้องหน้าผมด้วยแววตากรุ่นโกรธและเครียดแค้นพรึบ“นายครับ…ชายคนนี้ชื่อนายวิศิษฏ์ หิมานนท์ครับเป็นลูกติดแฟนใหม่ของคุณแม่นายหญิงครับ”ซาต้าเอ่ยกระซิบที่ข้างหูผมโดยให้ได้ยินกันแค่สองคน เมื่อผมได้ยินซาต้าพูดตาผมก็จ้องมองไปที่ชายแปลกหน้าคนนั้นด้วยแววตาที่ไม่พอใจมันเป็นอย่างมาก มันคือคนที่พยายามจะข่มขืนโยโกะจังอย่างงั้นเหรอ ผู้ชายเลวๆ!!“กูเปลี่ยนใจล่ะ!”ผมเอ่ยขึ้นเมื่อไอ้วิศิษฏ์กำลังจะหันหลังเดินออกไป มันก็หันกลับมามองหน้าผมอย่างสงสัย“กูจะปล่อยเงินกู้ให้มึงร้อยล้านเยน”ผมพูดขึ้นพลางเอามือล้วง