All Chapters of รักล้นใจนายมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

“ไม่น่ะ ถ้าคุณไม่ขัดใจผมหรือขัดคำสั่งผม”เขาตอบฉันมาพลางยักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉัน ฉันก็จิ๊ปากใส่เขาและเอาแผ่นหลังพิงพนักที่นั่งและเอามือขึ้นมากอดอกและมองออกไปนอกเรือและได้ยินเสียงปืนดังถี่รัวแบบไม่มีหยุดพัก เหมือนเกาะนั้นกำลังเกิดสงครามกันอยู่“ที่คุณถูกทำร้ายเป็นแผนของแฟนพี่ปลายฟ้าเหรอคะ?”ฉันที่นึกขึ้นได้ก็รีบหันไปถามซาโนะแต่ในจังหวะนั้นฉันที่หันเร็วและซาโนะก็เกิดจะหันมาหาฉันอีกเหมือนกันทำให้ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันและจมูกชนกันเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวฉันหยุดนิ่งไปเหมือนโดนหยุดเวลา ไม่มีอะไรขยับเคลื่อนไหวมีเพียงแค่ลมหายใจของฉันที่ผ่อนเข้าออกด้วยอาการแปลกๆเพราะหัวใจเต้นรัวเเเรงทำให้ลมหายใจติดขัด“จูบ”ฉันเบิกตาโตขึ้นทั้งสองข้างเมื่อมิซาโนะคนฉวนโอกาสขยับใบหน้าหล่อของเขาเข้ามาหาฉันพร้อมกับกดริมฝีปากนุ่มๆของเขาลงมาแนบชิดกับริมฝีปากของฉัน พรึบ“ไอ้คนฉวยโอกาส นายจูบฉันสี่ครั้งแล้วนะ!!”ฉันผลักร่างของซาโนะให้ออกไปจากฉันอย่างแรงจนร่างของเขาล้มลงไปอยู่บนพื้นเรือและฉันก็ลุกขึ้นยืนชี้หน้าว่าเขาพลางใช้มืออีกข้างถูริมฝีปากของตัวเองไปด้วย ลูกน้องของซาโนะรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างของผู้เป็นนายให้ลุกขึ้นยืน

คฤหาสน์ ซานโต้มิซาโนะ ซานโต้……“ลูกชาย^_^”เสียงร้องออกมาด้วยความดีใจของผู้หญิงที่ผมรัก ร้องทักผมพร้อมกับผมที่เดินเข้าไปสวมกอดท่านด้วยความคิดถึง“ลมอะไรหอบลูกมาเนี่ยซาโนะ?”แม่ของผมเอ่ยถามผมทันทีที่ท่านผละกอดไปจากผม ผมก็ยิ้มให้ท่าน เพราะตั้งแต่ปลายฟ้าแต่งงานกับไอ้ริวผมก็เข้าไปบริหารงานเองทุกอย่าง งานผมเยอะจนไม่มีเวลากลับบ้านมาหาแม่ของผม ครั้งสุดท้ายที่กลับมาก็เมื่อตอนที่ผมเจอยัยโยโกะครั้งแรกนั้นแหละ “ผมจะกลับมาอยู่ที่นี้แล้วครับ”“อ้าวทำไมล่ะ ทำไมลูกไม่ไปอยู่กับหนูซาโยโกะจังล่ะ?”แม่ผมร้อนใจถามผม ผมก็เอื้อมมือไปจับมือมาผมมากุมไว้ด้วยความเคารพรัก แม่คือผู้หญิงที่แกร่งที่สุดในสายตาผมผมรักท่าน“เธอกลับไปอยู่กับพ่อของเธอแล้วครับ”ผมตอบแม่ไปพลางเดินโอบเอวท่านไปยังห้องนั่งเล่นและพาท่านนั่งลงบนโซฟาตัวแพงและผมก็เอนตัวลงนอนตักแม่ของผม ท่านก็ยื่นมือมาลูบกลุ่มผมของผมอย่างแผ่วเบา“อ้าวหนูโยโกะเธอเข้าใจพ่อของเธอแล้วเหรอ?”“เปล่าหรอกครับแม่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆนะครับ”ผมบอกแม่ไปพลางจับมือท่านมาแนบกับแก้มของผมแม่ของผมก็ยิ้มขำ“ชอบหนูซาโยโกะเหรอลูก ถึงอยากจะเข้าใจเธอน่ะ?”“เปล่าน

เอี๊ยดฉันมาจอดหน้าตึกอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งและสอดส่องสายตามองเข้าไปก็พบกับร่างสูงที่คุ้นตาของใครคนหนึ่งกำลังทำหน้าตาเคร่งเครียดเอามือเท้าเอวเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมที่คอสามเม็ดโชว์รอยสักที่คอเท่ๆของเขาสวมกางเกงผ้าเตื้อดีสีดำทับในอย่างเท่เขายืนอยู่ตรงหน้าชายกลุ่มของชายชุดดำที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังของอีตานั้นโดยสายตาของพวกเขามันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงปนความเครียดแค้นและยังมีชายชุดดำยืนประกบข้างซาโนะอีกนับสิบคนและที่ทำให้ฉันสะดุดตามากที่สุดก็คือ กลุ่มชายชุดดำอีกกลุ่มหนึ่งจำนวนห้าคนกำลังพากันรุมกระทืบผู้ชายในชุดสูทสีแดงที่นอนอยู่บนพื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย“อีตานักเลงเอ้ย!ป่าเถื่อนที่สุด!”ฉันสบถขึ้นพลางจ้องมองอีตานั้นที่เดินไปคร่อมร่างของชายคนนั้นและจับคอเสื้อเขาขึ้นมามองหน้าตัวเองชายคนนั้นก็เหมือนคนที่กำลังจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่และต่อมความเสือกก็เข้ามาทันที ฉันรีบเปิดประตูรถอย่างแผ่วเบาและรีบนั่งย่องๆให้เข้าไปใกล้คนพวกนั้นมากที่สุดเพื่อจะฟังบทสนทนาได้ชัดเจนขึ้น“แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบการค้าผู้หญิง!!”ซาโนะตวาดเสียงดังอย่างดุดันใบหน้าของเขาแสดงถึงความโกรธมากๆใบหน้าที่เคยเป็นสีขาวอมชมพูบัดนี้ได

“ผมรีบเคลียร์งานหนิครับ หิวไส้จะขาดแล้ว”ซาโนะพูดบอกคุณป้าไปด้วยนำ้เสียงออดอ้อน ทำให้ฉันที่ในปากยังคาบช้อนอยู่ต้องหันไปมองซาโนะที่ตัวโตยังกะควายยังอ้อนแม่เหมือนเด็กๆอยู่อีก“มองไร?”ซาโนะที่รู้ได้ว่ามีฉันกำลังนั่งมองอยู่ก็หันหน้ามามองหน้าฉันและเอ่ยถามฉันมาด้วยน้ำเสียงเเข็งๆเพื่อกลบเกลื่อนความอายน่ะสิ“ทานข้าวเถอะลูก”คุณป้ารีบห้ามทัพทันทีเมื่อฉันไม่ตอบซาโนะแต่กลับยักคิ้วให้เขาอย่างกวนๆทำให้ซาโนะไม่พอใจ“ครับ^_^”ว๊ายเจอลูกแหง่เพิ่มอีกหนึ่งอัตรา^_^คนนั้นคือมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ที่มีนามว่า มิซาโนะ ซานโต้“คริๆๆ”ฉันแอบขำทำให้ซาโนะที่นั่งอยู่ข้างๆเอาเท้าเขามาเขี่ยเท้าฉันอย่างแรงทำให้ฉันแทบจะสำลักข้าวในปากขวับฉันหันไปจะเอาเรื่องซาโนะแต่เขากลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ลอยหน้าลอยตาเคี้ยวข้าวตุ้ยๆเหมือนเด็กสายตาของเขาก็จดจ้องไปที่แม่ของเขา อีตาบ้านี้มันกวน!!“มหาวิทยาลัยเป็นยังไงบ้างหนูโยโกะ โอเคไหม?”เสียงของคุณลุงซาโอะที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเอ่ยถามฉันขึ้นหลังจากที่ท่านไม่ได้พูดอะไรเอาแต่นั่งยิ้มมองสองแม่ลูกนั้นออดอ้อนกัน“ก็..”ฉันที่กำลังจะบอกคุณลุงแต่ก็โดนมิซาโนะเอ่ยตัดหน้าฉันไปอย่างไว“เธอจะไปรู้ได้ยังไงกัน

“หึ!ผู้ชายแบบผมไม่ได้มีไว้ให้พวกผู้หญิงเลือกแต่มันอยู่ที่ผมจะเลือกใครต่างหากล่ะ”“เลือกใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน!!”ฉันว่าพลางจับจ้องนัยสาสีดำของเขาเขาก็จ้องฉันกลับมาเราจ้องตากันอย่างเนิ่นนานโดยที่ไม่มีใครละสายตาออกไปจากกัน“คุณจะเอาแบบนั้นจริงๆเหรอ…ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่หวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ๆผม”เสียงกระเส่าของมิซาโนะคร่ำครวญอยู่ข้างๆหูฉัน“คนนั้นคือฉันย่ะ!!เพราะฉันไม่หวั่นไหวกับนายเลยสักนิ๊ด”ฉันโกหกนิดนึง ไม่หวั่นไหวบ้าอะไรล่ะใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเวลาที่อยู่ใกล้ๆเขาเนี่ย“แล้ววันหนึ่งคุณจะเสียใจที่คุณไม่ให้ผมเลือกคุณ…เพราะคุณไม่มีสิทธิ์เลือกผม^_^”“ฉันไม่เสียใจหรอกย่ะ!!”ฉันว่าพลางกัดฟันกรอดๆเพราะหมั่นไส้ความมั่นหน้าของอีตาบ้านี่ อีตาซาโนะก็ทำลอยหน้าลอยตาพูดล้อเลียนฉัน ไอ้บ้านี่!มันกวน!“นายมีอะไรดีหนักหนาที่จะทำให้ฉันเสียใจถ้านายไม่เลือกฉันน่ะ?”ฉันถามเขาออกไปทำให้มิซาโนะกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นเเละขยับใบหน้าลงมาหาฉันทำให้ฉันรีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวว่าจะโดนเขาจูบ“เพราะลีลาบนเตียงของผมเร้าร้อนมาก^_^”เขาไม่ว่าเปล่าพลางใช้ฟันขบเม้มที่ติ่งหูของฉันเบาๆอี๋สกปรกที่สุด!!“อี๋ๆๆทุเรศ!”ฉันร้องโวยวายพลา