Semua Bab อ้อนรักเมียนอกกรอบ: Bab 21 - Bab 30

กุลนิดารู้สึกกระอักกระอ่วน “คือว่า...”เสียงทุ้มเข้มขึ้นอีกหลายระดับราวกับอยากประกาศตัวให้คนในสายรับรู้“ก็ตอบเขาไปสิที่รัก ว่าเสียงพ่อของน้ำอิง เขาจะได้เลิกสงสัย”“คุณไรอัน!” หญิงสาวตวัดตามองผู้ชายตัวโต ก่อนหันกลับไปพูดในสาย “บอสคะ คือว่า...”กุลนิดาอึกอักกับความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“ลูกรอแล้วที่รัก” ไรอันเร่ง เขารู้ว่าเสียมารยาท แต่พ่อของลูกยังยืนหัวโด่ ชักเริ่มอยากเห็นหน้าไอ้หมอนี่แล้วสิ ไรอันเผลอขบกรามแน่น“แค่นี้ก่อนนะคะบอส”กุลนิดารีบวางสายแล้วหันมาจัดการคนหน้าด้านที่ยืนซ้อนหลังไม่ยอมขยับไปไหน“คุณไรอัน ฉันรู้ค่ะว่าคุณเป็นพ่อของลูกฉัน แต่ไม่ต้องประกาศให้ชาวบ้านรับรู้ก็ได้ เป็นพ่อไปเงียบๆ ไม่ได้หรือคะ”ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา แม้เป็นเพียงคู่ควง พวกหล่อนก็อยากประกาศให้โลกรับรู้ว่าได้ใกล้ชิดเขา แต่นี่อะไร แม่ของลูกบอกให้เขาเป็นพ่อไปเงียบๆ กลัวชาวบ้านรับรู้เสียงทุ้มนุ่มก้มลงมากระซิบข้างหูเบาๆ “กลัวเขารู้เหรอว่าสามีคุณยังไม่ตาย”กุลนิดาชำเลืองมองตาขวาง “สามี! อย่างนั้นเหรอ อย่าเข้าใจผิด ฉันให้สิทธิ์คุณแค่พ่อของลูกเท่านั้น”กุลนิดาเดินหน้าเชิดหนีไป ไรอันมองแม่ของน้ำอิงด

แวบหนึ่งดวงตาของไรอันปรากฏความปรารถนาแรงกล้า เขาเชื่อว่าเขาทำหน้าที่นี้ได้ดีกว่าผู้ชายคนไหนในโลก ขอเพียงกุลนิดาเปิดใจ เลิกตั้งแง่กุลนิดามองเขากลับอย่างแน่วแน่ราวกับจะยืนยันในสิ่งที่เคยคิดไว้แต่แรก เธอไม่ได้ต้องการเขา เธออยู่ของเธอได้สบาย แต่ถ้าเขาจะกลับเข้ามาอ้างสิทธิ์ก็ใช้สิทธิ์อย่างสงบไม่ได้หรือไง วันนี้เขาก็เล่นใหญ่ เปิดตัวอลังการดังไปทั่วโรงเรียน“ฉันไม่เคยมีโอกาสเลือกพ่อของลูก แต่ถ้าฉันมีโอกาสเลือกสามี ฉันก็อยากเลือกเอง เลือกคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยจริงๆ”ไรอันฟังแล้วเกิดอารมณ์กรุ่นๆ ผุดวาบขึ้นทันที ไม่เคยได้ยินอะไรแสลงใจแบบนี้มาก่อน กุลนิดากล้ามากที่เอาเขาไปเปรียบเทียบกับผู้ชายคนอื่น“พูดแบบนี้ไปกินข้าวกระชับสัมพันธ์กันหน่อยไหม เผื่ออะไรจะดีขึ้น” เขาชวนดื้อๆ ทั้งที่เมื่อครู่เธอปฏิเสธไปแล้ว“เอ๊ะ คุณนี่ ฉันพูดไปแล้ว ฟังไม่เข้าใจหรือคะ ”ไรอันโคลงศีรษะ แต่ดวงตาสีฟ้ากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ “ตามใจ งั้นผมตามไปกินคุณที่บ้านก็แล้วกัน”“หือ! คุณว่าอะไรนะตามไปกินฉันที่บ้าน” ดวงตากลมโตที่มีแพขนตางอนยาวขยายกว้าง ตกใจกับคำพูดลุ่นๆ ของเขาคนหน้ามึนยิ้มกวน “เกรซีคุณฟังผิดมั้ง ผมบอกว่าขอตามไปกินข้าวก

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เชิญรอไปเถอะ เพราะคุณจะรอเก้อ” กุลนิดาว่าด้วยความหมั่นไส้ ไม่ชอบเลยความมั่นหน้ามั่นหนวดแบบนี้“คุณอย่าดูถูกผมไปเกรซี ความอดทนของผมมีสูง ยิ่งคุณไม่ชอบผม ผมก็จะยิ่งพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าผมดีพอที่จะเป็นสามีของคุณ”หัวใจดวงน้อยของกุลนิดากระตุกไหว เธอไม่ได้รังเกียจเขา แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอเป็นอยู่คือความสับสน ความไม่แน่ใจต่างหาก เขาทำดีกับเธอเพราะลูกใช่ไหม และเขาแค่อยากเอาชนะเธอใช่หรือเปล่า เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาเท่านั้นเอง เขาจะชอบเธอด้วยเหตุผลอะไรกัน“ฉันจะรอดูค่ะ แต่คิดว่าคุณคงทำไม่สำเร็จ”ไรอันยิ้มบางเบา แต่เป็นยิ้มที่หล่อเหลาบาดตาคนมองกุลนิดาผงะ มองคนที่ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วสาวเท้าเดินมาหาเธอ “จะทำอะไรคะ โกรธฉันหรือไงที่ฉันว่าคุณตรงๆ” หัวใจดวงน้อยเต้นตุ๋มๆ ต้อมๆ นี่เขาจะบีบคอเธอไหม แต่ตรงกันข้าม มือหนาเอื้อมมาเกาะกุมไหล่บาง แล้วดวงตาคมกริบสีฟ้าเฉดเข้มที่สุดก็จ้องลึกเข้ามาในดวงตาเธอ“ผมไม่ได้โกรธคุณ แต่ตรงกันข้าม ผมเริ่มแน่ใจอะไรบางอย่างต่างหาก”“นะ แน่ใจอะไร” กุลนิดาตะกุกตะกักถามออกไป หรือเขาจะอ่านใจเธอออก ไม่นะ เขาไม่ใช่เทวดาสักหน่อย“ผมแน่ใจว่าคุณก็ชอบผม ไม่งั้นคุณไม่พ

“อะไรนะคะ! ทำไมถึงลาออกคะ แล้วนี่ยังไม่จบเทอม ลาออกตอนนี้ได้เหรอคะ”“เอาเป็นว่า ผมจะบอกคุณตอนที่คุณพาน้ำอิงมาดูละครเวทีเรื่องทัมเบลิน่าตามที่เรานัดกันไว้ก็แล้วกัน”“เอ่อ...ฉันไม่แน่ใจว่า...” กุลนิดาอึกอัก เธอเริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองอยากไปดูละครเวทีกับเขาจริงๆ หรือเปล่า ถ้าเป็นก่อนหน้าที่ไรอันจะเดินเข้ามาในชีวิต เธอคงตอบรับเขาด้วยความยินดี“คุณกุลต้องมาให้ได้นะครับ ผมอยากให้คุณมาดูจริงๆ”กุลนิดาไม่เห็นว่าใครคนหนึ่งอ้าปากค้าง ไอ้หน้าไหนก็ตามที่บังอาจมาชวนลูกเมียเขาออกจากบ้านด้วยจิตเสน่หาเกินสถานะของคนรู้จัก คนผู้นั้นย่อมตกอยู่ในความสนใจของเขาเป็นกรณีพิเศษ“แล้วเจอกันที่โรงละครตามตั๋วที่ผมให้คุณไปนะครับ ผมจะรอคุณที่นั่น”“เอ่อ...เดี๋ยว...” แต่สายไปแล้ว เสียงสัญญาณขาดหายไปแล้ว ตอนที่ได้รับตั๋วมากุลนิดาก็ไม่แน่ใจนักว่าจะไปดูละครเวทีหรือเปล่า เพียงแต่ไม่อยากปฏิเสธความมีน้ำใจของอีกฝ่ายที่ไม่เคยทำอะไรให้เดือดร้อนปกติเขาก็ไม่เคยโทร.หาเธอ เพราะอลันไม่ใช่ครูประจำชั้นของน้ำอิง แต่เป็นทีเชอร์ในวิชาภาษาอังกฤษ เธอกับเขารู้จักกันเพราะลูกสาวทำสมุดแบบฝึกหัดหาย ทางโรงเรียนไม่มีขายแล้ว เธอจึงไปขอหนังสือแบ

ไรอันกำลังสนุกกับการเล่นเกมมวยปล้ำนิ้ว ที่ใช้นิ้วโป้งกดอีกฝั่ง น้ำอิงเป็นคนสอนเขาแล้วเขาก็ถูกลูกสาวน็อคเอาท์มาแล้ว ยัยตัวเล็กใช้นิ้วชี้สวนมาตอนเผลอ เธอเรียกมันว่า ‘ก้านคอ’ แล้วเขาก็แกล้งล้มลงแล้วปล่อยให้น้ำอิงใช้นิ้วโป้งกดแล้วนับ หนึ่ง สอง สาม นั่นแปลว่าชนะเด็กหญิงหัวเราะคิกคักแล้วชวนเล่นมวยปล้ำนิ้วอีกรอบ“สนุกจัง เอาอีกค่ะ” จังหวะเดียวกับที่ครูซเดินเข้ามา “คุณไรอันครับผมมีเรื่องสำคัญจะแจ้ง” มือขวาหนุ่มโค้งกายแล้วรีบเข้ามารายงานเรื่องสำคัญทำให้คนที่กำลังสนุกอยู่กับลูกและเตรียมการรุกจีบแม่ของลูกเอาไว้อารมณ์ขุ่นมัว“ถ้าเป็นเรื่องงานเอาไว้ก่อน ไม่เห็นเหรอฉันกำลังเล่นกับลูก”สองพ่อลูกใช้นิ้วโป้งปล้ำกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งดวงตากลมโตมองค้อนแล้วเอ่ยว่า“แด๊ดดี้ขี้โกง” เด็กหญิงร้องเสียงหลง ในระหว่างที่เธอเผลอหันไปสนใจบอดี้การ์ดของเขา ก็ถูกนิ้วโป้งของคนเป็นพ่อกดลงมาแล้วนับ หนึ่ง สอง สาม“แด๊ดชนะแล้ว”“แด๊ดดี้ขี้โกง”“ก็ใครใช้ให้น้ำอิงเผลอล่ะครับ”เสียงของพ่อลูกหัวเราะหยอกเย้ากันคิกคัก เด็กหญิงรีบเสนอ “เอาใหม่ค่ะ ครั้งต่อไปน้ำอิงต้องชนะแน่ๆ”มือขวาคนสนิทรับรู้ได้ถึงอารมณ์เจ้านายที่กำลังผ่อ