Lahat ng Kabanata ng Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Kabanata 121 - Kabanata 130

Third Person"Balita?" tanong ng lalaki sa kanyang kausap sa cellphone. Inilagay niya ito sa loudspeaker, sadyang idinidiin ang bawat salitang lalabas mula sa linya para siguraduhing maririnig ng babaeng kaharap niya ang bawat detalye. Naiinip na kasi ito na wala man lang nangyayari sa pagsubaybay ng taong inutusann niya para sundan ang bawat kilos ni Draco."Boss, araw-araw pa rin siyang umuuwi sa condo. Wala pong pagbabago," sagot ng lalaking nasa kabilang linya at sinisikap na maipaunawa sa kausap na parang wala namang saysay na sundann nila ang lalaki dahil wala naman itong ibang acitvity."Sigurado ka ba?" malamig at matalim ang tanong ng lalaki. Ang mga mata niya’y mariin na nakatitig sa babae na nakaupo ngunit halatang nanggigigil na sa inis, ang mga daliri ay mahigpit na nakalapat armrest ng inuupuang single seater na couch."Yes, boss. Umaalis lang ako pagkatapos ng dalawang oras, may taong nakapuwesto sa exit ng parking area. Ako naman ay naka-assign sa main entrance kaya sig

MargauxMakalipas ang isang oras ay kumatok na si Rey at hinintay niya na sumagot ako bago ito pumasok na talagang na-appreciate ko dahil nirerespeto niya ang privacy namin ni Draco."Ready na po ang conference room, Sir,Ma'am," nakangiti niyang sabi."Okay, papunta na kami." Nakangiti akong bumaling sa kanya na sinuklian din niya ng pagtango bago nauna ng lumabas at sinara ang pinto.Nagtinginan naman kami ni Draco. Umangat ang kanyang kamay para ayusin ang aking buhok. Inipit niya iyon sa likod ng aking tenga at pagkatapos ay kinuha ko ang aking compact mirror para tignan ang aking sarili.Dahil hindi naman ako mahilig sa makapal na makeup ay naisip ko na okay pa naman ang mukha ko. Pero nag-retouch ako ng face powder at lipstick na saglit ko lang ginawa."Iba talaga ang kagandahan ng Sugar ko. Instant!" Natawa ako sa sinabi niya. Alam ko naman na binobola lang niya ako pero aaminin kong nagustuhan ko 'yon."Halika na, Mr. Bolero." Gusto ko sanang magkahawak kami ng kamay na lalabas

DracoSumunod ako agad. Ayaw kong magalit o magtampo siya sa akin, lalo na’t aalis na ako bukas. Hindi ako pwedeng lumipad papalayo na hindi kami maayos. Alam ko sa sarili kong baka hindi ko na kayanin kung sakaling hindi niya na naman sagutin ang tawag o mensahe ko habang wala ako.Hindi ko siya bibigyan ng rason para masaktan muli.“Sugar, please, listen to me,” bulong ko habang mabilis kong nilapitan siya. Napansin kong may hawak siyang damit na pang-alis kaya natakot ako. Hindi siya pwedeng umuwi sa kanila kapag ganitong nagtatampo o nagagalit siya sa akin.Agad ko siyang niyakap mula sa likuran ng mahigpit, gusto kong iparamdam na kahit anong mangyari, hindi ko siya bibitawan. Ayaw kong magalit siya sa akin at iwan ako.Naramdaman ko ang tensyon sa katawan niya, pero hindi siya kumawala. Hanggang sa buhatin ko siya at dahan-dahang inilapag sa kama. Inihiga ko siya habang nakadagan naman ako, tinititigan ang kanyang mukha. Kita ko ang galit, takot, at lungkot na gumuhit sa mga mata

MargauxHindi ko namalayan na nakatulog na pala ako ng dahan dahan kong idilat ang aking mga mata. Tinatamad pa akong bumangon lalo na nang maalala kong nasa bahay nga pala ako nila Mommy.Dumako ang tingin ko sa wristwatch na suot ko. Alas-kwatro na pala… Napabuntong-hininga ako at napapikit saglit. Tumigilid ako ng higa sa aking kanan at kinuha ko ang cellphone na pinatong ko sa bedside table bago ako nakatulog. Binuksan ko ito at halos automatic na pinindot ang pangalan niya sa screen, ang pangalan ng taong nagpapagaan ng mundo ko.Tumawag ako. Isang ring. Dalawa. Tatlo. Wala pa rin. Hindi pa rin niya sinasagot.Napairap ako at nakaramdam ng pagkainis.“Alam mong gurang ka, nakakainis ka!” inis kong sabi habang nakaduro sa cellphone. “Kapag hindi mo sinagot 'tong tawag ko, sasamain ka talaga sa akin pagbalik mo!”Tumawag ako ulit and this time, video call na. Itinapat ko ang mukha ko sa camera, sinigurong makikita niya ang kunot ng noo ko at ang tampo sa mga mata ko. Sige lang, sagu

MargauxDahan-dahan kong tinanggal ang takip ng kahon, ang mga daliri ko’y bahagyang nanginginig habang ginagawa ito. May kung anong kaba na sumisiksik sa dibdib ko na parang may masamang balitang nakaabang sa loob nito. Nang tuluyan ko na itong mabuksan, bumungad sa akin ang mga shredded paper na nagsisilbing takip at panlinlang.Isa-isa ko silang inalis, ang bawat piraso ay tila mabibigat na hiningang binibitawan ko habang unti-unting lumilitaw ang nakatuping papel sa ilalim. Agad kong kinuha iyon. May kakaiba na akong naramdaman sa unang haplos pa lang. Parang malamig. Parang may dala itong sumpa.Dahan-dahan ko itong binuklat. Sa loob ay mga salitang ginupit-gupit mula sa iba’t ibang pahina ng magazine at dyaryo. Makalat, pero malinaw ang mensahe.“Habang ako ay naghihirap, namumuhay kang parang prinsesa! Kukunin ko ang lahat sa’yo! Panahon na para ako naman ang mapunta d’yan sa kinalalagyan mo!”Napalunok ako. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Napatitig ako sa papel, hab