Semua Bab Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Bab 101 - Bab 110

MargauxI’m super happy!Sobrang saya ko, to the point na parang gusto kong tumili at tumalon sa kilig. Pero siyempre, hindi ko na ginawa ‘yon. Hindi ko inasahan na ganito pala ang pakiramdam kapag wala ka nang kailangang itago. Ngayong alam na ng mga magulang ko ang tungkol sa amin ni Draco, parang gumaan ang dibdib ko. Hindi ko na kailangan magsinungaling sa kanila at gamitin si Yvonne.Nagulat nga lang ako, as in legit shocked, nang bigla na lang suntukin ni Dad si Cupcake. Halos mapatili ako pero pinigilan ko ang sarili ko. Sa totoo lang, gusto ko sanang pumagitna, gusto kong pigilan si Dad, pero alam kong may karapatan siya. He’s my father. At bilang isang ama, normal lang na protektahan niya ako lalo na’t alam niyang may lalaking seryoso nang pumapasok sa buhay ko.Mas nakakagulat pa ‘yong sinabi niya pagkatapos na nakita pala niya kami ni Draco na naghahalikan. Napamulagat talaga ako roon. Akala ko ba walang nakakita? Ni minsan, hindi niya nabanggit ‘yon sa akin. Tahimik lang si

DracoHindi ko alam kung hanggang kailan mawawala ang mga magulang ni Margaux. Wala silang binanggit noong tumawag sila para ipagkatiwala sa akin si Sugar bago sila umalis. Wala ring eksaktong petsa kung kailan sila babalik maliban sa sinabi nga nla na before graduation ng kanilang anak, at kahit pilit kong maging kalmado, hindi mapakali ang loob ko.I’m actually happy about it, na sa akin nakadepende si Margaux ngayon. Pero hindi ko maiwasang makaramdam ng pagdududa. Hindi naman siguro may tinatago silang dahilan. Wala sanang masamang nangyayari, at lalong wala sanang kinalaman ang pag-alis nila sa isang bagay na pwedeng makasakit sa mahal ko.Kilala ko ang mga magulang ni Margaux. Nakita ko kung paano nila siya alagaan, kung gaano nila siya kamahal, pero bakit ganun? Parang may bumabagabag sa akin. Still—“Argh!” Pinilig ko ang ulo ko, pilit itinataboy ang gumugulong na tanong sa isip ko. Mas minabuti kong magtrabaho na lang. Ayokong matagalan pa sa opisina. Gusto kong umuwi nang maa

MargauxAraw ng Linggo at nasa bahay lang kami ni Draco. Ayaw kong umalis. Hindi dahil may masama akong pakiramdam, kundi dahil tinatamad lang talaga ako. Isa pa, mas gusto kong sulitin ang buong araw na kasama siya dahil kung araw na may pasok ay masyado ko siyang namimiss."Anong ginagawa mo, Sugar?" tanong ni Draco matapos pumasok sa walk-in closet. Medyo messy ang buhok niya at mukhang bagong gising, pero sa totoo lang ay hindi naman dahil galing siya sa baba."Nilalagay ko lang 'yung mga damit na nilabhan at naplantsa," sagot ko habang inaayos ang mga neatly folded shirts sa drawer."Let me help you," aniya, sabay lapit. Hindi na ako tumanggi, syempre. Kung tutuusin, mas gusto ko pa ngang nagtutulungan kami sa ganitong mga simpleng bagay, parang may partner talaga ako sa buhay.Habang inaayos ang isang kahon ng mga lounge pants niya, napansin ko ang isang maliit na box sa ilalim. Pamilyar. Nakita ko na ‘yon dati. Parang biglang nanikip ang dibdib ko.“What is it?” tanong ni Draco,

Margaux“Tita, baka po pwedeng makausap muna si Margaux.” Mahinahon ngunit may halong pakiusap ang tinig ni Sam. Nilingon ako nila Mommy, at saglit kaming nagkatinginan. Ramdam ko ang bigat sa kanilang mga mata. Mga matang alam ang buong istorya, pero pinipiling manahimik.Hindi ko alam kung bakit ba patuloy pa rin si Sam sa pangungulit. Ilang beses ko na siyang tinanggihan, ilang ulit ko na ring nilinaw ang lahat. Wala na. Wala nang dapat pang hintayin o balikan.“Hihintayin ka na lang namin sa labas, anak,” ani Mommy. Malumanay ang tinig niya ngunit may pagbibigay-laya.“Bakit mo pa hahayaang kausapin ng lalaking ‘yan ang anak natin?” protesta ni Dad, bakas sa kanyang boses ang pangamba at galit. Ngunit tinapik lamang siya ni Mommy sa braso, saka siya nginitian ng may pang-unawang siya lang ang kayang gawin.Hinila niya si Dad palabas ng hall, habang ako nama’y naiwan sa presensya ng isang lalaking dati kong minahal.Naglakad kami ni Sam palayo sa karamihan, patungo sa bahaging tahim

Margaux“Hanep! Lungkot-lungkutan ka?” taas kilay na tanong ni Yvonne habang nakapamewang. “Hindi ba pwedeng magpanggap ka man lang na masaya dahil kasama mo ako? Ano ba, puro na lang si Uncle ang nasa utak mo? Can’t live without him na ba ang peg mo ngayon, Bruh?”Ang lakas ng naging pagtawa ko dahil sa sinabi niya dahil sa masyadong animated nitong reaksyon. Kakarating lang namin sa El Nido, sa beach resort na pagmamay-ari ng pamilya ng isa sa mga classmates ko sa kolehiyo. Napakaganda ng lugar. Hangin pa lang, presko na presko na, parang pinapawi lahat ng stress sa dibdib ko kung meron man.“Lukaret! Masayang-masaya akong kasama ka dito! Hindi ko kailangang magpanggap, no,” sagot ko habang sumalampak ako sa sofa na may malambot na cushions. Nakapasok na kami sa cottage, at masasabi kong ang cozy ng vibes, perfect para sa isang escape na matagal na naming pinagplanuhan.“Siguraduhin mo lang, ha! Bruhilda ako kapag selos ang usapan!” natatawa niyang tugon habang umupo sa paanan ng sof