All Chapters of Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Chapter 181 - Chapter 190

MargauxDalawang linggo na ang matuling lumipas mula nang ilibing si Chiara. Ayon kay Draco, naiuwi na ng mga magulang niya ang bangkay ng anak sa Germany. Mahirap man sa kanila ang lahat, ramdam ko ang kaunting kapanatagan sa kanilang mga tinig nang makausap ko sila kahapon bago umalis ang mga ito.“Thank you, Margaux,” naiiyak na wika ng ina ni Chiara. "I know what she did was unforgivable. Our daughter has given you nothing but fear, but still, you forgive her. I hope she's happy wherever she is right now."Alam ko na walang kapatawaran ang takot na binigay sayo ng mga ginawa ng aming anak pero nagawa mo pa rin siyang patawarin. Sana ay maging payapa na siya ngayon."Ang sakit sa puso ko habang pinakikinggan ang bawat salitang may halong pagsisisi at lungkot. Gusto kong sabihin na wala silang kasalanan, pero alam kong kahit ilang salita pa ang banggitin ko, hindi na maibabalik si Chiara."If only we had found out that she was in a relationship with Joseph," pahabol ni Mr. Ode. "We w

Margaux“Ang pogi naman ng asawa ko,” sambit ko kay Draco habang lumalabas siya ng walk-in closet. Hindi iyon ang nakasanayan kong coat and tie look niya. Casual lang siya ngayon, pero grabe ang dating. Isang simpleng gray na sweatshirt na nakalislis hanggang siko ang manggas at pinarisan niya ng cream na jogger pants. Ang gaan niyang tingnan. Parang binata lang ulit, mga twenty-something lang ang itsura, at sa totoo lang, parang ako yung naiilang sa gwapo niya.Napangiti siya nang makita niya akong nakatitig, tapos hinapit niya ako sa bewang at dinala sa isang marahang halik sa labi. Malambing, pero may lalim. Parang sinasabi ng halik na iyon na "asawa kita, akin ka, mahal kita."“Of course,” bulong niya matapos ang halik, “kailangan kong pantayan man lang ang kagandahan ng asawa ko kung ayaw kong maagaw ka ng iba sa akin.”Natawa ako, pero kasabay noon ang marahang tibok ng puso ko. “Don’t worry,” sagot ko, sabay pisil sa mukha niya, “hinding-hindi ako magpapakuha sa iba… dahil kuhan

DracoNasa patio na kami ngayon. Presko ang simoy ng hangin, may kaunting hampas ng malamig na hangin mula sa mga halaman at puno na nasa paligid. Ang liwanag ng araw ay malambot na bumabalot sa buong paligid, perpekto para sa isang tanghalian kasama ang pamilya.“Wow, Ma! Binalik mo ‘tong sinigang na ‘to ah!” bulalas ni Margaux habang inaabot ang mangkok. “Paborito ‘to ni Draco.”“Ay syempre! Dapat special, kasi kumpleto na tayo,” masayang tugon ng biyenan kong babae habang abalang naglalagay ng kanin sa plato ni Mr. Pinto.Nginitian ko si Margaux at tinapik ang kamay niya. “Ikaw lang ang sinigang ko,” bulong ko sa kanya.Napangiti siya. “Corny mo na naman.”Pero ngumiti rin siya nang mahaba.Tumingin ako kay Margareth. Tahimik lang siya, parang pinag-aaralan ang bawat isa sa amin habang nagsasalo. Hindi ko alam kung kinakabahan siya, o sadyang hindi pa sanay sa ganitong set-up. Nang subukan niya ang sinigang, napangiwi siya ng bahagya.“Maasim ba?” tanong agad ng biyenan ko.“Ha? Hin

MargauxHindi ko maiwasan ang mapaisip sa sinabi ni Draco.Mahal niya ako. Ramdam ko iyon sa bawat kilos niya, sa bawat pag-aalala, kahit sa mga bagay na tila maliit lang sa paningin ng iba. Alam ko rin na para sa kabutihan ko lang ang lahat ng ginagawa niya. Kaya naiintindihan ko kung bakit siya mas naging maingat. Kung bakit bawat hakbang ay gusto niyang pag-isipan, suriin, timbangin.Pero sa kabila ng lahat ng ‘yon… hindi ko rin maiwasang maramdaman ang bahagyang kirot. Kirot na parang nahahati ako sa dalawang bagay na mahalaga sa akin.Siniguro ng mga magulang ko ang lahat bago pa man nila dalhin si Margareth sa bahay. Hindi sila pabaya. Hindi sila basta-basta nagtitiwala. At yung mga naramdaman ko nung unang beses ko siyang nakita, yung init sa dibdib, yung parang may kumpletong piraso na bumalik sa puso ko, hindi ba sapat 'yon?Hindi ba sapat ang saya na sabay-sabay naming naramdaman nang makita namin siya? Ang mga luhang hindi mapigilan, ang mga yakap na tila kaytagal bago naibi

Draco“Sigurado ka ba sa mga ito?” tanong ko habang nakakunot ang noo, ang mga mata ko’y mariing nakatuon sa report na inabot ni Kevin. May bahid ng pag-aalinlangan sa boses ko, pero mas nangingibabaw ang kaba.“According sa mga nakalap naming impormasyon, yes,” sagot niya habang kinukuha ko ang folder.Dahan-dahan kong binuklat ang mga pahina. Isa-isa kong sinuri ang bawat detalye. Mga larawan, transkripsyon ng pahayag ng mga kapitbahay, at ilang detalye tungkol kay Margareth at kay Aling Marites.Halos tumigil ang tibok ng puso ko nang mabasa ko ang isang entry.“Namatayan daw ng anak si Aling Marites,” bulong ko, hindi makapaniwala. “Pagkalunod. At... hindi na raw natagpuan ang bangkay?”Tumango si Kevin. “Ayon ‘yan sa isang matagal nang naninirahan sa lugar. Parang urban legend na ang usapan tungkol sa pagkamatay ng bata. Yung sinasabi nila na pagbubuwis ng buhay. Doon nila inuugnay ang pagkamatay or pagkawala ng anak ni Aling Marites."Parang may malamig na hangin na dumaan sa bat