Semua Bab Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Bab 201 - Bab 207

DracoSinundan ko ng tingin ang papalabas kong asawa, ang bawat hakbang niya ay tila ba may laman at may dalang sigla pero may bahid din ng pagtataka sa akin.Hindi ko maintindihan kung bakit tila sabik siyang matuloy ang lunch namin with her family. Hindi naman sa ayaw ko, pero may kung anong kakaiba sa kilos niya. She seems very eager, almost... urgent.Pagka-disconnect ko sa tawag sa biyenan ko, agad kong tinawagan si Gustavo. Isa siya sa mga pinagkakatiwalaan ko, lalo na pagdating sa pagtingin kay Margaux kapag wala ako."Boss," sagot niya agad.“May napapansin ka ba kay Margaux sa tuwing magkasama kayo?” tanong ko agad, walang paligoy-ligoy.“Wala naman, Boss. Bakit po?”“Kahit ano? Kahit maliliit na bagay, wala talaga?” paniniguro ko. Tahimik siya saglit. Narinig ko pa ang mahinang tunog ng kanyang paghinga na parang sinisikap alalahanin ang mga nakalipas na araw.“Basta tahimik lang siya minsan. Parang may malalim na iniisip. Pero hindi ko na binibigyan ng masyadong pansin kasi

Third Person“Hello, madam,” sagot ng lalaki matapos ang ilang segundong pag-ring ng telepono. Bahagyang inilinang niya ang boses para maging magalang, alam niya na hindi uubra sa kausap ang pabalang sumagot. Higit sa lahat, wala talaga siyang balak na suwayin ito.“Kamusta si Margareth?” malamig ngunit kalmado ang tanong ng babae sa kabilang linya. Ang boses nna pangkaraniwan na sa kanya lalo na kung kausap ang sinuman sa kanyang mga tauhan.“Nasa silid pa rin, madam. Mahimbing ang tulog at nakagapos pa rin. Wala pong senyales ng pagtakas,” tugon niya habang sinulyapan ang direksyon ng silid na tila bang kahit ang hangin doon ay bantay-sarado.“Mabuti. Siguraduhin mong hindi siya makakatakas,” mariing tugon ng babae. “Maghanda na kayo. Papunta na tayo sa Phase 2 ng ating plano.”“Phase 2 na po?” Bahagyang nagliwanag ang mga mata ng lalaki, sabik sa kung anuman ang susunod. “Luluwas na po ba kayo?”“Hindi pa,” tugon ng babae, mas matalas ang boses ngayon. “Ayokong maging kampante ang

MargarethWalong taong gulang pa lamang ako nang tuluyan kong maunawaan ang mundong kinasadlakan ko. Sa murang edad, natutunan ko na agad kung paanong tumikom ang bibig kahit nais mong sumigaw. Paano ngumiti kahit ang puso mo'y unti-unting nadudurog. Pero kahit mas bata pa ako noon, alam kong may mali. Ramdam ko. Hindi maganda ang pagtrato sa akin ng babaeng inakala kong ina ko, si Teresa.May isa pa akong kapatid o mas tamang sabihing, akala kong kapatid, si Natasha. Maganda siya at palaging pinupuri ni Teresa. Ako? Ako ang laging may sala. Kahit hindi ko naman kasalanan, ako ang sinisisi. Kahit wala akong ginagawa, ako ang pinapalo. Si Natasha ang prinsesa. Ako, parang anino lang.“Bakit laging ako ang napapagalitan, Ate?” minsan kong naitanong kay Natasha, nanginginig ang boses ko habang hawak-hawak ang sariwang pasa sa braso ko.“Dahil ikaw ang malas sa bahay na ‘to,” malamig niyang tugon, saka tumalikod na parang wala lang siyang nasabi. Bata pa lang kami pero ganon na siya umakt

MargauxNakaalis na si Margareth, ngunit nanatili pa rin akong nakatitig sa saradong pintuan ng aking opisina.Hindi ako natatakot para sa sarili ko, sa palagay ko ay kaya ko naman ang sarili ko. Mas takot ako para sa pamilya ko… at para sa tunay na Margareth kung saan man siya naroroon ngayon at maaaring nasa panganib.Paano kung pinahihirapan siya ng mga taong ‘yon? Paano kung kasalukuyan siyang bihag, pinatahimik, o pinipilit magsinungaling para hindi mailantad ang impostor na ‘yon? Sa bawat segundo ng katahimikan, para bang palakas nang palakas ang sigaw ng konsensya ko.Kailangan ko siyang maipalabas. Kailangang malaman ng lahat ang totoo. Ngunit… paano?Paano ko ilalantad ang tunay na Margareth nang hindi napapansin ng pekeng Margareth na ngayon ay malaya at kampanteng nakikihalubilo sa amin? Tila ba napakaayos ng kanyang pagkakaganap, halos perpekto.Pero teka... kung sakaling mapalabas ko nga ang tunay, ano ang susunod? Ano ang sasabihin ko sa kanila? Kailangan kong magkaroon