All Chapters of Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Chapter 191 - Chapter 200

DracoDahil dumating ang asawa ko, nagdesisyon na kaming kumain sa labas. Pinauwi ko na si Gustavo dahil gusto kong sabay na kaming umuwi ni Margaux.Sa restaurant na walking distance mula sa kumpanya kami nagtungo. Gusto ko sanang dalhin siya sa isang tahimik na rooftop bistro sa kabilang distrito, yung may view ng buong siyudad ngunit masyado pang maaga. At isa pa, hindi siya pumayag.“Kailangan mo pang bumalik sa trabaho,” sabi niya sa malambing pa rin na tono ng kanyang boses. Syempre, wala akong nagawa. She’s the boss… and honestly, I love whatever she likes.Nag-order kami ng seafoods para maiba naman daw. Madalas kasi kaming meat and vegetables.Nang tangkain niyang ipagbalat ako ng hipon, agad kong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya, dahilan upang takang-taka siyang tumingin sa akin.“Let me, Sugar,” bulong ko, puno ng malasakit.“Pero—”“Wala ng pero-pero.” Tinitigan ko siya nang diretso. “Ako ang dapat na gumawa nito para sa’yo. I should be the one to take care of you

MargauxHabang abala ang asawa ko sa pag-iihaw, napansin kong hindi nagtagal ay sumali na rin si Dad sa kanya. Pareho silang may hawak na wine glass habang masiglang nagkukuwentuhan sa harap ng nagbabagang uling, tila ba dalawang matagal nang magkaibigan na ngayon lang muling nagkita at nagbabalik-tanaw sa mga panahong tila kailan lang lumipas. May halakhakan, may kunot-noong seryosong saglit, pero sa lahat ng iyon, dama ko ang isang tahimik na pagkakaintindihan sa pagitan nila.Kami namang tatlo naman, sina Mommy at Margareth, kasama ako ay parang mga misis sa isang lingguhang get-together. Nakangiti, punô ng kwento, magagaan ang loob habang inaayos ang hapag-kainan. Napuno ng mabangong aroma ang paligid mula sa mga lutong ulam na dinala namin; tanging ang inihaw na lang talaga ang hinihintay namin para mabuo ang handa.Habang abala sa pagtatawanan at pagkukuwentuhan, hindi ko maiwasang mapatingin kay Draco. Para din talaga sa ikagagaan ng kanyang kalooban ang outing na ito.Matapos

MargauxMatapos ang lunch namin, agad na bumalik si Margareth sa kanyang trabaho kasama ang marketing team. Naiwan naman akong mag-isa sa opisina, tahimik, pero ang isip ko ay gulong-gulo.Napatingin ako sa maliit na round table kung saan kami kumain kanina. Para akong binuhusan ng malamig na tubig habang bumabalik sa isip ko ang eksena, ang mango shake.Yung mango shake na buong tuwa niyang sinis****p sa harap ko, na para bang paborito niya ito. Yung ekspresyon niya ay nakapikit pa, parang ninanamnam ang bawat s****p. Gusto ko na siyang tanungin kanina, pero pinilit kong panatilihin ang composure ko.She’s allergic to mango.Alam ko ’yan. Sinabi niya sa namin, sa memory lane game namin nung outing. Tinandaan ko lahat ng trivia tungkol sa kanya dahil gusto kong makilala siya. Gusto kong maging totoo ang koneksyon namin bilang magkakambal.Pero bakit? Bakit siya uminom nito nang walang pag-aalinlangan? Nagkakamali ba ako ng alaala? O may mas malalim pa itong ibig sabihin?Parang may mat

Third PersonTahimik ngunit may dalang tensyon ang pagpasok ng babae sa loob ng bahay ng mga Pinto. Diretso siya sa sala, animo’y kabisado na ang bawat hakbang, ngunit may halatang pagkabahala sa likod ng kanyang kumpiyansang kilos.Doon siya umupo, hinintay ang mag-asawa na kagagaling lang sa kumpanya, isang pag-uusap ang kailangang mangyari. Hindi siya sumama sa opisina ngayong araw dahil kailangan na niyang makausap ang isa sa mga tauhan upang maisakatuparan ang isang mahalagang plano. Ang pansamantalang pagtatago sa tunay na Margareth. Sa palagay niya, tapos na ang papel nito. Hindi na niya ito kakailanganin.Bahagya siyang napapikit habang inaalala ang mga huling linggo. Dahil sa matinding kagustuhan ni Margaux na mas mapalapit sa pamilya, napilitan siyang makipagpalit ng katauhan sa tunay na Margareth. Isang desisyong dala ng kutob na totoo nga palang hindi siya lubos na pinagkakatiwalaan ng asawa ng babae.At hindi siya nagkamali.Mula noon, naging regular na ang mga weekend din

MargauxPagdating ko sa kitchen ay agad kong sinabi kay Manang Nena ang plano. Hindi ko na kailangang ulitin pa, mabilis siyang tumalima, pati na rin ang tatlo pang kasambahay.Sa mga ganitong pagkakataon, hindi ko mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan sila. Napaka-bilis nilang kumilos, parang alam na agad nila ang kailangang gawin. Thankful talaga ako na kasama namin sila sa bahay. Hindi lang bilang mga tauhan, kundi para na rin naming kaanak.Pero sa likod ng pasasalamat na 'yon, may konting inis din akong nararamdaman tuwing bigla na lang silang sumusulpot kapag nagkakalandian kami ni Draco. Hindi naman sa ayaw ko, pero nakakabitin kapag kailangan naming itigil ang sandaling kapusukan dahil baka may makakita. Kaya tuloy, nakasanayan na naming sa kwarto lang namin o sa study room niya namin ginagawa ang aming... “milagro.”“Okay na po ba ang apat na putahe, Ma’am Margaux?” tanong ni Manang Nena habang inaayos ang hiwa ng mga gulay.“Okay na po ‘yan, biglaan lang naman ito. Pero