All Chapters of Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Chapter 161 - Chapter 170

Draco“Busy?” tanong ko ng buksan ang pinto ng opisina ni Margaux. Tahimik ang paligid, pero merong mahinang tunog ng musika sa background. Nakaupo siya sa likod ng kanyang lamesa at mukhang seryoso lalo at ni hindi niya naramdaman ang pagbukas ko ng pintuan.“Cupcake!” bulalas niya, bakas sa mukha ang pagkasabik. Agad siyang tumayo at sinalubong ako, niyakap ng mahigpit na para bang matagal kaming hindi nagkita.Ito ang isa sa mga gustong-gusto ko sa Sugar ko, hindi na kailangang sabihan pa. Kusang lumalapit, hindi nagpapakipot. Palaging totoo.Pumulupot ang kanyang mga braso sa aking leeg, at kusa namang napunta ang mga kamay ko sa kanyang bewang. Parang likas sa amin ang pagyakap, ang paghalik ng mainit, sabik, at puno ng damdamin. Sandaling tumigil ang mundo habang nagsanib ang aming mga labi.“That felt good,” nakangiti kong sabi nang maghiwalay kami ng mukha, pero nanatiling magkalapit ang aming mga katawan.“Anong ginagawa mo dito?” tanong niya habang hinihimas ang batok ko na t

Draco“Damn that bastard!” Mariin kong bulalas matapos basahin ang nakalagay sa report. Pakiramdam ko ay nagdilim ang paningin ko. Napapikit ako at pinilit pigilan ang sumisirit na galit sa dibdib ko.“Bakit? Anong nangyari?” tanong ng asawa ko. Tumingin ako sa kanya at kita ko agad ang pag-aalala sa kanyang mukha. Ang bahagyang pagkakunot ng noo, ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Gusto kong sagutin agad, pero hindi ko naman mapapaliwanag ng sabay sabay ang lahat.“It’s going to be over soon, Sugar.” Tinapunan ko siya ng matatag ngunit malambing na tingin. Nanatili siyang nakatitig sa akin, tahimik ngunit halatang umaasa. Gusto niyang malaman, gusto niyang maintindihan, pero alam kong iniiwasan niyang maging demanding.Imbes na siya ang sagutin, hinarap ko si Kevin.“Sabihin mo kay Ingomar na pwede siyang makipag-ugnayan kay Dad habang wala ako para magdire-diretso ang investigation."Tumaas ang kilay ni Kevin.“Are you planning to go to Germany?” tanong niya agad. Bago ako sumagot,

Draco“This is the first ever 50-story commercial building na itatayo sa Cavite, so make sure na magagawa niyo ng maayos ang trabaho niyo,” madiin kong sabi habang kaharap ang limang magagaling na architect ng DZ Construction, kasama ang tatlo kong nakatatandang kapatid. Ang tono ko’y hindi lang basta utos, kundi babala. This project is monumental and I won’t tolerate mediocrity.“Bakit hindi mo isama si Sam sa team?” tanong ni Kuya Dennis, may bahid ng pag-aalinlangan sa kanyang boses. Hindi ako nagulat. Alam kong darating ang tanong na ‘yan. Pero wala akong balak na pagdamutan ang pamangkin ko ng knowledge kagaya ng gustong ipakahulugan ni Kuya. He’s smart, has potential. But potential alone doesn’t equate to experience.“He will be there,” sagot ko, walang alinlangan, “ngunit para lang tumingin at, kung may maisip man, pwede rin namang magbigay ng suggestion.”Napansin kong agad tumigas ang panga ni Kuya. Hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. I get it. He's a father. Pero ako, I’m no

Margaux“What are you doing here?” tanong ko, may halong kaba at pag-aalinlangan ang tono ko kahit pilit kong pinanatili ang kumpiyansa sa mukha ko. Hindi ako tanga, sigurado akong may gusto siya sa asawa ko. Kaya imposibleng nagkataon lang na nagkita kami sa lugar na ito. Hindi ko siya basta palalampasin.“Nothing. I was going to meet a friend nearby,” nakangiti pa rin siyang sumagot, tila ba wala siyang kasalanan. “Why? Don’t I have any right to be anywhere I want to be?”Tumikhim ako, pilit iniiwasang ipakita ang unti-unting pag-init ng ulo ko. Gusto pa yata akong palabasin na kontrabida sa eksenang ito.“Of course not, you’re free to go wherever you want,” sagot ko, nananatiling kalmado ang tinig. "I just didn't expect to see you here, that's all."Napansin kong bahagyang naningkit ang mga mata niya, pero agad din iyong nawala."Where is your friend? I didn't know you knew someone here other than Draco," dagdag ko pa.Bahagyang nanigas ang kanyang ngiti. Hindi siya kaagad nakasagot

MargauxKatatapos ko lang magpalit ng damit, at ngayon ay nakaupo ako sa kama. Nakasandal sa headboard habang mahigpit na yakap ang sarili kong mga tuhod. Para akong batang naghahanap ng kahit anong makakapitan para hindi tuluyang mabuwal.Sa totoo lang, natakot ako ng sobra.Muntikan na talaga.Parang nanigas ang buong katawan ko kanina, at kung hindi ako agad nahila ni Gustavo, baka hindi na ako humihinga ngayon. Siguro ay nasa ospital na ako, o mas malala pa… baka nasa morgue na. Gusto kong palayain ang sarili sa kakaisip, pero paulit-ulit lang ang eksena sa utak ko.Hindi ko na alam kung gaano na ako katagal sa ganitong ayos. Tahimik ang paligid maliban sa mahinang tunog ng aircon. Wala akong naririnig kundi ang sarili kong paghinga at ang kabog ng dibdib ko.Alam kong tinawagan na ni Gustavo si Draco pero kahit sigurado akong parating na siya, hindi ko mapigilang mag-panic. Ang takot ay para bang usok na sumisingaw sa bawat butas ng katawan ko.Mabilis akong napaangat ng tingin na