All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 1091 - Chapter 1100

ฉือหว่านพูดอย่างจริงใจ “ลู่หนานเฉิง ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ”ลู่หนานเฉิง “ขอบคุณ”ฉือหว่าน “ลู่หนานเฉิง ได้ยินมาว่านายแต่งงานแล้ว ครั้งนี้กลับมาไม่พาภรรยามาด้วยเหรอ?”เธอยังรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับภรรยาของลู่หนานเฉิงอยู่มาก ได้ยินมาว่าคุณนายลู่เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ตัวจริง เป็นคุณหญิงชั้นสูงที่สมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วลู่หนานเฉิงหัวเราะ “ฉือหว่าน ช่วยอย่าพูดแทงใจดำได้ไหม ฉันกับภรรยาไม่มีความรู้สึกต่อกันเลย”ฉือหว่าน “แต่พวกนายอาจรักกันได้หลังแต่งงานก็ได้นี่”ลู่หนานเฉิงได้แต่ยิ้มเจื่อน “ฉือหว่าน กินข้าวเย็นหรือยัง ฉันอยากเลี้ยงมื้อหนึ่ง”ฉือหว่าน “มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง! นายเพิ่งกลับมา ถือเป็นมื้อรับขวัญ”ลู่หนานเฉิงสุภาพเปิดประตูรถให้ “เชิญครับ”…………ตอนนั้น ฮั่วซือหานยังพิงรถสูบบุหรี่อยู่ ไม่ได้จากไปไหนเลขาจ้าวเพิ่งรับสาย “ครับ ผมเข้าใจแล้ว”เขาหันไปมองฮั่วซือหาน “ท่านประธานฮั่ว เพิ่งได้รับข่าวว่าลู่หนานเฉิงกลับมาแล้วครับ”มือที่ถือบุหรี่ของฮั่วซือหานชะงัก “ลู่หนานเฉิงกลับมา? ทำไมไม่บอกฉัน?”ในฐานะเพื่อนรัก เขากลับมาโดยไม่แจ้งเขาแม้แต่คำเดียวเลขาจ้าว “ท่านประธาน ยัง

ฮั่วซือหานพูดว่า “ตอนนี้นายเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ควรอยู่ให้ห่างจากฉือหว่านหน่อยจะดีกว่า!”ลู่หนานเฉิงถอนหายใจ จริงๆ แล้วเมื่อห้าปีก่อนเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขากับฉือหว่านไม่มีทางเป็นไปได้ลู่หนานเฉิงมองไปที่ฮั่วซือหาน “พิษรักเดียวในร่างนาย ยังหาทางแก้ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”ฮั่วซือหานตอบ “ตอนนี้ยังหาทางไม่ได้”ลู่หนานเฉิงว่า “งั้นก่อนที่พิษรักเดียวของนายจะถูกแก้ ฉันจะช่วยดูแลฉือหว่านแทนนายเอง”ฮั่วซือหานส่งสายตาคมกริบไปทันทีลู่หนานเฉิงหัวเราะ “ไม่ต้องห่วง ฉันหมายถึงในฐานะเพื่อน นายดูสิ นายหึงอีกแล้ว!”ฮั่วซือหาน “ฉือหว่านมีเพื่อนเยอะ ไม่ต้องให้นายมาดูแล!”ลู่หนานเฉิง “……”ฮั่วซือหานลุกขึ้น “ฉันจะออกไปโทรศัพท์หน่อย”เขาเดินออกไปจริงๆลู่หนานเฉิงมองห้องส่วนตัวหรูหราที่ตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว “……” ช่างเถอะ ดื่มชาไปก่อนก็แล้วกันฮั่วซือหานเดินออกมาด้านนอก เขาออกมาเพื่อโทรศัพท์จริงๆเขาหยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลขหนึ่งไม่นานสายก็ถูกต่อ จากฝั่งนั้นมีเสียงของนายท่านลู่ดังขึ้น “ซือหาน ทำไมมีเวลามาโทรหาลุงแก่คนนี้ล่ะ”สองตระกูลเป็นเพื่อนสนิทกัน นายท่านลู่ถือว่าเห็นฮั่วซือหานเติบโต

นายท่านลู่พูดเสียงดัง “ฉันไม่กิน! ฉันไม่อยากกินยา! เห็นอยู่ชัดๆ ว่าตระกูลลู่ของเราจะไม่มีคนสืบทอดแล้ว ฉันไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว ปล่อยให้ฉันตายเถอะ ถึงตายไปใต้ดินฉันก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษแล้ว!”พ่อบ้านรีบพูดขึ้น “ท่านครับ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ อย่าเอาร่างกายของตัวเองมาเล่นนะครับ คุณชาย รีบพูดอะไรสักอย่างเถอะ อย่าทำให้ท่านโกรธไปมากกว่านี้เลย ร่างกายของท่านคุณก็รู้ดี หมอบอกแล้วว่าห้ามถูกกระตุ้นอารมณ์เด็ดขาด!”ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ของเขากำลังแสดงละคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้สุขภาพของท่านทรุดลงเรื่อยๆ เมื่อห้าปีก่อน คุณปู่ลู่เคยล้มป่วยหนักจนต้องเข้าไอซียู ตอนนั้นท่านนอนอยู่บนเตียงพร้อมสายระโยงระยาง จับมือเขาไว้แน่นแล้วขอให้เขาแต่งงานกับคุณหนูตระกูลหลิน หลินซีเหยา เขาจึงจำใจตอบตกลงหลังจากนั้นท่านก็รอดมาได้ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ต้องพึ่งยาเพื่อประคองอาการไว้ ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะยังอยากเห็นตระกูลลู่มีผู้สืบทอดนายท่านลู่ยังพูดต่อ “ดูท่าไอ้เจ้าหลานคนนี้จะไม่สนใจฉันแล้วสินะ ยังไงคนอื่นเขาก็ได้อุ้มเหลนกันหมด มีแต่ฉันที่ไม่ได้อุ้ม บนโลกนี

ลู่หนานเฉิงทำหน้างง “...น้าหรง งั้นเอาแบบนี้ไหม คุณอย่านอนโซฟาเลย มานอนตรงกลางระหว่างเราสองผัวเมียแทนดีไหม?”น้าหรง “แบบนั้นมันไม่เหมาะมั้งคะ”“เธอก็รู้ว่าไม่เหมาะ แล้วจะให้อยู่ดูอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เราจะมีลูกกันยังไงล่ะ หรือคุณปู่จะให้เธอมาคอยสอนเราด้วย?”น้าหรง “...จริงสิ แบบนี้ก็คงไม่เหมาะจริงๆ งั้นคุณชายคุณนาย พยายามกันให้เต็มที่นะคะ!”พูดจบ น้าหรงก็รีบเดินออกไปจากห้องตอนนี้ในห้องเหลือเพียงลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยา ลู่หนานเฉิงพูดขึ้นว่า “เพราะคุณปู่คอยจับตาดูอยู่ เราถึงต้องนอนห้องเดียวกัน เธอไม่ว่ากันนะ?”หลินซีเหยายกมือถอดเสื้อคลุมสีขาวออก เหลือเพียงชุดเดรสที่สวมอยู่ด้านใน เธอส่ายหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไร”ลู่หนานเฉิงมองเธอแวบหนึ่ง ชุดเดรสแนบกับสัดส่วนจนเผยให้เห็นเอวคอด เธอสวยจนเขาต้องรีบเบือนสายตา “คืนนี้ฉันนอนโซฟา เธอนอนบนเตียง”หลินซีเหยาหันมามองเขา “น้าหรงคงจับตาดูเราอยู่ คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกันเถอะ”ลู่หนานเฉิงไม่คิดว่าเธอจะพูดตรงขนาดนั้น เขายักไหล่ “ในเมื่อคุณนายลู่เชิญ ฉันก็ไม่ขัด คืนนี้นอนเตียงเดียวกันก็ได้ เธอจะอาบน้ำก่อนหรือให้ฉันก่อน?”หลินซีเหยา “ฉันยังต้องทำแบบร่

ลู่หนานเฉิงเอื้อมมือจับลูกบิด แล้วผลักประตูเข้าไปข้างในเต็มไปด้วยไออุ่นและกลิ่นหอมของสบู่ น้ำจากฝักบัวไหลดัง “ฮวาลาลา” ลู่หนานเฉิงเงยหน้าขึ้น เห็นเงาร่างหนึ่งเลือนรางอยู่บนกระจกฝ้าของประตูห้องอาบน้ำแม้มองไม่ชัด แต่ส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่างก็ยังเห็นได้ลางๆลู่หนานเฉิงรีบสงบจิตใจ เขาไม่ใช่คนที่จะฉวยโอกาสจากผู้หญิง นั่นเป็นเรื่องที่ฝังรากอยู่ในมารยาทของเขาลู่หนานเฉิงพูดว่า “ชุดนอนได้แล้วนะ!”ประตูกระจกฝ้าเปิดแง้มออกเล็กน้อย แขนขาวเนียนเรียวราวกับต้นบัวโผล่ออกมา “ส่งมาให้ฉันสิ!”ลู่หนานเฉิงเดินเข้าไป แล้วยื่นชุดนอนในมือให้ “ฉันออกไปก่อนนะ”ลู่หนานเฉิงเดินจากไปเสียงของหลินซีเหยาก็ดังขึ้น “นี่มันชุดนอนอะไร? ลู่หนานเฉิง นายตั้งใจใช่ไหม?”ลู่หนานเฉิงชะงักแล้วหันกลับมา “อะไรนะ?”เขาเห็นหลินซีเหยา เธอยังอยู่ในห้องอาบน้ำ โผล่หน้าเล็กๆ ออกมา ผมยาวเปียกแนบแก้ม ใบหน้าสดไร้เครื่องสำอาง ผิวขาวละเอียดราวหยกจนเห็นขนอ่อนบนแก้มชัดเจน ใบหน้าสวยขณะอาบน้ำนั้นพุ่งเข้าตาเขาอย่างจังลู่หนานเฉิงนิ่งไปชั่วครู่หลินซีเหยาถือชุดนอนอยู่ในมือ มองเขา “ลู่หนานเฉิง ชุดนี้จะให้ฉันใส่ยังไง?”สายตาของลู