All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 421 - Chapter 430

เย่ฮวนเอ่อร์มองดูฝนที่ตกกระหน่ำอยู่ข้างนอก แบบนี้เธอจะกลับไปโรงเรียนยังไงดีล่ะเฉินเหมียวเหมี่ยวพูด "พี่ฮวนเอ่อร์ ฝนตกหนักขนาดนี้กลับไปไม่ปลอดภัย คืนนี้พี่ค้างที่นี่เถอะนะ"แม่เฉินว่า "ใช่แล้ว ฮวนเอ่อร์ ค้างที่นี่เถอะ นอนห้องเดียวกับเหมียวเหมี่ยว"แม่เฉินชอบเย่ฮวนเอ่อร์มาก แต่ในฐานะผู้ใหญ่ก็รู้จักกาลเทศะดี ไม่มีทางให้เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นนอนด้วยกันแน่เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า "น้องเหมียวเหมี่ยว คืนนี้ขอรบกวนแล้วนะ"เฉินเหมียวเหมี่ยวดีใจมาก จูงแขนเย่ฮวนเอ่อร์ไว้ "พี่ฮวนเอ่อร์ หนูจะพาไปห้องเอง"เย่ฮวนเอ่อร์เข้าห้องของเฉินเหมียวเหมี่ยว เฉินเหมียวเหมี่ยวหยิบชุดนอนของตัวเองออกมา "พี่ฮวนเอ่อร์ ชุดนี้เป็นชุดใหม่ ให้พี่ใส่นะ"เย่ฮวนเอ่อร์รับไว้ในมือ "ขอบใจนะเหมียวเหมี่ยว""พี่ฮวนเอ่อร์ ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ"ในบ้านนี้มีสามห้องนอน แต่ละห้องก็ไม่ใหญ่ ห้องหนึ่งของแม่เฉิน ห้องหนึ่งของเฉินจิ้น อีกห้องหนึ่งของเฉินเหมียวเหมี่ยว ห้องน้ำและที่อาบน้ำใช้ร่วมกันเย่ฮวนเอ่อร์กอดชุดนอนออกจากห้อง "ได้ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"เย่ฮวนเอ่อร์ออกจากห้องพอดีเจอเฉินจิ้น เธอเรียกเขา "เฉินจิ้น ฝนข้างนอกตกหนัก คื

นี่คือวิดีโอที่ไม่ปกติ มีเนื้อหาล่อแหลมเมื่อเสียงไม่ปกติดังขึ้นมา เฉินจิ้นก็ตอบสนองได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขารีบปิดวิดีโอในทันทีเฉินจิ้นส่งข้อความไปหาเสี่ยวอู่สองคำว่า "หาเรื่อง"เสี่ยวอู่หัวเราะ "พี่จิ้น ตอนนี้พี่มีแฟนแล้วนะ ก็ควรจะเรียนรู้ประสบการณ์หน่อย อายุแบบนี้มันเป็นช่วงวัยคิดเรื่องแบบนี้พอดี"เฉินจิ้น "ไสหัวไป"เสี่ยวอู่ไม่กล้าส่งอะไรมาอีกเฉินจิ้นกลับไปตั้งใจศึกษาข้อมูลของท่านปู่ผีอีกครั้ง ไม่รู้ตัวว่าผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว เขานอนลงบนเตียง เอาแขนหนุนหัวไว้มองเพดาน สมองยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่เมื่อก่อนหัวใจของเขาสงบนิ่งมากแต่พอเจอเย่ฮวนเอ่อร์ หัวใจก็เริ่มวุ่นวายขึ้นเฉินจิ้นไม่รู้ตัวว่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเปิดวิดีโอเมื่อกี้อีกครั้งที่ห้องข้างๆ เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินเหมียวเหมี่ยวก็นอนหลับไปแล้ว แต่สองคนยังคุยกันอยู่เย่ฮวนเอ่อร์ "เหมียวเหมี่ยว ช่วงนี้แม่สบายดีไหม"เฉินเหมียวเหมี่ยวพยักหน้า "สบายดีมาก ตั้งแต่ครั้งที่แล้วไปเอายามาจากโรงพยาบาลกลับมา แม่ก็ดีขึ้นเยอะเลย ทั้งสบายตัวแล้วก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นด้วย"เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกเบาใจ ยานั้นเป็นยา

ฉือหว่านถูกฮั่วซือหานลากออกมาจากร้านอาหาร ฮั่วซือหานก้าวขายาว ฉือหว่านเลยได้แต่สะดุดล้มลุกคลุกคลานตามหลังเขาไปฉือหว่านขมวดคิ้ว "ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!"ฮั่วซือหานเปิดประตูรถหรู ยัดเธอเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ จากนั้นตัวเขาเองก็อ้อมไปขึ้นที่เบาะคนขับรถหรูโรลส์รอยซ์แฟนธอมแล่นฉิวอยู่บนถนน ฉือหว่านขมวดคิ้ว "ประธานฮั่ว คุณกินข้าวเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าสาวสวยในชุดแดงเต้นรำยังรั้งคุณไว้ไม่ได้?"ฮั่วซือหานโผล่เข้าไปในบาร์อย่างกะทันหัน เป็นสิ่งที่ฉือหว่านไม่คาดคิดเลย เพราะเมื่อครู่เธอยังเห็นเขากำลังดูสาวสวยเต้นอยู่เลยมือใหญ่ที่สวมเรือนเวลาหรูของฮั่วซือหานกดอยู่บนพวงมาลัย แสงนีออนในเมืองฉาบบนใบหน้าหล่อเหลาคุณชายของเขา งดงามจนดูเหลือเชื่อ "เธอเห็นฉันเหรอ?"ฉือหว่านพยักหน้า "เห็นสิ ฉันเห็นประธานฮั่วมีสาวๆ มารุมรักไม่ขาดสายอีกแล้ว หัวใจสาวๆ นี่ตกใส่ประธานฮั่วเป็นแถวเลยนะ"ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "แล้วเธอล่ะ ไม่ใช่ว่าไปเที่ยวบาร์หนุ่มนายแบบเหมือนกันเหรอ สนุกดีไหม ถ้าฉันไปช้าอีกนิด เธอคงรูดบัตรฉันซื้อบริการหนุ่มๆ ไปหลายคนแล้วมั้ง?"ฉือหว่าน "......" ปากร้ายจริงๆฉือหว่านเป็น

ฮั่วซือหานรู้สึกเจ็บ เธอยังเหมือนเดิม ชอบกัดคนเหมือนเคยฮั่วซือหานเอื้อมมือผลักเธอไปตรงโซฟาโดยตรงร่างนุ่มนิ่มของฉือหว่านล้มลงไปบนโซฟา เธอกำลังจะลุกขึ้น แต่ตอนนั้นเอง ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานก็ทับลงมา กดเธอแน่นกับโซฟาฉือหว่านใช้สองมือเล็กๆ ดันแผงอกแข็งแกร่งของเขา ขมวดคิ้ว "ฮั่วซือหาน นายทำอะไร... อื้อ!"ริมฝีปากแดงของเธอถูกปิดกั้น ฮั่วซือหานก้มหน้าลงจูบริมฝีปากเธอทันทีดวงตากลมโตดำขาวของฉือหว่านเบิกกว้างด้วยความตกใจ ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาใกล้ชิดกันคือที่หมู่บ้านนั่น ครั้งนั้นเขาบังคับเธอ หลังจากกลับมาก็ไม่ได้มีอะไรอีกตอนนี้กลิ่นกายสะอาดเย็นของเขากลับมาอีกครั้ง ทั้งแข็งกร้าวทั้งบังคับ รุกไล่เปิดริมฝีปากของเธอ ลมหายใจของเขาไหลบ่าเข้าไปในปากเธอ จนสมองของฉือหว่านว่างเปล่าไปหมด"ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!"ฉือหว่านดิ้นรนสุดแรง มือของเธอดันอยู่บนเสื้อสูทสีดำของเขา แล้วไปสัมผัสกับเข็มกลัดประดับที่เสื้อ ความเย็นเฉียบของโลหะทำให้เธอสะดุ้งผู้หญิงใต้ร่างดิ้นรนรุนแรง ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนมีไฟเผาอยู่ในลำคอ เขาดูดกลืนความหวานจากริมฝีปากเธออย่างบ้าคลั่ง แล้วเลื่อนริมฝีปากไปไล้ข้างแก้มและติ่งหูข

ไม่เป็นไปไม่ได้ฉือเจียวไม่อยากเชื่อ เธอระเบิดอารมณ์ออกมา "ฉือหว่าน เธอกับซือหานทำอะไรกันอยู่ เธอมันนังสารเลว ต้องเป็นเธอแน่ที่ยั่วซือหาน! ซือหานตอนนี้เป็นแฟนของฉันนะ เธอไม่มีละอายใจบ้างหรือไง!""ฉือเจียว เธอดูให้ดีๆ ตอนนี้แฟนของเธอต่างหากที่รังควานฉันอยู่!""เธอ!"ฉือเจียวกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่แล้ววิดีโอก็ตัดไปทันทีที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ ฉือหว่านยังถูกฮั่วซือหานกดอยู่บนตัว เธอจริงๆ แล้วก็อยากจะพูดกับฉือเจียวต่อ แต่โทรศัพท์ในมือก็ถูกฮั่วซือหานแย่งไปแล้ว เขาคว้ามือถือจากมือเธอแล้วกดวางสายดวงตาของฮั่วซือหานเต็มไปด้วยความต้องการที่น่ากลัว "พูดพอหรือยัง?"ฉือหว่าน "ยังไม่พอ ฉันยังมีอีกหลายอย่างอยากพูดกับฉือเจียว แต่เอาเถอะ ฉือเจียวน่าจะจินตนาการไปไกลแล้ว ฮั่วซือหาน นายรอรับกรรมได้เลย"ฮั่วซือหานโยนมือถือของฉือหว่านลงบนโต๊ะน้ำชา "พูดพอแล้วก็มาต่อ"เขาก้มลงจูบเธออีกครั้งฉือหว่าน "......"ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของฮั่วซือหานก็ดังขึ้นมา ไม่ต้องดูเลยก็รู้ว่าฉือเจียวโทรมาฉือหว่านรีบผลักเขา "ฮั่วซือหาน ฉือเจียวโทรมาแล้ว! ปล่อยฉัน รีบไปรับสายสิ!"ฮั่วซือหานไม