เย่ฮวนเอ่อร์มองเฉินจิ้น “เฉินจิ้น คืนนี้นายจะไม่ไปไหนใช่ไหม?”เฉินจิ้นเพิ่งปลอบสวี่เชี่ยนจนหลับได้ ตอนนี้เขาแอบกลับมา และก็ยังต้องกลับไปอีกในช่วงใกล้รุ่ง แต่ตอนนี้ยังพอมีเวลาอยู่เฉินจิ้นพูดเบาๆ “เธอนอนเถอะ เดี๋ยวพอเธอหลับแล้ว ฉันค่อยไป”เย่ฮวนเอ่อร์เลื่อนผ้าห่มให้ กวักมือเรียกเขา “งั้นมานอนข้างในด้วยสิ ข้างในอุ่นมากเลย”เฉินจิ้นจึงนอนลงข้างๆ เย่ฮวนเอ่อร์ร่างนุ่มนิ่มของเธอเบียดเข้ามา ศีรษะเล็กๆ วางบนแขนของเขา พร้อมกับดวงตากลมโตแวววาวที่จ้องมองเขาอย่างเงียบๆหัวใจของเฉินจิ้นเหมือนถูกละลาย เขาเอื้อมมือโอบเธอเข้ามาในอ้อมอกทั้งสองคนกอดกันไว้แน่น เฉินจิ้นเหลือบมองเฉินหยวนหยวนที่นอนอยู่ด้านใน ตอนนี้เธอหลับสนิทแล้ว“หยวนหยวนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?”“ประมาณสี่ทุ่ม ก่อนนอนยังตั้งใจอ่านหนังสืออยู่นะ พรุ่งนี้เธอมีสอบเข้ามัธยมปลาย สอบสามวัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะพาเธอไปที่สนามสอบเอง ไม่ต้องเป็นห่วง”เย่ฮวนเอ่อร์พูดปลอบเขา น้ำเสียงอ่อนโยนเฉินจิ้นกระตุกมุมปากเบาๆ ภาพตรงหน้าทำให้เขานึกถึงพ่อแม่ของตัวเองในอดีต พ่อออกไปทำงาน แม่ดูแลบ้าน พ่อเหน็ดเหนื่อยอยู่ข้างนอก แม่ก็จัดการทุกอย่างภายในบ้
Baca selengkapnya