All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 621 - Chapter 630

ฉือหว่านรู้สึกตกใจ เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอรู้ดีกว่าใครว่า ฉือไห่ผิงรักและเอ็นดูฉือเจียวมากเพียงใด แต่ตอนนี้จู่ๆ ท่าทีของเขากลับเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง กลับพูดว่าฉือเจียวเป็นคนหลอกลวงฉือเจียวหลอกเรื่องอะไร?ฉือหว่านมองฉือไห่ผิง “ฉือเจียวเป็นคนหลอกลวงเหรอ? เธอโกหกเรื่องอะไร? หลอกอะไรใคร?”ฉือไห่ผิงพยักหน้าอย่างแรง จากนั้นเขาเขียนลงบนฝ่ามือของฉือหว่านว่า “เธอไม่ใช่...”ไม่ใช่อะไร?ฉือเจียวไม่ใช่อะไร?ฉือไห่ผิงกำลังจะเขียนคำว่า “ลี่” เพื่อจะบอกว่าฉือเจียวไม่ใช่ลูกของประธานลี่ แต่ในตอนนั้นเอง “แกร๊ก” ประตูห้องพักคนไข้ก็ถูกเปิดออก มีคนเดินเข้ามาฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เป็นฉือเจียวกับหลี่หลันที่เข้ามาฉือเจียวเดินเข้ามาแล้วผลักฉือหว่านออกไป “ฉือหว่าน เธอกำลังทำอะไรน่ะ? เข้ามาใกล้พ่อฉันขนาดนี้ คิดจะทำร้ายพ่อฉันหรือไง?”ฉือหว่านยืนขึ้น ขมวดคิ้วมองฉือเจียว “ฉือเจียว เธอจะตื่นเต้นไปทำไม?”ฉือเจียวถลึงตาใส่ฉือหว่าน จากนั้นหันไปหาฉือไห่ผิงที่นั่งอยู่บนรถเข็น เธอจับมือของเขาไว้ “พ่อ หนูได้ยินว่าพ่อล้มเข้าโรงพยาบาล หนูเป็นห่วงมาก ก็เลยรีบมาเยี่ยมทันทีเลย”ฉือไห่ผิงมองฉือเจียวด้วยสายตาเย็นช

ฮั่วซือหานรีบอุ้มฉือหว่านขึ้นมาในท่าเจ้าสาว “ใครก็ได้! เร็วเข้า! เรียกหมอมา!”เขาอุ้มฉือหว่านวิ่งออกไปจากห้องทันทีหลี่หลันมองร่างฉือไห่ผิงที่นอนจมกองเลือด มือของเธอสั่น น้ำตาไหลออกมา “ฉือไห่ผิง! ทำไมคุณถึงต้องลุกขึ้นมาบังมีดแทนฉือหว่านด้วย! ฉันไม่ได้อยากฆ่าคุณนะ ตลอดชีวิตนี้ฉันให้คุณหมดทุกอย่าง ฉันเสียสละทั้งวัยสาวให้กับคุณ เป็นคุณต่างหากที่ทรยศฉัน! อย่าโทษฉัน อย่าเกลียดฉันเลย!”ฉือเจียวเริ่มกระวนกระวาย “แม่! แม่ต้องตั้งสติหน่อยนะ! ฉือหว่านยังไม่ตาย แผนของเราล้มเหลวแล้ว!”หลี่หลันหันไปมองฉือเจียว “เจียวเจียว เขาก็เป็นพ่อของลูกนะ เขาเลี้ยงดูลูกมาตลอด รักลูกอย่างกับแก้วตาดวงใจ ทำไมลูกไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิด?”ฉือเจียวมองร่างฉือไห่ผิงบนพื้น สีหน้าเย็นชากับแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ฉันจะเสียใจไปทำไม? ถ้าเขาไม่ลุกขึ้นมาขวางล่ะก็ ฉือหว่านก็ตายไปแล้ว! เขาทำแผนฉันพังหมด นั่นแหละคือหลักฐานว่าเขาไม่เคยรักฉันจริง!”หลี่หลัน “เจียวเจียว ลูก...”ทันใดนั้น ประตูห้องถูกผลักเปิดออก คุณนายใหญ่ฉือพาคนเข้ามาอย่างรีบร้อน พอเธอเห็นร่างฉือไห่ผิงนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น ก็ร้องลั่นด้วยความตกใจ “ไ

หลี่หลันดีใจสุดขีด รีบคว้ามือของฉือเจียวไว้ด้วยความหวังเต็มเปี่ยม ตอนนี้ฉือเจียวคือความหวังเดียวของเธอ เธอเชื่อว่าฉือเจียวจะมาช่วยเธอแน่นอนฉือเจียวมองหลี่หลันแล้วเอ่ยเรียก “แม่”หลี่หลันรีบโผกอดฉือเจียว “เจียวเจียว แม่อยู่นี่แล้ว”ฉือเจียวปล่อยให้หลี่หลันกอดอยู่แบบนั้น “แม่ ตอนนี้ท่านประธานลี่เริ่มสงสัยเรื่องชาติกำเนิดของหนูแล้ว”อะไรนะ?หลี่หลันตัวแข็งทื่อ “เจียวเจียว ทำไมท่านประธานลี่ถึงสงสัยได้ล่ะ?”“แม่ ก็เพราะหนูไปขอร้องเขาให้ปล่อยแม่ไง หนูอยากให้ท่านประธานลี่ยกโทษให้แม่ แต่เขาบอกว่าแม่เป็นแค่แม่บุญธรรมของหนู ไม่ใช่แม่แท้ๆ เขาเลยเริ่มสงสัยเรื่องชาติกำเนิดของหนู” ฉือเจียวทำหน้าตาน่าสงสารเหมือนจะร้องไห้หลี่หลันรู้สึกซาบซึ้งใจมาก “เจียวเจียว ลูกอุตส่าห์ไปขอร้องแทนแม่ แม่ดีใจจริงๆ แม่ยังคิดว่าลูกไม่ต้องการแม่แล้วซะอีก”“แม่ พูดอะไรแบบนั้นล่ะ ตอนอยู่ในห้องพัก ฉันที่ต้องชี้ว่าแม่เป็นคนทำก็แค่ถ่วงเวลาไว้เท่านั้น หนูจะทิ้งแม่ได้ยังไง จะไม่ช่วยแม่ได้ยังไง แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่ช่วยแม่ไม่ได้ ท่านประธานลี่ก็ยังเริ่มสงสัยเรื่องหนูอีก แม่ หนูควรทำยังไงดี?”“ถ้าหนูสูญเสียตำแหน่งคุณหนูแ

ฉือหว่านหันไปมองลี่มั่วเฉียน “ทำไมหลี่หลันถึงตายกะทันหัน? ทำไมถึงต้องพุ่งชนกำแพงด้วย?”ลี่มั่วเฉียนตอบเสียงต่ำ “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”ฉือหว่านมองหลี่หลันที่ไร้ลมหายใจ แม้หลี่หลันไม่เคยให้ความรักแบบแม่กับเธอ มิหนำซ้ำยังคอยทำร้ายเธอมาโดยตลอด แต่เธอไม่เคยคิดจะเอาชีวิตของหลี่หลันดวงตาขาวใสของฉือหว่านเริ่มแดงเรื่อ น้ำตาหยดใหญ่ร่วงลงมาไม่หยุดในขณะนั้นเอง เสียงของหัวหน้าคนรับใช้ก็ดังขึ้นนอกห้อง “คุณท่าน เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”ลี่มั่วเฉียนหันไปมอง “เกิดอะไรขึ้น?”หัวหน้าคนรับใช้รีบรายงาน “คุณหนูหายตัวไปครับ”อะไรนะ?ฉือเจียวหายตัวไป?ลี่มั่วเฉียนรีบวิ่งออกไป เขาวิ่งตรงไปที่ห้องของฉือเจียว แต่ห้องว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของฉือเจียว“เจียวเจียว! เจียวเจียว!” เขาหันไปถามคนรับใช้ “เธอหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”“คุณท่าน พอแม่บ้านเอารังนกไปให้ถึงเจอว่าในห้องไม่มีใคร ไม่มีใครเห็นว่าคุณหนูออกไปเมื่อไหร่ ผมคิดว่าเธอออกไปนานแล้วครับ”ลี่มั่วเฉียนสั่งเสียงเข้ม “รีบส่งคนออกตามหา! ต่อให้ต้องพลิกไห่เฉิงทั้งเมืองก็ต้องหาตัวเจียวเจียวกลับมาให้ได้!”หัวหน้าคนรับใช้รีบรับคำ “ครับ!”ลี่มั่วเฉียน

สามปีต่อมาประเทศ Fภายในวิลล่าหรูของตระกูลโอ ฉือหว่านนอนอยู่บนเตียง ขนตายาวเรียงตัวงดงามหลุบต่ำอย่างสงบนิ่ง ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือผิวเนียนละเอียดขาวอมชมพู งดงามราวหยกขัดเงา ชวนให้คนอยากกัดเบาๆ สักคำม่านหน้าต่างสีทองลู่ลงแตะพื้น แสงแดดอุ่นส่องทะลุเข้ามา เติมเต็มห้องด้วยบรรยากาศอบอุ่นขณะนั้นเอง “แอ๊ด” ประตูห้องเปิดออก เด็กหญิงตัวน้อยพุ่งเข้ามา กระโดดขึ้นเตียง แล้วเอาใบหน้ากลมเล็กไปหอมแก้มฉือหว่านแรงๆ พร้อมพูดเสียงใส “ติงตง ติงตง...บริการปลุกด้วยจุ๊บของลั่วเป่าเอ่อร์มาแล้ว หม่ามี๊ตื่นได้แล้วน้า...”ลั่วเป่าเอ่อร์อายุสามขวบแล้ว สามปีก่อน ฉือหว่านกลับมาที่ประเทศ F และให้กำเนิดลั่วเป่าเอ่อร์ ลูกสาวคนนี้วันนี้เธอสวมชุดกระโปรงเจ้าหญิงสีชมพูอ่อน หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตา ดวงตากลมโตเป็นประกาย ทั้งรูปร่างหน้าตาเรียกได้ว่าสืบทอดพันธุกรรมสุดยอดมาจากแด๊ดดี้กับหม่ามี๊แบบไม่มีผิดฉือหว่านลืมตาช้าๆ สามปีนี้ เธอกลายเป็นแม่คนแล้ว ความสุขที่สุดในฐานะแม่ คือทุกเช้าตื่นมาได้เห็นลั่วเป่าเอ่อร์อยู่ตรงหน้า เธอโอบลูกสาวเข้ามากอด “ลั่วเป่าเอ่อร์ เมื่อคืนน่ะ หม่ามี๊มีผ่าตัดด่วน เลยเข้านอนดึก ตื่นสายหน่อ