All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 641 - Chapter 650

ลี่เจียวมองไปที่ผู้จัดงานแล้วพูดว่า “ผู้จัดงานคะ งานเลี้ยงสุดยอดครั้งนี้เชิญเฉพาะผู้ที่อยู่ในรายชื่อฟอบส์ใช่ไหม?”ผู้จัดงานพยักหน้า “ใช่ครับ”“ถ้ามีใครที่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อนั้น แล้วเข้ามาร่วมงาน จะถือว่าแอบเข้ามาใช่ไหม?”ผู้จัดงานตอบอย่างมั่นใจ “แน่นอนครับ งานเลี้ยงครั้งนี้เชิญเฉพาะบุคคลระดับสูงที่มีรายชื่อในฟอบส์เท่านั้น หากพบว่ามีผู้แอบแฝง เราจะเชิญออกทันทีครับ!”ฮั่วเสวียนพอใจทันที “งานแบบนี้มีแต่คนสำคัญ ถ้ามีคนแอบเข้ามา ก็ถือว่าทำให้ระดับของงานตกต่ำลง ควรรีบไล่ออก!”ลี่เจียวยิ้มอย่างเยาะ “ผู้จัดงานคะ ตอนนี้มีคนหนึ่งที่แอบเข้ามา!”“ใครครับ?”ลี่เจียวชี้ไปที่ฉือหว่าน “ก็เธอไง ฉือหว่าน!”ฉือหว่านที่ถูกกล่าวหาเลิกคิ้วบางขึ้นนิดหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มนิ่งๆเสียงโวยวายของลี่เจียวเรียกความสนใจจากแขกทั้งงาน ทำให้กลุ่มคนที่มีอำนาจทั้งหลายต่างหันมามุงดูด้วยความสนใจนี่คือผลที่ลี่เจียวและฮั่วเสวียนต้องการ พวกเธออยากให้ฉือหว่านอับอายต่อหน้าทุกคน และถูกไล่ออกจากงานถ้าทำได้สำเร็จ ฉือหว่านก็จะกลายเป็นเรื่องตลกที่พวกเธอสามารถหัวเราะเยาะได้ไปตลอดชีวิต“คุณหนูลี่ คุณหมายความว่

เขาเคยเจอฉือหว่านมาก่อนตั้งแต่หลายปีก่อนลี่เจียวไม่อยากเชื่อ ไม่ยอมรับความจริง เธอตะโกนขึ้นว่า “ไม่! มันไม่จริง! ฉือหว่าน เธอโกหกฉันใช่ไหม?”ฉือหว่านมองลี่เจียวแล้วหัวเราะเบาๆ “คุณหนูลี่ ตอนนี้คุณเป็นถึงคุณหนูตระกูลลี่อันดับหนึ่ง อย่าลืมรักษากิริยามารยาทและการอบรมของตัวเองด้วยนะคะ ลองดูตัวเองในตอนนี้สิ ดูสิว่าเป็นคนขี้อิจฉา ขี้โมโหแค่ไหน?”ลี่เจียวชะงักสายตาของคนรอบข้างพากันจับจ้องมาที่ลี่เจียว พร้อมเสียงกระซิบกระซาบ “คุณหนูลี่คงเคยมีเรื่องกับโจลีนมาก่อนแน่ๆ ฉันดูออกเลยว่าเธอรับไม่ได้ที่คนอื่นเหนือกว่า”“คุณหนูลี่นี่เกิดมามีโชค ได้เป็นลูกสาวคนรวย แต่โจลีนคือหญิงสาวผู้ยิ่งใหญ่ที่สร้างตัวเองขึ้นมาจากศูนย์ เธอเป็นนางเอกตัวจริง มีรัศมีธรรมชาติ แบบนี้ยังไงคุณหนูลี่ก็สู้ไม่ได้หรอก”“ไม่ใช่แค่ความสามารถที่สู้โจลีนไม่ได้นะ หน้าตาก็แพ้โจลีนด้วย พอเปรียบเทียบกันก็เห็นชัดว่าน่าเจ็บใจ เข้าใจได้เลยว่าทำไมถึงคลั่งขนาดนี้ มันคือความอิจฉานั่นแหละ”“แต่เธอก็ไม่ควรทำตัวแบบนี้นะ ควรใจกว้างกว่านี้บ้าง ตอนนี้เธอคือหน้าตาของตระกูลลี่นะ ทำอะไรต้องรักษาภาพลักษณ์ไว้ด้วย”ทุกคนชี้นิ้วนินทาลี่เจียว ทำใ

ฮั่วซือหานมองหน้าลี่เจียว “เธอพูดจริงเหรอ?”พูดจบเขาก็หัวเราะเยาะตัวเองเบาๆ “ฉันอยากให้เธอพูดจริงมากเลยนะ”ลี่เจียวชะงัก “คุณ...”“ลี่เจียว ฉือหว่านไม่จำเป็นต้องแย่งฉัน เพราะฉันเป็นของเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันจะไม่แต่งงานกับเธอ อย่าเสียเวลาอีกเลย”พูดจบ ฮั่วซือหานก็เดินจากไปคำพูดพวกนี้ทำร้ายลี่เจียวอย่างรุนแรง ทำไมกัน? เธอสู้ฉือหว่านไม่ได้ตรงไหน?...ฮั่วซือหานออกจากงานเลี้ยงพีคซัมมิท เขาหันไปถามเลขาจ้าว “ฉือหว่านไปไหน?”เลขาจ้าว “ท่านประธาน คุณฉือหว่านกลับห้องพักแล้วครับ”ฮั่วซือหาน “งั้นตอนนี้ฉันจะไปหาเธอ”ในเวลาเดียวกัน เซียวอี้ก็กำลังพาลั่วเป่าเอ่อร์มาหาฉือหว่านเช่นกัน เขาบีบแก้มนุ่มนิ่มของลั่วเป่าเอ่อร์เบาๆ “เป่าเอ่อร์ คิดถึงหม่ามี๊ใช่ไหม?”ลั่วเป่าเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้วค่ะ”“อีกเดี๋ยวเราก็จะได้เจอหม่ามี๊แล้ว”ยังไม่ทันพูดจบ เซียวอี้ก็เห็นฮั่วซือหานอยู่ด้านหน้าลั่วเป่าเอ่อร์เองก็เห็นเช่นกัน เธอพูดอย่างตื่นเต้น “แด๊ดดี้เซียว นั่นลุงคนหล่อคนนั้น!”ฮั่วซือหานที่รูปร่างสูงโปร่ง เดินอยู่บนทางเดินที่มีแสงไฟส่อง ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตาเซียวอี้อดคิดไม่ได้ว่านี่มันช่างเป็

ฮั่วซือหานถามว่าเป่าเอ่อร์เป็นลูกของเธอกับเซียวอี้ใช่หรือไม่ฉือหว่านสั่นเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไร แต่ในจังหวะนั้นเอง เซียวอี้ก็ปรากฏตัวขึ้น “หวานหว่าน เป่าเอ่อร์”ฮั่วซือหานหันไปมอง เห็นเซียวอี้ยืนอยู่ตรงนั้นลั่วเป่าเอ่อร์ร้องเรียกด้วยน้ำเสียงหวานใส “แด๊ดดี้เซียว~”ลั่วเป่าเอ่อร์เรียกเซียวอี้ว่าแด๊ดดี้หัวใจของฮั่วซือหานร่วงหล่นราวกับตกลงสู่ก้นเหว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย้ยหยันตัวเอง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมต้องถามคำถามนั้นทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเมื่อสามปีก่อน ฉือหว่านตั้งท้องกับเซียวอี้ ดังนั้นเป่าเอ่อร์ต้องเป็นลูกของทั้งสองคนแน่นอน แล้วเขายังจะถามไปทำไม?เขาคาดหวังอะไรอยู่?เซียวอี้เดินเข้ามาข้างหน้า ยื่นมือออกไป “เป่าเอ่อร์ มาให้แด๊ดดี้เซียวอุ้มมา ไม่งั้นหม่ามี๊จะเมื่อยเอานะ”“อื้ม ได้ค่ะ”ลั่วเป่าเอ่อร์ย้ายตัวเองไปอยู่ในอ้อมแขนของเซียวอี้อย่างว่าง่ายเซียวอี้อุ้มลั่วเป่าเอ่อร์แล้วหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ไม่ได้เจอกันนานนะครับ”ฮั่วซือหาน “ไม่เจอกันนานนะครับ”“ไม่นึกเลยว่าเราจะบังเอิญขนาดนี้ หวานหว่านกับเป่าเอ่อร์ได้พบประธานฮั่วก่อนผมอีกนะ” เซียวอี้พูดยิ้มๆเมื่อเห

ฉือหว่านพาลั่วเป่าเอ่อร์มาถึงร้านอาหาร ไม่นานเย่ฮวนเอ่อร์ก็มาถึงสามปีไม่เจอกัน เย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เธอยังคงไว้ผมยาวสีดำสนิทอย่างเรียบร้อยพาดบ่า ใบหน้าเรียวรูปไข่เล็กๆ ดูสดใสน่ารัก แค่ปรากฏตัวก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของคุณหนูจากตระกูลใหญ่เย่ฮวนเอ่อร์วิ่งเข้ามาอย่างดีใจ “หวานหว่าน เป่าเอ่อร์!”ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์โผเข้ากอดกันแน่นลั่วเป่าเอ่อร์หัวเราะเสียงใสนุ่ม “ว้าว พี่ฮวนเอ่อร์ดูสวยกว่าครั้งก่อนที่เป่าเอ่อร์เจออีก~”เย่ฮวนเอ่อร์ย่อตัวลง หอมแก้มลั่วเป่าเอ่อร์อย่างดีใจ “เป่าเอ่อร์ ฉันเป็นแม่ทูนหัวของเธอนะ ห้ามเรียกฉันว่าพี่ฮวนเอ่อร์ ต้องเรียกว่าแม่ทูนหัวนะ!”ลั่วเป่าเอ่อร์หัวเราะ “แต่พี่ฮวนเอ่อร์สวยขนาดนี้ เวลาเดินไปด้วยกัน เดี๋ยวคนอื่นจะคิดว่าเป็นพี่สาวหนูนะสิ~”“เด็กอะไร ปากหวานเกินไปแล้ว~ มา ดูสิว่าเอาอะไรมาให้!”เย่ฮวนเอ่อร์หยิบสร้อยข้อมือประดับเพชรเล็กๆ เส้นหนึ่งมาสวมให้กับข้อมือลั่วเป่าเอ่อร์ฉือหว่านยิ้ม “ฮวนเอ่อร์ ของชิ้นนี้คงแพงมากแน่ๆ เป่าเอ่อร์ยังเด็ก ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญแพงขนาดนี้ก็ได้มั้ง?”เย่ฮวนเอ่อร์ “หวานหว่าน ของที่ดีที่สุดก็ต้องให้กับเป่า