All Chapters of Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Chapter 311 - Chapter 320

AMERY HEART POV "Maraming salamat sa pagsama sa akin kagabi. Kahit papano, gumaan ang kalooban ngayung nasa tabi kita." seryosong wika sa akin ni Elias. Nakaligo na di ako at kakatapos lang din namin kumain. Ang damit na ipinadala daw ng mga pinsan niya ay kasya naman sa akin. Saktong sakto pa nga na para bang isinukat. Bigla tuloy akong nakaramdam ng kilig sa sinabi niya. Ano ba, ang aga-aga tapos ito kaagad ang narinig ko mula sa bibig niya. "Ikaw pa rin ang ama ni Baby Elizabeth at concern lang ako sa kalagayan mo. Elias, naiintindihan ko ang nararamdaman mo at kung sakaling gusto mo ng kausap, nandito lang ako. Pwede mo akong kausapin." nakangiti kong sagot sa kanya. Awtomatiko na gumuhit ang ngiti sa labi niya habang nasasalamin ko pa rin sa mga mata niya ang lungkot. "Totoo ba iyan? Hindi ka na ba galit sa akin?" seryosong tanong niya. Natigilan naman ako. Pilit kong pinapakiramdaman kung galit pa ba ako sa kanya. Parang hindi na. Wala na akong maapuhap na galit eh. Awa

ELIAS POV "Binigyan mo na ba ng pagkain ang bihag na si Rebecca sa basement?" hindi ko na ipinasok ang sasaktan sa loob ng garahe ng bahay dahil aalis din naman kaagad ako. Titingnan ko lang ang kondsyon ni Rebecca sa basement and the same time, hihintayin ang pinsan kong si Christopher. Kaya lang bago ako nakapasok, dinig na dinig ko ang pag-uusap ng mga kasambahay. "Hmp, huwag na kaya nating bigyan ng pagkain. Hayaan na natin siyang magutuman. Ang yabang ng babaeng iyan noon, kaya bagay lang sa kanya ang kung ano man ang nangyayari sa kanya ngayun." sagot naman ng isa pa. Mukhang tsismisan time yata ng mga kasambahay dahil wala ang amo pero gayunpaman, hinayaan ko na lang sila. Patuloy ako sa pakikinig sa kanila. Mukhang interesting nag pinag-uusapan nila eh. "Alam na kaya niya na patay na si Liam?" sabat naman ng isa pa. "Hindi natin masabi. Wala namang pakialam ang babaeng iyan sa anak niya noon pa." "Kay Liam ako naawa. Hayy naku, napakabata pa para mawala. Kawawa naman s

ELIAS POV '"PERO sinira mo ang lahat! Sa maraming pagkakataon, nagkunwari ka sa akin. Sinira mo ang kasal namin at ikaw din ang dahilan kung bakit muntik ng mapahamak si Amery at Elizabeth. Isa kang walang kwentang babae, Rebecca. Hindi ako papayag na hindi mo mapagbabayaran ang ginawa mong ito a buhay ko. Lalong lalo na sa buhay ng anak mo, sa buhay ni Amery pati na din ni Elizabeth!" galit kong sigaw sa kanya. Lalo naman itong napahagulhol ng iyak. "Wala akong kasalanan. Minahal lang naman kita ng sobra kaya ko nagawa iyun kina Amery at Elizabeth. Natatakot akong hindi maging akin ang puso mo kapag hindi ko sila didispatsahin." umiiyak na wika nito. "Oo! Inaamin ko! Kagagawan ko ang lahat ng iun! Ako ang nagpakidnap sa kanila. Pero, bakit ako lang ang sisisihin mo sa mga nangyari? Kasalanan mo din naman ito eh. Kung hindi mo ako binuntis, hindi sana mangyayari ito. Binigyan mo ako ng tsansa na ipaglaban ka kaya huwag mong ibato sa akin ang lahat ng sisi, Elias?" galit na sigaw

ELIAS POV "Elias, ano ito? Ano na naman ito?" seryosong tanong ni Mommy. Dalawang oras pa lang na nakaluhod si Rebecca sa harap ng ataul ng anak niya pero bigla na lang dumating si Mommy. May tumawag marahil dito at isinumbong ang ginawa ko kaya napasugod ng wala sa oras. "Mom...ano po ang ginagawa niyo dito? Dapat nagpapahinga po muna kayo. Baka mapaano po kayo. Bawal na po sa Inyo ang sobrang pagpupuyat." sagot ko din naman kaagad sa kanya. "Kailan ka pa naging malupit ng ganiyan, Elias? Kung may kasalanan man ang babaeng iyan, ipakulong mo kaagad. Huwag mo nang daanin sa ganitong bagay. HIndi kita pinalaki para maging ganiyan, alam mo iyan." seryoso nitong wika. Hindi naman ako nakaimik. ""Tapusin na natin ito. Kinausap ko na si Christopher at go signal mo na lang ang hinihintay para damputin na ang babaeng iyan. Tama na, Elias. Sa palagay mo ba, kapag malaman ito ni Amery, matutuwa din siya?" seryosong tanong nito sa akin. Hindi ko naman mapigilan ang mapabuntong hining

AMERY HEART POV '"DOC, nandiyan na po ang sundo niyo." nakangiting wika sa akin ng secretary ko. Kakatapos lang ng oras ng duty ko at naghahanda na din akong umuwi. "Ha? Sino?" nagtataka kong tanong. Sino na naman ba itong nasa labas? Wala akong inaasahan na susundo sa akin ngayun lalo na at may sarili naman akong kotse. "Fiance mo daw po, Doc." nakangiti nitong wika. Halatang masaya ito kaya hindi ko mapigilan ang mapailing. Kailan pa ako nagkaroon ng fiance? Hay naku, kung sino man ang nasa labas ang lakas ng topak taong iyun. "Ganoon ba? Kung ganoon, mauna na ako sa iyo." nakangiti kong wika sa kanya sabay dampot ng bag ko at mabilis na akong naglakad palabas ng clinic. Hindi ko pa nga maiwasan na magulat nang pagkalabas ko, bumungad sa akin ang naghihintay na si Elias. Yes, si Elias na naman! Nandito na naman siya. Akala ko talaga hindi na muna siya magpapakita sa akin dahil abala siya sa burol ng anak niya pero ano na naman kaya ang ginagawa niya dito? "Elias?" nagta