All Chapters of Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Chapter 441 - Chapter 450

KATRINA Tama si Cassy, pagkadating palang nila sa tapat ng pintuan ng kwarto ni Christopher, hinarang na siya ng bantay. Ayaw siyang papasukin at kahit grabe na ang pakiusap ni Cassy ayaw pa rin pumayag ng mga ito “Mam, ang mabuti pa po, kausapin niyo po muna ang Kuya niyo. Sabihin niyo po na nandito si Ms. Katrina at kung papayag po siyang papasukin siya, tsaka pa lang po kami papayag.” Seryosong wika ng isa sa mga bantay. Halata ang inis sa mukha ni Cassy bago ito nagpaalam kay Katrina na mauna nang pumasok ng kwarto Kakakusapin daw nito ang kapatid. Sa pagpasok ni Cassy sa kwarto ni Christopher, patuloy na umaasa si Katrina na kakausapin din siya ni Christopher. Kaya lang, nang lumabas si Cassy na malungkot ang mukha, doon lang mas lalong naintindihan ni Katrina ang lahat-lahat. Ayaw na talaga ni Christopher na kausapin siya. “I am sorry, ginawa ko na ang lahat pero sadyang bato na yata ang puso ng kapatid kong iyun eh.” puno ng simpatiya sa boses ni Cassy na wika nito

KATRINA Isang linggo ang mabilis na lumipas. Walang ibang ginawa si Katrina kundi ang humilata sa loob ng unit niya. May mga pagkakataon na umiiyak pa rin siya sa tuwing naaalala niya si Christopher pero kailangan niyang itatak sa isipan niya na kailangan niya nang mag move-on. Para sa anak niya. Ang huling naging balita niya naman tungkol kay Christopher ay nakalabas na daw ito ng hospital. Inaalagaan daw ng private nurse at sa susunod na tatlong buwan, mag-uumpisa na daw ang therapy nito para muling makalakad. Habang nasa sala siya at nakatutok ang mga mata niya sa pinapanood niyang movies sa television, hindi niya maiwasan na magulat nang marinig niya ang biglang pagtunog ng kanyang cellphone. Dali-dali niyang sinagot iyun at ganoon na lang ang pagkagulat niya nang magpakilala kung sino ang nasa kabilang linya. “Ms. Katrina Ocampo? This is Rose from Unipak.” “Yes po Madam Rose? Good Morning po.” sagot niya din kaagad. Wala siyang idea kung bakit ito napatawag sa kanya la

Katrina “Mam, hindi pa naman po sigurado na ako ang hinahanap niyong kapatid.” Mahinang wika niya kay Ms. Jasmine. Nandito sila ngayun sa loob ng sasakyan dahil gusto siya nitong isama sa mansion ng mga magulang. Hindi pa man lumalabas ang resulta ng DNA test pero gusto na siya nitong ituring na para bang kapatid. “Four years old ang kapatid namin nang nakidnap ng isa sa mga business partner ni Daddy noon. Isa sa mga kondisyones ng taong nagkidnap sa kanya ay ang ibigay sa kanila ang kalahating share ng Daddy sa kumpanya. Nagkaroon ng mahaba-habang negosasyon hangang sa bigla na lang nawala ng taong iyun at hindi na ma-contact. Tapos nalaman na lang namin na patay an siya dulot ng isang malagim ng asidente.” Seryosong wika sa kanya ni Jasmine. Hindi naman siya nakaimik. Apat na taon. Kapag mga ganoong edad, posibleng ngang makalimutan ng isang bata ang mga nangyari sa kanyang nakaraan “But, Malaki ang tiwala ko na ikaw ang hinahanap namin, Katrina. Ikaw si Jullianne San Juan.”

KATRINA Sunod-sunod na tunog ng doorbell ang napagising sa kamalayan ni Katrina. Halos alas dos pa lang naman ng hapon at hindi niya man lang namalayan na nakaidip pala siya. Pupungas-pungas siyang bumangon at basta na lang hinablot ang isang roba at ibinalabal iyun sa kanyang katawan. Ni hindi na nga siya nag-abalang magsuot ng tsinelas. Basta na lang siyang lumabas ng kwarto at direchong naglakad patungo sa pintuan ng unit kung saan pagkabukas niya pa lang, hindi niya mapigilan ang magulat nang mabungaran niya si Mam. Jasmine. Bago siya nakapag react, nagulat pa siya nang bigla na lang siyang yakapin nito ng mahigpit. “Jullianne! Ikaw si Julianne!” wika nito kasabay ng impit na pag-iyak. Kaagad na namilog ang mga mata niya sa gulat. Hindi niya ito inaasahan “Ha? Anong? Teka lang po. Paano niyo nasabi na ako talaga si Jullianne? Ang nakababata niyong kapatid?” gulat niyang tanong dito. Kahit na mahigpit ang pagkakayakap nito sa kanya, pilit pa rin siyang kumakawala at hindi n

Katrina KINABUKASAN, sabay ulit silang magkakapatid na kumain ng breakfast. Walang katapusan ng kwetuhan pero sa pagkakataon na ito, wala nang luha. Puro na masayang tawanan ang umaalingawngaw sa buong paligid. Masayang kausap sila Kuya Julius at Ate Jasmine. Iyun ang napatunayan ni Katrina. ‘”Kuya, hindi ka ba sasama sa amin bukas patungo sa Japan?” tanong pa nga ni Jasmine sa Kuya nila. Kaagad namang tumango si Julius. Gustuhin niya mang sumama hindi talaga pwede! Lalo na at may mga business meeting siyang dadaluhan. “susunod ako sa inyo! Promise, maybe next week nasa Japan na din ako.” Nakangiti nitong sagot. “Okay, asahan namin iyan ha? Siguro uunahin na lang naming ang pictorial ni Julllianne/ katrina para pagdating mo, mamasyal na lang tayo.” Nakangiting sagot naman ni Ate Jasmine “Pictorial? Hindi ba pwedeng ipagpaliban na muna iyan? Hindi ba pwedeng pagkatapos na lang manganak ni Katrina gawin ang project na iyan?” sa isang iglap, biglang naging seryoso si Julius.