Lahat ng Kabanata ng Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Kabanata 581 - Kabanata 590

“Sino si Candy? Naiinis ako sa babaeng iyun. Napakaasim ng ugali eh. Hindi bagay sa pangalan niya.” Nakalabing tanong ni Barbara kay Charles. Nandito sila sa loob ng sasakyan at pauwi na sila ng bahay. Kahit papaano, nag-enjoy din naman sila sa pamamasyal. Feel na feel niya kasi talaga ang pagiging nobya ni Charles kaya naman walang pagsidlan ang tuwa sa puso niya “Naging girlfriend ko siya noon, noong mga nasa teens pa lang ang edad ko.” Nakangiting sagot naman ni Charles sa kanya. Kaagad namang namilog ang mga mata niya sa gulat. Thirty-five years old na si Charles so ibig sabihin, matagal na iyun. Walang dapat ipag-selos kung ganoon “Nobya mo siya noong nasa teens pa lang ang edad mo? Kailan iyun?” nakakunot ang noong tanong niya dito “Seventeen.” Tatawa-tawa nitong sagot sa kanya kaya naman hindi niya mapigilan ang mapangiti. In faireness, ang aga palang lumandi nitong nobyo niya eh. “Matagal na kaya wala nang epekto sa akin ang babeng iyun. Isa pa, isang taon lang nam

BARBARA, saan ka pupunta?” hilam ang luha sa mga mata at talagang aalis na sana si Barbara nang bigla na lang tawagin ni Charlotte ang pangalan niya. Kapatid ito ni Charles or ka-triplets pala ni Charles at nahihiya naman siyang baliwalain ang pagtawag nito sa kanya kaya naman napahinto siya sa paghakbang at dahan-dahan na humarap. “Hindi ka dapat umalis. Aba’t ganoon-ganoon na lang? Hindi porket sinabi ng kapatid kong iyan na hindi ka na niya maalala, basta ka na lang sumuko. Nobya ka ng kapatid ko kaya dapat dito ka lang.” seryoso nitong muling sambit. Naramdaman niya pa nga na hinawakan siya nito sa kamya at hinila pabalik sa higaan ni Charles. Ayaw niya sanang sumunod dahil nahihiya siya kaya lang, mas nakakahiya naman kung iisipin nito na matigas ang ulo niya. Siya na nga itong tinutulungan diba? “Hayaan niyo na kasing umalis iyan.” Narinig niya na namang wika ni Charles. Kabaliktaran na ang lumalabas sa bibig nito kumpara noong mga panahon bago ang aksidente. Siguro, talagan

BARBARA POV “Mona..” mahina kong sambit kay Mona nang lapitan ako. Ramdam ko ang awa sa mga mata habang nakatitig sa akin “Barbara, alam mo bang bago ka dumating sa mansion, playboy iyang si Sir Charles? Noon pa man, wala sa bokabularyo niya ang pag-aasawa pero kung sinu-sino namang babae ang pinapatulan?” seryosong wika ni Mona sa akin na mas lalong nagpadagdag sa bigat ng kalooban na nararamdaman ko ngayun “Kung ganoon, baka isa lang din ako sa mga babaeng iyun, Mona? Baka naman, hindi talaga siya seryoso sa akin?” umiiyak kong sambit. Napansin kong natigilan ito. Seryoso akong tinitigan sa mga mata sabay iling. “Hindi naman siguro. Alam mo naman, lahat ng babae na pinatulan ni Sir Charles, ikaw lang ang ibinahay niya. So, ibig sabihin, mahal ka niya.” Seryosong sagot naman nito Gusto niyang paniwalaan ang sinabi nitong si Mona pero tumututol naman ang isipan niya. Hindi totoo iyun. Parang ngayun pa lang kasi, gusto ko nang pagdudahan ang tungkol sa lintik na pagmamahal na

BARBARA POV “Barbara, alam mo feeling ko, may maganda din na kahinatnan yata ang paghihiwalay niyo ni Sir Charles.” Maya-maya bulong sa akin ni Mona. Wala sa sariling nasiko ko ito. Ang sama ng ugali eh..masaya pa yata itong kaibigan ko sa paghihirap ng kalooban ko ngayun “haysst, huwag mo kasing bigyan ng masamang kahulugan. Ganito kasi iyun, naisip ko lang, kung hindi kayo naghiwalay ni Sir Charles, hindi ko ma-experience na matulog sa isang mamahaling hotel. Hindi din ako makakapunta ng Baguio na kagaya ngayun. Alam mo bang mas masarap tumira sa Baguio kumapara dito sa Manila at tiyak akong mag-eenjoy tayo doon.” Nakangiti nitong wika. “Talaga?” sagot ko din naman kaagad dito. Ang kaninang nagsisente kong mood at walang ganang makipag-usap dito ay biglang naglaho. Bigla na naman akong kinain ng matinding kuryusidad. “Oo nga! Hindi ako nagbibiro. Naku, tingnan mo, makikita mo, pagdating natin doon, ilang araw lang makakalimutan mo din iyang si Sir Charles. Dami kayang mga po

CHARLES POV “YES, Bakit ang aga-aga mong kumatok ah? May problema ba?” tanong sa akin ni Daddy Christian. Nandito ako sa bahay namin dahil pangalawang gabi na kagabi na nawawala si Barbara. Wala akong alam kung saan at kung paano hahanapin ang babaeng iyun. “Dad, alam kaya ni Mommy kung nasaan si Barbara?” seryosong tanong ko. Oo, wala akong maalala pero simula kahapon ng umaga pagising ko ay hindi ko na nakita ang babaeng iyun pero hindi ako mapalagay. Na para bang may malaking bahagi ng pagkatao ko ang biglang nawala ‘Barbara, Who?” napansin kong kunot noong tanong ni Daddy. Hindi ko alam kung kilala ba talaga nito si Barbara or hindi or baka naman wala lang talagang pakialam “Si Barbara po. Ang sinasabi nila Mommy na nobya ko daw.” Seryosong sagot ko “Ahh, okay! I get it! Bakit, nasaan siya? Umalis ba na hindi nagpapaalam sa iyo? Baka naman gusto nang makipaghiwalay dahil hindi mo siya maalala. Tsaka, baka naman nagsawa na sa pangit kong pakikitungo sa kanya.” walang pali