All Chapters of Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Chapter 591 - Chapter 600

BARBARA POV Kung hindi pa siguro ako kinatok ni Mona, hindi pa ako magigising. Paano ba naman kasi, alas kwatro na ng madaling araw ako nakatulog kagabi dahil napuyat ako sa panonood. Hindi ko namalayan ang oras kaya naman ang ending, tinanghali na ng gising. “Barbara, alas dose na! Grabe, anong oras ka bang natulog? Mukhang puyat na puyat pa rin ah? Tsaka, ano ito, hindi mo pa nauumpisahan ayusin ang mga gamit mo na binili natin kahapon?” nagtataka nitong wika. Hindi na yata nakatiis at bigla na lang pumasok dito sa loob ng aking kwarto. “Sorry naman! Napasarap ang tulog eh. Tsaka, hindi ba’t ikaw naman ang nagsabi kagabi na walang amo na sisita sa atin kaya malaya nating gawin lahat ng nais natin?” nakangiti kong sagot dito “Sabagay! Tama ka diyan, pero kailangan mo pa ring gumising ngayun para kumain. Uyyy, nagluto ako. Tikman mo. Feeling ko naka-tsamba ako sa recipe na niluto ko ngayun. Mukhang masarap eh.” Nakangiti nitong wika. Bilib din naman ako dito kay Mona. Mukhan

BARBARA POV Pagkatapos kong maligo, nagsuot ako ng panlakad na damit. Nagpaganda na din ako at nang masigurado ko na okay na, lumabas na ako ng silid kung saan nadtanan ko si Mona sa sala na abala sa panonood ng palabas sa television. Nang maramdamam nito ang paglabas ko ng kwarto, napansin kong napalingon sa akin at kaagad na namilog ang mga mata. “Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong nito “Mamamasyal--------tayo? Teka lang, bakit hindi ka pa nakabihis? Akala ko ba aalis tayo?” kunwari kunot noo kong tanong. Eksakto alas kwatro ng hapon at sinadya ko talaga na huwag munang sabihin dito na lalabas kami para hindi na masyadong mainit sa labas mamaya paglabas namin. “Talaga? Naku, ang daya huhh? Akala ko pa naman hindi tayo aalis ngayun. Sandali-sandali, ano ba iyan, hindi pa ako nakaligo.” Reklamo nito at mabilis na napatayo. Halos takbuhin nito ang patungo sa kwarto kaya naman natatawa na lang akong nasundan ito ng tingin “Uyyyy, dahan-dahan lang. Wala naman akong choice k

BARBARA POV NAGISING AKO na sobrang bigat ng pakiramdam ko. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin pero labis akong nakakaramdam ng panghihina. Dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga ng kama pero muli ding napahiga nang nakaramdam ako ng matinding pagkahilo “Ahhh, ano ang nangyari? Bakit ako nagkakaganito?” wala sa sarili kong sambit. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata sa pag-aakala na baka epekto lang ito ng labis kong panonood ng mga kung anu-ano tuwing gabi at late na din na matulog pero wala pa ring epekto eh. Nahihilo pa rin talaga ako Nakahawak ang isa kong kamay sa aking ulo nang marinig ko na may kumatok sa aking silid. Alam kong si Mona iyun kaya naman kaagad akong nagsalita. “Mona, bukas iyan. Pasok ka muna.” Malakas ang boses na bigkas ko. Dahan-dahan naman na bumukas ang pintuan ng silid at kaagad na bumungad sa akin si Mona na noon ay mabilis na naglakad palapit sa akin. “Barbra,a no ang nangyari? Teka lang, may dinaramdam ka ba? Bakit nakahi

BARBARA POV Pagkagising ko, wala pa rin akong lusot kay Mona. Nag-insist kasi talaga ito na kailangan ko daw magpatingin ng doctor kaya pinagbigyan ko na dahil alam kong hindi talaga ako nito titigilan eh. Sa isang private hospital naman ako nito dinala kaya naman mabilis akong naasikaso. Kaya lang, nawindang ako sa unang tanong ng doctor sa akin lalo na at tungkol sa buwanang dalaw ko ang kaagad na itinanong nito sa akin. “Miss Barbara Santos, kailan ang last menstrual period mo?” tanong nito sa akin. Hindi ko naman alam ang kung ano ang isasagot ko dahil hindi ko naman naintindihan ang tanong sa akin ni Doc. “Kailan ka daw huling niregla.” Bulong sa akin ni Mona. Gets marahil nito na hindi ko naintindihan ang tanong na iyun ni Doc sa akin kaya kusa na itong nagtranslate. “Huhhh? Ahmmm, mga tatlo or apat na buwan na yata.” Mahina kong sambit. Wala sa sariling napakagat ako ng labi. Oo nga pala, medyo matagal na akong hindi nireregla at bakit ko ba nakalimutan iyun? Sabaga

BARBARA POV Hindi ko akalain na mag-eenjoy ako sa baking training na sinalihan namin ni Mona. Malaking tulong kasi iyun sa akin para kahit papaano, maibsan ng kahit na kaunti ang lungkot na nararamdaman ko lalo na sa tuwing naaalala ko si Charles. Hindi ko akalain na sa pamamagitan ng training na ito, malilibang ako ng sobra at the same time, natuto pa ako Kasama ko si Mona sa training. Ewan ko ba kay Mona, dressmaking daw ang gusto nito pero sa baking nag enroll. Siyempre, todo support si Madam Carmela sa aming dalawa . Napag-alaman ko na ito ang naka-suporta sa aming dalawa ni Mona sa lahat ng bagay lalo na sa financial na aspeto kaya hindi ko na talaga alam kung paano ito pasalamatan. Basta, kulang ang salitang pasasalamat para ipaalam kay Madam Carmela kung gaano ako kasaya dahil sa malaking opurtunidad na binibigay nito sa amin. Simula noong nalaman ko ang pagdadalang tao ko, sinigurado ko na magiging maayos ang baby sa sinapupunan ko. Naging bonus na lang ang baking trai