All Chapters of Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: Chapter 621 - Chapter 630

BARBARA POV Naging maayos ang lahat sa amin ni Charles sa paglipas ng mga araw. Kahit papaano, ipinapakita at ipinaparamdam naman nito sa akin ang pag-aalaga ng kagaya yata sa isang tunay na asawa. Palagi itong nasa tabi ko at palagi din nitong chini-check ang kalagayan ko. Kumbaga, hindi ito nagkulang sa akin kung ang pag-aalaga ang pag-uusapan na siyang labis ko namang ikinatuwa. Hangang sa dumating ang ika-walong buwan ng aking pagbubuntis. Mas lalo akong naging maingat sa aking sarili. Halos hindi na din humihiwalay si Charles sa tabi ko na siyang labis kong ipinagpasalamat. Akala ko talaga wala nang pag-asa ang relasyon naming dalawa ni Charles pero pinatunayan nito sa akin na dapat lang na muli akong magtiwala sa dito na siyang dahilan kaya naman unti-unti na namang nahuhulog ang loob ko dito. Yes, bigla ko na lang namalayan na para bang hindi ko na kayang mabuhay na wala siya sa tabi ko. Pero hindi pa naman talaga kami officially na kami na. Oo, magkasama kami sa iisan

BARBARA POV “Ouch, ang sakit. Huhuhu! Charles, nagkasugat ako.” Pagsusumbong ni Candy. Natalsikan yata ng bubog ang paa nito at kung makapagsumbong akala mo may pakialam si Charles sa kanya eh. Paano ba naman, pagkabagsak pa lang ng baso sa sahig, mabilis na ding napatayo si Charles at tinanong ako kung nasaktan ba ako. “Ayos ka lang ba? Ano ang nangyari? Teka lang, may masakit ba sa iyo?” nag-aalalang tanong pa nga nito sa akin. Kaagad naman akong umiling habang pigil ko ang sarili ko na matawa sa hitsura ni Candy. Nakaupo na ito sa sahig habang hawak nito ang isang paa kung saan nakita kong may bahid nang dugo. Natalsikan nga siguro ng bubog at nagkasugat. “Hindi ko sinasadya, Charles. Na-nadulas lang nag baso sa kamay ko tapos nahulog. Hindi ko naman akalain na sasaluhin iyun ng paa ni Candy.” Kunwari painosente kong bigkas. “Not your fault. Kung hindi sana siya lumapit, eh di hindi sana siya natamaan.” Seryoso nitong wika sabay tawag ng waiter. “Dalhin niyo siya sa

BARBARA POV “Hindi mo ba gets kung ano ang ibig kong sabihin? Well, chimi-a-a ka nga pala kaya boba ka!” muli nitong wika. Kung hindi lang siguro masakit ang tahi ko, baka kanina ko pa sinugod ang babaeng ito eh. Paano ba naman kasi, masyadong pasmado ang bibig and as if naman maniniwala ako sa sinasabi nito. Maghintay lang talaga ang babaeng ito, isusumbong ko talaga ito kay Charles. Pero kaya ko ba talagang magsumbong kay Charles? Paano na lang kung totoo ang sinasabi nito? Pero hindi eh..gumagawa lang siguro ng kwento itong si Candy para paghiwalayin kami ni Charles. Okay na kami ni Charles eh. Maayos na ang pagsasama namin at hindi naman siguro ako nito lolokohin diba? Hyasst, ewan! Hindi naman ako bato para hindi din matamaan sa sinasabi ni Candy ngayun eh. Paano na lang pala kung totoo ang sinasabi nito? Saan ako pupulutin kung nagkataon? “Hindi ko kailangan ang openyon mo kaya umalis ka na.” malamig ang boses na wika ko. Napansin kong kaagad naman itong napangisi.

BARBARA POV“Mam, may naghahanap po sa iyo sa labas.” Araw ng lunes at abala ako sa pagpapadede sa anak kong si Carson nang bigla na lang dumating dito sa nursery room ang isa sa mga kasama namin sa bahay para sabihin sa akin na may bisita daw ako sa labas.Hindi ko naman maiwasan na magtaka. Sino naman kaya ang bisita ko? Sa araw-araw na nagdaan simula noong nanganak ako, wala akong ibang palaging naging bisita sa bahay na ito kundi sila Mommy Carmela at Daddy Christian at Cassy lang. Halos araw-araw nandito ang mga iyun para tulungan akong alagaan ang kambal.Maliban kay Mona, walang ibang tao kaming pinapayagan na makahawak sa dalawang bata. Hindi naman sa pagmamaselan pero gusto lang naman kasi naming masiguro na maayos ang mga bata kaya iyun ang dahilan kung bakit ayaw pa namin kumuha ng mga Yaya’s.“Sino daw at ano ang kailangan?” nagtataka kong tanong kay Manang Greta.“Babae po Mam, Candy daw po ang pangalan niya. Importante daw ang kailangan at dahil kilala naman po ni Sir Ch

BARBARA POV “AYOS ka lang ba? Naku, para sa akin ha, tama lang iyang ginawa mo sa Candy na iyun.” Ani ni Mona sa akin. Tulala akong nakaupo dito sa loob ng nursery room habang palipat-lipat ang tingin ko sa dalawang anak ko. “Pero kay Candy pa rin siya kumampi. Mona, natatakot ako…paano kung magkatotoo ang sinabi ni Candy sa akin kanina na kumukuha lang ng tiyempo si Charles para palayasin ako sa bahay na ito? Ano na lang ang mangyayari sa akin?” mahina ang boses na bigkas ko “Ano ka ba? Huwag ka ngang magpapaniwala sa babaeng iyun. Hindi mangyayari iyang iniisip mo kaya ipagpalagay mo ang kalooban mo.” Nakangiting sagot naman ni Barbara sa akin “Pero---pero hindi pa rin ako mapalagay, Mona. Natatakot ako. Kung sakaling palalayasin ako ni Charles, paano na ang mga anak ko? Ano na ang mangyayari sa akin. Ayaw kong mahiwalay ako sa mga anak ko, Mona. Tsaka, paano pala kung ipakulong ako ni Candy. Nakita mo ba kanina, halos masira ang mukha niya dahil sa ginawa ko.” Umiiyak ko na