All Chapters of ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก: Chapter 181 - Chapter 190

      หลี่อวิ้นกุยลุกขึ้นคำนับผู้เป็นบิดา แล้วพอเห็นสตรีที่เดินเข้ามาพร้อมกับอีกฝ่าย ความรู้สึกผิดที่ไม่อาจดูแลปกป้องเมิ่งเจียวซินเอาไว้ได้ มันทำให้เขาไม่กล้ามองไปทางโจวหลิวอิงมากนัก แล้วในขณะนั้นบุรุษตรงหน้าก็ถามย้ำขึ้นมาอีกครั้ง      “ว่ามาสิเจ้าสาม สำหรับเจ้ารองควรได้รับบทลงโทษอย่างไร?”                  หลี่อวิ้นกุยเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้เป็นบิดา จากนั้นก็กล่าวอย่างไม่เกรงกลัวว่า      “เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ คราก่อนพระองค์ขอเก็บเจ้าสารเลวนั่นเอาไว้ถ่วงอำนาจก่อน ลูกก็ยินยอมให้ตามที่ต้องการ ซึ่งในครานั้นลูกได้ฝากจิ่นโซวไปบอกกับพระองค์แล้วว่า...หากเจ้าสารเลวนั่นกล้าเอื้อมมือมาแตะแม้แต่ปลายเส้นผมของคุณหนูเมิ่ง ลูกจะส่งคนไปสังหารมันทิ้งทันที      แล้วในยามนี้หากลูก...” หลี่อวิ้นกุยกัดฟัน พยายามกด

      โจวหลิวอิงปรับลมหายใจ พยายามรวมรวมสติ จากนั้นก็หันไปกล่าวกับบุรุษที่นั่งฝั่งตรงข้ามว่า      “องค์ชายสามเพคะ ตอนที่ยาพิษราคะโลกีย์ออกฤทธิ์ ร่างกายของผู้ที่ถูกวางยาจะถูกบีบคั้นไปทั่วทั้งร่าง เพื่อให้เสพสังวาส และมันจะทวีความรุนแรงขึ้นเป็นเท่าตัวในทุก ๆ ครึ่งชั่วยาม      แม้ยามนี้ยาพิษราคะโลกีย์จะถูกขับออกมาจนหมดแล้ว แต่ร่างกายที่ถูกบีบคั้นอย่างหนักเป็นเวลานาน แล้วไหนจะความเจ็บปวด และบาดแผลที่ได้รับจากการเสพ...     ผลกระทบ...มันจึงเป็นอย่างที่พระองค์เห็นเมื่อครู่      เรื่องสตรีสามรายที่ปลิดชีพตัวเอง เพราะทนความเจ็บปวดจากผลกระทบของยาพิษราคะโลกีย์ไม่ไหว มันเกิดขึ้นก่อนที่หม่อมฉันจะได้รู้จักกับเจียวซิน เนื่องจากยาแก้ปวดไม่ว่า...จะในฝั่งของพวกเผ่ามารและพวกปีศาจ หรือในฝั่งของพวกมนุษย์ต่างก็มีฤทธิ์อ่อนเกินไป จึงช่วยระงับความเจ็บปวดของพวกนางไม่ไหว

      หลี่อวิ้นกุยเรียกเหล่าองครักษ์ที่เหลืออยู่เกือบทั้งหมดเข้ามาสั่งการ โดยเว้นองครักษ์ที่ทำหน้าที่เฝ้าดูความปลอดภัยรอบตำหนัก และองครักษ์ที่ทำหน้าที่เฝ้าหน้าประตูห้องพักของเมิ่งเจียวซิน      เมื่อเห็นเหล่าองครักษ์เข้ามารวมตัวกันในห้องโถงเรียบร้อยแล้ว หลี่อวิ้นกุยก็เริ่มออกคำสั่งตามที่ได้บอกกับผู้เป็นบิดาและโจวหลิวอิงเอาไว้ โดยเขาหันไปยื่นจดหมายของโจวหลิวอิงให้กับจิ่นตั้ง จากนั้นก็สั่งจิ่นตั้งกับองครักษ์อีกสองคนไปจัดการเรื่องหลี่อวิ้นหยางก่อน     ซึ่งหลี่อวิ้นกุยได้เพิ่มงานให้จิ่นตั้งอีกเล็กน้อย คือ ขากลับให้แวะไปมัดปาก มัดแขน และมัดขาหลี่อวิ้นเหมย แล้วนำตัวกลับมา...โยนเข้าไปในห้องพักของผู้เป็นมารดาของนาง จากนั้นก็ให้คนของเขาในตำหนักพระสนมเซียวเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูห้องพัก ห้ามผู้ใดเข้าไปปรนนิบัติ ห้ามผู้ใดเข้าไปป้อนข้าวป้อนน้ำพวกนางเป็นอันขาด      วันพรุ่งนี้หลี่อวิ้นกุยจะเข้าไปมอบบทลงโทษให้พวกนางแม่ลูก

      เมิ่งเจียวซินมองหลี่อวิ้นกุยที่เอาแต่เงียบ ไม่ยอมตอบคำถาม หรืออธิบายอะไรออกมา บุรุษตรงหน้าทำเพียงแค่ลดมือ จากนั้นก็วางช้อนใส่กลับลงไปในถ้วยยา     ระหว่างที่มอง...เมิ่งเจียวซินก็นึกไปถึงเรื่องที่นางเคยสงสัย ไม่ว่า...จะเรื่องที่ทั้งก่อน และหลังขอแต่งงาน หลี่อวิ้นกุยไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องลูกกับนางเลยสักครั้ง เรื่องจำนวนเรือนขนาดกลางในจวนหลังใหม่ของพวกนางอีก แล้วไหนจะเรื่องยาที่เจ้าตัวกินทันทีหลังรับสำรับเช้าทุกวัน      ผ่านไปครู่หนึ่ง บุรุษข้างกายก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับนาง ความสั่นไหวในแววตาคู่คม...ทำเอาเมิ่งเจียวซินเกิดรู้สึกหวาดกลัวในคำตอบที่กำลังจะได้รับกลับมา     แต่ถึงจะหวาดกลัว เมิ่งเจียวซินก็เลือกเผชิญหน้ากับปัญหา     “กุยกุย ตอบข้ามา...”     “ใช่! ข้าไม่อยากมีบุตร ข้าไม่อยากให้เจ้าตั้งครรภ์ แล้วที่ข้าบอกว่า หลังจากน

      หลี่อวิ้นกุยออกมานั่งพูดคุยกับท่านหมอซางเรื่องอาการบาดเจ็บของจิ่นตั้งในห้องโถง อีกฝ่ายแจ้งว่า บาดแผลตามร่างกายไม่สาหัสมาก ใช้เวลารักษา และฟื้นฟูสักสองอาทิตย์ จิ่นตั้งก็น่าจะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม     เขากล่าวขอบคุณบุรุษตรงหน้าจากใจจริง เพราะคืนนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่หลี่อวิ้นกุยส่งคนไปเชิญตัวอีกฝ่ายมา       หลี่อวิ้นกุยนั่งพุดคุยกับท่านหมอซางเรื่องยาของจิ่นตั้งต่ออีกสักพัก ก่อนจะให้ขันทีในตำหนักเดินตามออกไปส่งอีกฝ่าย หลี่อวิ้นกุยตั้งใจจะแวะเข้าไปดูจิ่นตั้งในห้องพักก่อน แล้วค่อยกลับไปสะสางงานต่อ      แต่ทว่ายังไม่ทันจะได้ลุกจากเก้าอี้ เขาก็เห็นจิ่นโซวเดินเข้ามาในห้องโถง       หลี่อวิ้นกุยมองจิ่นโซวก้มทำความเคารพ ตอนนี้อารมณ์ของเขายังไม่คงที่ บุรุษตรงหน้ากับผู้เป็นบิดา คือ สองคนที่เขาไม่อยากพูดคุยด้วยมากที่สุดในยามนี้ แต่ก็เอาเถิด..