All Chapters of ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก: Chapter 191 - Chapter 200

      เมิ่งเจียวซินเห็นสีหน้าที่เริ่มเป็นกังวลของหลี่อวิ้นกุย     “ไม่กลัว เพียงแต่ข้า...ข้าแค่อดเป็นห่วงเจ้า และคนอื่น ๆ ไม่ได้เท่านั้น” กล่าวจบ เมิ่งเจียวซินก็เห็นฝูกงกงยกสำรับของนางกับหลี่อวิ้นกุยเข้ามา จากนั้นบุรุษตรงหน้าก็เริ่มป้อนข้าวนางสลับกับรับสำรับของเจ้าตัวไปด้วย      แล้วในระหว่างที่เคี้ยวอาหาร เมิ่งเจียวซินก็นึกไปถึงเนื้อหาในนิยาย...ตอนที่องค์ชายรองหลี่อวิ้นหยางก่อกบฏ ตัวละครหลี่อวิ้นกุยพลังมารในกายตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว และเจ้าตัวก็ยังมีวิชาดูดกลืนวิญญาณที่ร้ายกาจมาก ตัวละครหลี่อวิ้นกุยลงมือกับองค์ชายรองได้แบบโหดเหี้ยม และยังกำจัดเหล่าพรรคพวกขององค์ชายรองได้แบบราบคาบหมดจดภายในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนด้วยซ้ำ     แต่ทว่า...หลี่อวิ้นกุยที่นั่งอยู่ตรงหน้าเมิ่งเจียวซินในยามนี้ ตรามารยังไม่ปรากฏ พลังมารในกายน่าจะ...ตื่นเพียงเจ็ดในสิบส่วนกระมัง เพราะอีกฝ่ายยังไม่ได้เข้าพิธีอาบแสงจันทร์ 

      หลังจากวันที่จิ่นโซวกลับมาเยี่ยมจวนไม่ถึงสองสัปดาห์ มารดาของจิ่นตั้งก็มีข่าวดีว่า ตั้งครรภ์      วันหนึ่งมารดาของจิ่นตั้งต้องการหาซื้อผ้าเนื้อดีมาตัดชุดเตรียมให้กับบุตรที่กำลังจะเกิดมา ในระหว่างที่ยืนเลือกผ้าอยู่ในร้าน นางได้ยินเสียงหนึ่งบุรุษกับหนึ่งสตรีมีปากเสียงกันอยู่ที่หน้าร้าน พอเดินออกไปดูจึงเห็นว่า เป็นซือลี่เฉี่ยวกับพี่เขยของเจ้าตัว นางจึงตัดสินใจขอใช้ประตูหลังร้านเป็นทางออก แต่ผู้ใดจะไปคิดว่า ผู้เป็นพี่เขยจะลากซือลี่เฉี่ยวไปพูดคุยกันต่อที่หลังร้านเช่นกัน     ในขณะที่มารดาของจิ่นตั้งจะเดินย้อนกลับมาทางเดิม นางก็ได้ยินว่า ซือลี่เฉี่ยวกำลังตั้งครรภ์กับพี่เขย แล้วที่ออกมาเดินตลาด เพราะตั้งใจจะมาหาซื้อยา หรือไม่ก็จะหาหมอสักคนมาทำแท้งให้กับเจ้าตัว แต่ทว่าผู้เป็นพี่เขยไม่ยอมให้เอาเด็กออก ในระหว่างที่คนทั้งสองเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้ง ผู้เป็นพี่เขยก็นึกได้ว่า คู่หมั้นของซือลี่เฉี่ยวก็เป็นบุรุษเผ่ามารเช่นเดียวกับตน &n

      หลี่อวิ้นกุยพอเห็นสตรีข้างกายแสดงท่าทีออดอ้อน จากที่จะกล่าวปฏิเสธ เขาก็เริ่มคล้อยตามเหตุผลของนาง ให้ตายเถิด! ผู้ใดไหวไปก่อน...เขาไม่ไหว เขาแพ้ทางเมิ่งเจียวซิน!!     “ข้ายอมทำให้ก็ได้”       พอได้รับคำตอบที่น่าพอใจ เมิ่งเจียวซินจึงส่งยิ้มให้หลี่อวิ้นกุย แล้วในขณะนั้นฝูกงกงก็เดินยกถาดเข้ามาในห้องพัก โดยในถาดมีถ้วยยากับส้มลูกใหญ่ที่วางเรียงซ้อนกันอย่างสวยงามอยู่บนจานกระเบื้อง      “ราชาปีศาจพระราชทานส้มให้คุณหนูเมิ่งพ่ะย่ะค่ะ”       “ขอบใจมากฝูกงกง” หลี่อวิ้นกุยสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของสตรีข้างกาย เขาจึงรีบส่งสัญญาณให้ฝูกงกง พอเห็นฝูกงกงเดินออกจากห้องพักไปแล้ว เขาจึงเอ่ยถาม     “ซินซิน เจ้าเป็นอะไรหรือ?”       เมิ่งเจียวซินคิดหน

      ระหว่างที่กินยา เมิ่งเจียวซินพยายามไม่เงยหน้าขึ้นไปมองสบกับดวงตาคู่คม พอยาในถ้วยหมด หลี่อวิ้นกุยก็ค่อย ๆ ประคองนางกลับลงไปนอน แล้วในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะผละออก เมิ่งเจียวซินก็รีบซบใบหน้าลงไปบนบ่ากว้าง พร้อมกับฝืนยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาโอบรอบเอวของบุรุษข้างกายเอาไว้     “กุยกุย นอนให้ข้ากอดสักสองเค่อได้หรือไม่?”       หลี่อวิ้นกุยเลิกคิ้วสูง ก้มมองดวงหน้างามที่เต็มได้ด้วยความขัดเขิน ยามนี้พวงแก้มกับใบหูของเมิ่งเจียวซินขึ้นสีแดง จนแทบจะคั้นหยดเลือดออกมาได้ เขายกยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า     “ได้สิ” ถึงแม้ตัวเขาจะน่ากอดมาก แต่หลี่อวิ้นกุยก็รู้ดีว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงของเมิ่งเจียวซินก็คือ อยากเขาให้นอนพัก แล้วในเมื่อสิ่งที่คาใจถูกขจัด เขาจึงตัดสินใจขยับเข้าไปโอบกอดสตรีที่ตนรัก จากนั้นก็ค่อย ๆ เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกัน       เมื่อรู้สึก

      หลังจากนั่งพูดคุยวางแผนทั้งตั้งรับ และสู้กลับเกือบสองชั่วยาม หลี่อวิ้นกุยก็รีบขอตัวกลับไปป้อนยาเมิ่งเจียวซินที่ตำหนัก ก่อนออกมาเขาได้ฝากจิ่นโซวกับโจวหลิวอิงดูแลความปลอดภัยของผู้เป็นบิดา เพราะถึงพวกเขาจะสั่งปิดเส้นทางลับใต้ดินไปแล้ว และยังส่งเหล่าทหารไปเฝ้าหน้าปากทางเข้าออก แต่ทว่าจะประมาทคนมากเล่ห์เจ้าแผนการอย่างหลี่อวิ้นหยางไม่ได้เป็นอันขาด       เมื่อกลับมาถึงตำหนัก หลี่อวิ้นกุยก็ได้รับรายงานว่า ยามนี้ขบวนรถม้าของเมิ่งเจียวฉือเข้ามาในเขตของเผ่ามารแล้ว เขาจึงตัดสินใจให้องครักษ์รีบไปดูที่ประตูพระราชวังทางทิศตะวันออก หากปลอดภัยก็ให้ผู้นำขบวนรถม้าพาเมิ่งเจียวฉือเข้ามาทางประตูนั้นได้เลย แต่ถ้าหากดูแล้วน่าจะไม่ปลอดภัย หรือน่าจะเกิดปัญหาในขณะเคลื่อนขบวนรถม้าเข้ามา ก็ให้รีบไปแจ้งผู้นำขบวนถอยขบวนรถม้าไปพักที่จวนตระกูลโจวก่อน     เมื่อสั่งการเสร็จ หลี่อวิ้นกุยก็รีบปรับลมหายใจ รวบรวมสติ พอสงบใจลงได้ เขาจึงเดินไปเปิดประตูห้องพักของเมิ่งเจียวซิน&n