Semua Bab His Fake Wife: Bab 371 - Bab 380

Nexon's Point of ViewFor years, I believed that I could get anything I want. I’m a hardworking man, I don't easily give up. Ibibigay ko muna ang lahat ng makakaya ko bago ko sukuan ang isang bagay para wala akong pagsisisi o panghihinayang. Sinisipagan ko sa lahat ng bagay, dahil naniniwala akong kung hindi ako susuko, makukuha ko rin ang kahit na ano sa huli. But for Jehan, she knows how to discourage a man easily. Sa tuwing tinitingnan ko siya sa mga mata, alam ko, ramdam ko na walang pagkukunwari sa kaniya. She just doesn't like. She doesn't want me. Siguro nga nadala lang siya ng alak at nang emosyon niya ng gabing ‘yon, kaya nang alukin ko ng kasal… pumayag agad. I gritted my teeth silently. F*ck. Never in myself I imagined I would propose like that. Ni hindi ko naisip na posible kong ikonsidera ang pagpapakasal ng ganoon kabilis. I always took counter measures. Maingat ako sa lahat ng bagay, maselan sa pagpaplano at pagdedesisyon, pero nang gabing ‘yon… alam ko sa sarili ko

Jehan’s Point of View Seriously?! Seryosong iiwanan niya ako rito para sa ex-girlfriend niyang kung makakapit ay parang tuko? Sinundan ko sila ng tingin at hindi makapaniwala na nagpakaladkad nga siya sa babaeng iyon! Oh, my god! Ikinuyom ko ang kamao at balak nang tumalikod para magmartsa paalis ng lugar na ito, pero bumubulong ang pride ko na huwag hayaang magwagi ang babaeng iyon! She’s an ex-girlfried already. Bakit… bakit ganoon pa rin siya umasta? Bakit hinayaan ni Nexon na kaladkarin siya ng babaeng ‘yon? Akala ko ba mag-uusap kami? Akala ko ba… Argh! Pinagkrus ko ang mga kamay sa tapat ng dibdib. I stand rooted to my feet. Hindi ako aalis, pero mas lalong hindi ako susunod sa kanila. Ang kapal naman nila! Nakataas ang kilay ko at nakasunod ng tingin sa kanila papunta sa restaurant. Lumingon si Nexon at nakita kong natigilan siya nang makita niyang narito pa rin ako, nakatayo at walang planong sumunod sa kanila. I will not disturb them, nor join them, but I'll wait here.

Jehan's Point of View “Ikaw, madalas ka rito?” Baling ko sa kaniya nang hindi na siya magsalita. Nagtama ulit ang tingin namin, pero sa pagkakataong ito, hindi na ako nag-iwas. Hindi ko na pinutol ang tinginan namin, pinanatag ko na lamang ang loob ko. Umiling siya. “Hindi. I only visit here once a year. Noong huli kong punta rito… noong pinuntahan kita sa Santa Rita.” Kumunot ang noo ko. “Pero ngayong buwan lang iyon, a?” Umiling siya ulit. “Noong unang beses na pinuntahan kita sa Santa Rita. Dito ako nagpalipas ng gabi.” Parang may humawak sa puso ko sa sandaling ito. Ang hirap paniwalaan na pinuntahan niya ako sa Santa Rita, hinanap, at inalam kung saan ako nakatira.Bago ang mismong pagkikita namin sa bahay noong bumisita sila nila Tita Lian, nagtungo na pala siya sa Santa Rita para mahanap ako. We heard footsteps. Naputol ang titigan namin dahil napatingin ako sa tulay at nakitang palapit na ang tatlong server. Ang dalawa ay may dalang tray at ang isa ay may dalang mga in

Jehan's Point of View Ang yabang ko pa naman. Sinabi ko pa naman na hindi ako malalasing agad. Hindi ako lasing, pero… parang gano’n ang pakiramdam ko ngayon. Ilang minuto pa ang lumipas bago ko unti-unting binuksan ang mga mata. Hindi na malabo. Nakakapagpokus na ako sa isang bagay, kagaya na lamang sa flatscreen TV sa harap Mas malaki pa ata ang TV nila rito kumpara sa bahay, ah? I heard footsteps. Nang lingunin ko ang pinto, naroon na ulit si Nexon. “Do you want to take a bath? Or do you want to sleep?” He asked slowly. Dahan-dahan akong umiling. “It’s just a sudden wave of alcohol in my system. Ayos na ako.” Naglakad siya palapit, pinulot ang baso na nakalapag sa babasaging mesa at naglakad papunta sa kusina. Sinundan ko siya ng tingin. Kumuha na naman siya ng tubig. “I’m fine.” I said. Tumingin siya sa akin at tumango, pero naglagay pa rin ng tubig sa baso. Naglakad siya pabalik at ibinaba sa mesa ang basong may tubig. “You’re red.” He said. Kumunot ang n

Jehan's Point of View Sumulyap ako sa kaniya. Kaya rin siguro ganito na lang ka-intimidating ang presensya niya dahil sanay siyang kumilos at magsalita na parang nakatataas siya sa lahat ng tao sa paligid niya. I’m sure he’s the CEO of their company. Ganoon ang dating niya e. Ganoon ang pinaparamdam ng presensya niya. Pero siguro, kahit na hindi siya ang CEO, makakaakyat pa rin siya sa puntong iyon dahil ramdam kong magaling siya sa maraming bagay. Ngumuso ako at pinilit na ayusin ang nararamdaman. Somehow, I envy him. Nakapag-tra-trabaho na siya. He could earn money for himself and he could make a name for himself. Malaki ang tiwala ko na magaling siya sa corporate world. He must be an effective leader. “Pero uuwi pa rin naman ako tuwing weekend.” Dagdag niya pagkaraan. Napaangat ako ng tingin dahil sa kakaibang tono sa salitang ‘uuwi’ niya. Nakatingin siya sa akin, malamlam ang mga mata at may kakaiba sa ekspresyon ng kaniyang mukha. “I will try to find a trusted therapist or