Xiana’s POVGabing tahimik. Wala kang maririnig kundi yung mahina at tuloy-tuloy na pagtunog ng kuliglig sa labas.Ako, nakaupo sa balcony, may bitbit na basong may laman na red wine. Hindi ako sanay sa alak, pero ngayong gabi, parang kailangan.May mga gabing hindi mo na kayang magpakatatag… at may mga gabing gusto mo lang… umamin.Narinig ko ang mahinang yabag mula sa loob ng kwarto. Nang lingunin ko, andun siya—Gunter, freshly showered, naka-plain black shirt at pajama pants. Wala yung armor, wala yung title. Siya lang.Lumapit siya sa tabi ko at naupo. Tahimik lang. Sandali kaming hindi nagsalita.Then, softly, he said, “Can I be honest tonight?”Napalingon ako. “You’re not usually honest?”Ngumiti siya. Tipid, pero sincere.“Not with my feelings,” sagot niya. “Not with you… not for a long time.”“I thought I lost you,” dagdag niya, tinatapunan ako ng tingin habang hawak niya ‘yung baso ko at humigop din. “Noong iniwan kita noon, akala ko tama ‘yung ginawa ko. Akala ko mapoprotekt
Terakhir Diperbarui : 2025-07-29 Baca selengkapnya