All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 221 - Chapter 230

“แล้วหนูเคยทำงานบ้านแบบนี้มาก่อนไหม”“เอ่อ...หนูเคยทำที่บ้านแล้วก็ที่ห้องพักค่ะ แต่ไม่เคยรับจ้างทำให้คนอื่น คุณเป็นคนแรกของหนู”ไอ้ประโยค คุณเป็นคนแรกของหนู ที่เธอพูดออกมาทำเอาคนคิดหื่นเสียววาบไปทั้งช่องท้อง เพชรนิลจึงต้องกระแอมกระไอตั้งสติครู่หนึ่ง“แล้วงานอย่างอื่นล่ะ เคยทำไหม งานง่ายๆที่ได้เงินดีๆน่ะ” เพชรนิลตะล่อมถาม เขาหรี่ตามองเธออย่างจับผิด“อืมมม...” หนูจ๋าขมวดคิ้วทำท่าครุ่นคิด งานอย่างอื่นเหรอ งานน่ะเธอเคยทำ ทำทุกอย่างในไร่ช่วยพ่อแม่ ทั้งงานที่รีสอร์ตของพ่อจ๋าอีก เธอก็ทำหลายอย่างนะ แต่ไม่ได้เงิน เพราะทำช่วยครอบครัว แต่ล่าสุด เธอเพิ่งได้ทำงานร่วมกับคนอื่นที่โรงแรมอาเหนือ แบบนั้นจะเรียกว่าทำงานง่ายๆเงินดีไหม เพราะเธอทำไม่ถึงชั่วโมงก็ถูกอาเหนือลากไปหาป้าปรายแล้ว“คือ...หนูเคยทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่โรงแรมค่ะ แต่งานไม่ง่ายนะคะ เงินก็ไม่ได้เยอะด้วย” หนูจ๋าตอบแล้วยิ้มเจื่อนเพชรนิลผู้นั่งลุ้นคำตอบลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เขารีบประมวลผลสิ่งที่เธอบอกมาทั้งหมด แล้วก็สรุปได้ว่า เธอโดนเพื่อนหลอกมาจริงๆ“แล้วเก็บเงินพอหรือยัง พี่

หลังจากเพชรนิลจัดการอาหารจนเกลี้ยงจานแล้ว หนูจ๋าก็ลุกขึ้นเอาจานไปล้างที่ซิงค์ พร้อมกับล้างอุปกรณ์อื่นที่เธอนำออกมาใช้ ทั้งเก็บบรรดากระปุกและขวดเครื่องปรุงต่างๆเข้าที่ เพชรนิลยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขามองแม่ครัวคนสวยหยิบจับโน่นนี่เก็บอย่างคล่องแคล่ว ทว่าเมื่อเธอเปิดตู้ที่อยู่เหนือศีรษะเพื่อจะเอาประปุกอะไรสักอย่างเก็บ ด้วยความที่เธอตัวเล็ก ทำให้ต้องเขย่งเท้าดูน่าหวาดเสียวว่ากระปุกจะหล่นใส่หน้า เขาจึงรีบลุกเดินไปยืนซ้อนข้างหลัง แล้วแย่งนำไปวางบนชั้นเสียเองหนูจ๋าตกใจที่อยู่ดีๆคนตัวโตก็เดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวรีบหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอย่างลืมตัว ด้วยความที่ยืนแนบชิดกัน ใบหน้าของเธอจึงซุกไปกับแผ่นอกกว้าง และเพราะเขาแกะกระดุมเสื้อออกด้วย ปากจิ้มลิ้มและจมูกน้อยๆของเธอจึงจิ้มอยู่กับกล้ามเนื้อแผงอกของเขาเต็มรัก หนูจ๋ารีบผงะหน้าออกด้วยความตกใจ แต่คนไม่ตกใจแถมยังตั้งใจให้มันเป็นเช่นนั้นกลับตีหน้ามึนยืนนิ่งอยู่กับที่ จนสาวเจ้าต้องยกมือขึ้นดันเขาออกห่าง และเบี่ยงหน้าหนีเสียเอง“เอ่อ…พี่กระต่ายถอยออกไปหน่อยสิคะ”“อะไรกัน พี่อุตส่าห์ช่วยเก็บของ คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี แถมยังผลั

“นั่งรอใครเหรอ”“รอพี่กระต่ายจ้ะ วันนี้เราจะไปทำงานเป็นแม่ครัวให้เขา ขอบใจกีกี้มากเลยนะที่แนะนำงานนี้ให้ พี่กระต่ายเขาจ้างเราต่อด้วยแหละ”กีกี้มองตากับเพื่อนที่มาด้วยกัน กำลังจะอ้าปากถามเพิ่มเติม ก็มีรถยุโรปคันหรูสีดำแล่นมาจอดเทียบข้างทางที่อยู่ใกล้โต๊ะม้าหินอ่อนที่พวกเธอนั่งอยู่ กีกี้และเพื่อนมองไปที่รถ เมื่อกระจกรถเลื่อนลงเธอจึงเห็นว่าผู้ชายที่ขับรถมาคือเพชรนิล“พี่กระต่ายมารับแล้ว เราขอตัวก่อนนะ” หนูจ๋ารีบเก็บของ หอบหนังสือและกระเป๋า แล้วลุกขึ้นเดินเร็วไปยังรถที่จอดรออยู่กีกี้มองตามเพื่อนสาวขึ้นไปนั่งบนรถ และมองตามกระทั่งรถเคลื่อนตัวออกไปไกล ก่อนหันมามองหน้าเพื่อน อีกฝ่ายเห็นสายตาของเธอก็พอจะรู้ว่าคิดอะไรอยู่จึงเอ่ยขึ้นว่า“ยายหนูจ๋านี่ท่าจะเด็ดไม่เบา คุณเพชรนิลถึงได้มารับถึงที่”กีกี้มองค้อนเพื่อนสาว เธอไม่พอใจที่เห็นเพชรนิลมารับหนูจ๋า ยายคุณหนูซื่อบื้อมีอะไรดี ผู้ชายเพอร์เฟคอย่างเพชรนิลถึงได้ติดอกติดใจถึงขั้นมารับถึงมหาวิทยาลัย แถมยังเรียกกันอย่างสนิทสนมแบบนั้นด้วย เธอยอมรับว่าคิดริษยา แต่พอความคิดบางอย่างแวบขึ้นมาในสมอง กีกี้ก็ระบายยิ

“เราขอพาแฟนไปด้วยนะ หนูจ๋าคงไม่ว่าอะไร” กีกี้ว่ายิ้มๆ เมื่อเห็นหนูจ๋าพยักหน้า หญิงสาวก็เผยยิ้มกว้างสมใจ   เพชรนิลแอบถอนหายใจเซ็งที่ต้องมานั่งจับเจ่าอยู่ร้านอาหารกึ่งผับกับสาวที่แม่นัดให้ นี่เขาอุตส่าห์ตกปากรับคำท่านว่าจะไปกินข้าวมื้อเย็นด้วย แต่ท่านกับดัดหลังเขาโดยการโทรมาบอกว่า “ไหนๆวันนี้ต่ายก็ว่างแล้ว งั้นช่วยไปกินข้าวกับน้องให้แม่สักมื้อนะ ไถ่โทษค่าที่ต่ายไปว่าน้องว่านมซิลิโคลน แล้วเอาไว้วันหลังต่ายค่อยมากินข้าวกับแม่ใหม่ก็ได้” เพชรนิลถอนหายใจเฮือกใหญ่ นั่งมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า ขณะที่แม่คุณคนสวยชม้อยชม้ายชายตามองเขาราวกับจะกลืนกินลงท้องแทนอาหารบนโต๊ะ แม่หนอแม่ ช่างไม่ห่วงว่าลูกชายจะถูกผู้หญิงล่อลวงไปทำมิดีมิร้ายบ้างเลย ยายเนี่ยไม่ใช่สุภาพสตรีเรียบร้อยซะหน่อย เธอเป็นแม่เสือไฟแรงสูงต่างหาก แม่ไม่ควรปล่อยลูกชายกระต่ายน้อยอย่างเขาให้มาอยู่ใกล้เธอแบบนี้เลย อันตรายต่อร่างกายเขามากๆ “ร้านนี้บรรยากาศดี อาหารก็อ

“พี่กระต่าย ช่วยหนูด้วย ทำอะไรกับหนูก็ได้ ช่วยหนูที” หนูจ๋าเงยหน้ามองเขาอย่างเว้าวอน เธอบดเบียดร่างกายด้านหน้าไปกับกายชายแข็งแกร่ง“หนูจ๋า อย่าทำแบบนี้” เพชรนิลเตือน เขาเอื้อมมือไปเปิดน้ำให้แรงขึ้น แต่หนูจ๋าก็ดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เธอกอดเขาแน่นขึ้น เสียดสีตัวเองกับร่างกายเขา เพชรนิลถอนหายใจหนักหน่วง เขาไม่อยากล่วงเกินเธอในสถานการณ์แบบนี้ แต่หากไม่ทำอะไรเลยก็กลัวว่าฤทธิ์ยาอาจจะทำให้เธอช็อกเอาได้“หนูจ๋า พี่ขอโทษนะครับ” เพชรนิลกระซิบบอก ก่อนตัดสินใจกอดเอวคอดไว้ด้วยวงแขนข้างเดียว แล้วช้อนมือข้างหนึ่งไว้ที่ท้ายทอย เมื่อใบหน้างดงามเปียกปอนเงยขึ้นมา เขาก็ถอนหายใจบางเบา ก่อนประกบปากลงบนกลีบปากอิ่มแม้ถูกฤทธิ์ยาครอบงำอยู่ หนูจ๋าก็ระลึกได้ว่าสิ่งที่เขาทำกับเธอมันไม่สมควร แต่เธอก็ไม่อาจปัดป้องหรือปฏิเสธได้ ตรงกันข้าม ร่างกายเธอกลับกระตือรือร้นตอบสนองรับจูบจากเขา แม้จะเงอะงะไม่เป็นงานเพราะนี่คือจูบแรกในชีวิตของเธอก็ตามรสชาติหวานหอมจากปากนุ่มๆทำให้เพชรนิลครางลึกในลำคอ แม้จะเตือนตัวเองว่าเขาควรทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้เธอบรรเทาเบาบางความร้อนรุ่มและทรมานที่เป็นอย