All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 201 - Chapter 210

“ไอ้พบ มึงจะไปไหน”กวีเพิ่งเปิดประตูเข้ามา เห็นว่าพบรักกำลังจะลงจากเตียงผู้ป่วย จึงรีบเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิดแกมเป็นห่วงไอ้เพื่อนหัวดื้อ“กูจะไปหากระติ๊บ”“มึงไม่ต้องไปเลย นอนรออยู่ที่นี่แหละ ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ให้คุณหมอเขาดูแลแหละดีแล้ว”“ไม่! กูจะไป กูเป็นห่วงของกู มึงไม่เข้าใจหรอก” พบรักพยายามจะเดินออกจากห้อง แต่ก็มีร่างเพื่อนเดินเข้ามาขวางไว้“มึงก็เจ็บตัวไม่ใช่น้อย ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะ” กวีว่าพร้อมกับหลุบตามองแขนซ้ายของเพื่อนที่เข้าเฝือกอยู่ มีผ้าพยุงแขนและข้อศอกคล้องไว้กับลำคอพบรักแขนหักจึงต้องผ่าตัดเข้าเฝือก แต่เขามีสติอยู่ตลอดเวลา ในตอนที่พาพลอยชมพูมาหาหมอที่โรงพยาบาล และเขาเป็นคนโทรบอกกวีว่าเขากับหญิงสาวประสบอุบัติเหตุ เมื่อมาถึงโรงพยาบาลพลอยชมพูและเขาถูกจับแยกกัน ทั้งที่เขาอยากตามเธอเข้าไปในห้องฉุกเฉินด้วยอยากเห็นกับตาว่าเธอปลอดภัยดี แต่ด้วยความที่เขาเองก็ได้รับบาดเจ็บด้วย เขาจึงถูกแยกมาเพื่อผ่าตัดและเข้าเฝือก คุณหมอแจ้งว่าแขนของเขาต้องใช้เวลาประมาณสองเดือนจึงจะถอดเฝือกได้“กระติ๊บออกมาอยู่ห้องพักฟื้นผู้

เพลิงตะวันกลับมาที่โรงพยาบาลพร้อมกับภาพวิดีโอจากกล้องวงจรปิดหน้าร้านกาแฟ ทุกคนจึงได้ดูภาพวิดีโอกล้องวงจรปิดพร้อมกัน วาโยโทรสั่งลูกน้องตรวจสอบป้ายทะเบียนรถยนต์ทันที ครู่เดียวก็ทราบชื่อเจ้าของรถว่าเป็นของวิศรุตเรื่องราวประเด็นต่างๆในการเกิดอุบัติเหตุของพบรักและพลอยชมพูจึงสรุปได้ว่า วิศรุตจงใจขับรถเบียดทำให้เกิดอุบัติเหตุ พ่อเพชรจึงต่อสายหาคุณหญิงวิไลทันทีก่อนหน้านี้เมื่อสองวันก่อน พ่อเพชรได้เข้าพบคุณหญิงวิไลเพื่อบอกยกเลิกงานหมั้นหมายระหว่างลูกสาวตนกับหลานชายของคุณหญิงแล้ว คนทางนั้นโวยวาย และต่อว่าเสียๆหายๆ ต้องการให้ทางพ่อเพชรรับผิดชอบ โดยกล่าวอ้างว่าตัวเองเสียหน้าเพราะได้ประกาศบอกคนอื่นไปหมดแล้ว พ่อเพชรยอมฟังทางนั้นต่อว่า และยอมรับความผิดโดยไม่เถียงสักคำ แต่พ่อเพชรไม่นึกว่าวิศรุตจะผูกใจเจ็บ แล้วมาทำร้ายลูกสาวตัวเองแบบนี้ ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่พ่อเพชรยอมรับไม่ได้“ตาโต๋มาเล่าให้ฉันฟังแล้วว่ามันเป็นอุบัติเหตุ เขาไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น ก็ให้มันจบๆไปเถอะคุณเพชร ระหว่างเรามันก็ไม่มีอะไรต้องมาติดต่อกันแล้วนี่” คุณหญิงวิไลว่ามาตามสายอย่างไม่ใส่ใจพ่

“แต่งงานกับผมนะครับกระติ๊บ”พลอยชมพูยืนอึ้งไปครู่หนึ่ง กระทั่งได้ยินเสียงปรบมือดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้ากวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ บริเวณนี้เป็นสถานที่ที่ลูกค้าเคยใช้จัดงานแต่งงาน ต้นไม้ที่เคยถูกประดับประดาด้วยนกกระดาษ ตอนนี้มีดาวกระดาษหลายร้อยหลายพันดวง ประดับประดาอยู่ตามต้นไม้เต็มไปหมด ดอกคัทลียาสีขาวถูกนำมาประดับตกแต่งอยู่บน แบ็กดรอปตรงที่เดิม ทุกอย่างเป็นอย่างที่เธอเคยบอกเขา ทั้งครอบครัวญาติพี่น้องของเธอ ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลต่างส่งยิ้มมาให้กำลังใจ พลอยชมพูหันไปสบตาบิดาและมารดา ท่านพยักหน้าให้เธอ ราวกับจะบอกว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอ พี่กระต่ายน้อยของเธอมองมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยน พี่กระเต็นส่งยิ้มให้กำลังใจ ทั้งคนอื่นๆต่างก็มองมาอย่างให้กำลังใจ และร่วมลุ้นไปกับเธอ จู่ๆน้ำตาเจ้ากรรมก็เอ่อคลอเต็มหน่วยตา เธอตื้นตัน ความรู้สึกหลากหลายล้นปรี่อยู่ในอก หญิงสาวตั้งสติ สูดลมหายใจลึก ก่อนก้มมองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เขารอคอยคำตอบจากเธออยู่“ค่ะ”คำตอบหนักแน่นไม่ลังเล ทำให้พบรักรีบล้วงเอากล่องกำมะหยี่ที่ใส่แหวนไว้ในกระเป๋ากางเกงออกมา เขาทำมันด้วยมือเดียวเพร

“เอ่อ...ให้ติ๊บช่วยไหมคะ” แม่กระแตบอกว่าเธอต้องเอาใจใส่สามี ต้องดูแลเขาในฐานะภรรยา ถ้าเธอไม่ทำ ก็อาจจะมีคนอื่นมาเสนอตัวทำให้เขาก็ได้ พลอยชมพูจึงตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า เธอจะอาบน้ำให้สามีเองนัยน์ตาคมวาววาบ เมื่อได้ยินเมียเสนอตัวว่าจะอาบน้ำให้“แต่กระติ๊บเหนื่อยไม่ใช่หรือ” ใจแกร่งเต้นโครมคราม สั่นระริกไปทั้งตัวเพราะดีใจที่เมียจะอาบน้ำให้ แต่คนมากชั้นเชิงก็ยังทำเป็นเล่นตัว“ไม่เป็นไรค่ะ ติ๊บไหว”“อืม...ถ้ากระติ๊บไหว ผมก็ไหว” พบรักเออออ ตอบตกลงเสียงราบเรียบ เก็บอาการคึกคักลิงโลดไว้ได้อย่างแนบเนียน“แล้วติ๊บต้องทำยังไงคะ”พลอยชมพูถามสามีกล้าๆกลัวๆ“ก่อนอื่นเราต้องถอดเสื้อผ้ากันก่อน” พบรักแสร้งตีหน้าเคร่งขรึมเขาพูดด้วยน้ำเสียงโทนปกติ ไม่หลุดให้ภรรยาจับได้สักนิดว่า เขากำลังมีแผนการร้ายอยู่ในใจ“เรา? หมายถึงคุณพบกับติ๊บหรือคะ”“ใช่ครับ เราต้องถอดเสื้อผ้ากันทั้งสองคน”“ก็ติ๊บไม่ได้อาบน้ำ คุณพบอาบคนเดียว ก็ถอดของคุณพบคนเดียวสิคะ”“กระติ๊บจะใส่เสื้อผ้ามาอาบน้ำให้ผมได้ยังไง เวลากระติ๊บเข้าไปอาบน้ำให้ผมคุณก็ต้องเปียก ขืนใส่เสื้

พบรักถอนจูบ เขาเลื่อนใบหน้าไปกระซิบบอกชิดใบหูสาว“ขึ้นมานั่งบนตักผมนะครับ” ไฟราคะที่ถูกจุดขึ้นด้วยคนช่ำชอง ทำให้พลอยชมพูทำตามที่เขาบอกไม่อิดออด ส่วนหนึ่งก็เพราะเธอคิดถึงและห่วงหาเขาไม่ต่างกัน หญิงสาวค่อยๆปีนขึ้นไปนั่งบนตักแกร่ง หัวใจดวงน้อยสั่นไหวเพราะตื่นเต้นกับสิ่งที่ไม่เคยทำ เธอไม่เคยควบขี่เขา ทุกครั้งที่ผ่านมาพบรักเป็นคนทำเองทั้งหมด คราวนี้เขาบาดเจ็บก็คงจะต้องเป็นเธอที่ต้องทำทุกอย่าง“ยกก้นขึ้นนิดหนึ่งครับ” พลอยชมพูทำตามที่เขาบอก หญิงสาวจิกกำบ่าสองข้างของเขาไว้แน่น ใบหน้าสาวแดงก่ำ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง ภายใต้น้ำอุ่นเธอรับรู้ได้ว่าส่วนหัวมนทู่ของเขา กำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกายเธอช้าๆ“อืม…คุณพบ” พลอยชมพูหลับตาพริ้ม หญิงสาวขานเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแว่วหวาน เธอขยับสะโพกค่อยๆกดน้ำหนักลงไป“กระแทกลงมาเลยครับ” พบรักผู้ใจร้อนบอกเสียงกระเส่า ภรรยาผู้แสนน่ารักของเขาทำตามที่เขาบอกโดยไม่อิดออด พลอยชมพูกระแทกสะโพกลงดูดกลืนลำกายเขาจนสุดทาง สองหนุ่มสาวเงยหน้าขึ้นครางโหยหวน ซึมซับห้วงเวลาที่เติมเต็มกันและกันด้วยความสุขล้นปรี่ ผ่านไปเพียงครู่เดียวพบรักก็เร่งเร้ากระซิบ