All Chapters of พยัคฆ์สาวจ้าวดวงใจ: Chapter 341 - Chapter 350

ค่ายทหารหน้าด่านเทียนเหมินห้องนอนของลี่เซียนติดกับห้องของถังไห่เฉิง หากแต่ห้องนอนของเย่เสียกลับอยู่ด้านหลังของเรือนพักส่วนพระองค์ นับว่าไกลพอควรลี่เซียนโอบกอดร่างสิ้นสติของเย่เสียหายตัววูบไวมาจนถึงเตียงนอนภายในห้องหลังเรือน โดยไม่ต้องเสียเวลาเปิดประตูเรือนทั้งชั้นนอกและชั้นใน ทั้งยังไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นหลังจากจับร่างอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงของคนเจ็บนอนลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว แม่นางน้อยกลับทำได้เพียงยืนมองนิ่งๆ ไม่รู้ว่าควรทำสิ่งใด จะจับเย่เสียถอดผ้าเพื่อเช็ดเนื้อตัวก็กลัวกระทบกระเทือนบาดแผล จะช่วยทายาก็ไม่รู้ว่าควรทาอย่างไร ให้กินยายิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่ลี่เซียนยืนมึนงงอยู่เช่นนั้นนางเห็นเย่เสียมีลมหายใจติดขัด ใบหน้าซีดเซียว เรียวคิ้วขมวดแน่น ริมฝีปากขบเม้มทั้งที่ยังหลับตาในห้วงนิทรา ก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายคงเจ็บปวดทรมานสุดแสนจะกลั้นกระทั่งในห้วงฝันหญิงสาวร้อนรุ่นฉับพลัน รู้สึกหัวใจบีบรัดรุนแรง เมื่อเห็นพี่สาวคนสำคัญตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ก่อนหน้านี้เย่เสียดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำนางอย่างดีตั้งแต่กายหยาบเพิ่งผสาน นางยามนั้นไม่มีแรงแม้แต่ขยับนิ้วทว่ายามนี้นางแข็งแรงดีแล้ว แต่กลับช่วยอะไรพี่สาวไ

แคว้นต้าถังแม้ไม่ใหญ่หากแต่เรืองอำนาจอย่างมากมีมหาจักรพรรดิที่ควบคุมอำนาจราชสำนักเป็นเอกเทศ กอปรกับรุ่ยอ๋องที่ควบคุมกองพลส่วนใหญ่ไว้ในกำมือเพื่อเสริมบัลลังก์มังกรอย่างเข็มแข็ง ทั้งยังกระจายอำนาจทั่วแคว้นอย่างเป็นธรรม ชายแดนยังมีจอมพลผู้ภักดีมากฝีมือสี่ทิศแปดทางฮ่องเต้ไม่จำเป็นต้องแต่งตั้งผู้ตรวจการกองทัพเป็นใครอื่น แค่ถังไห่เฉิงคนเดียวก็เกินพอยามนี้ชายแดนฝั่งอื่นของต้าถังล้วนสงบสุขเรียบร้อยดี ต่างแคว้นยังคงวางท่าหยั่งเชิงรักษาเมืองตามระยะเวลาที่มีในสัญญาสงบศึกซึ่งทำร่วมกัน มีเพียงหน้าด่านเทียนเหมินฝั่งนี้ที่ยังไม่มั่นคงนัก เพิ่งผ่านศึกหนักกับเทียนเป่ย ทั้งยังเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจปราบโจรทะเลทรายถังไห่เฉิงจึงต้องรั้งอยู่ที่ค่ายแห่งนี้นานสักหน่อยเรือนบัญชาการ…บุรุษสูงศักดิ์ในอาภรณ์สีม่วงอันน่าเกรงขามนั่งสง่างามอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะสลักพยัคฆ์คำรามเบื้องหน้าของเขาคือขุนศึกผู้องอาจเคร่งขรึมกำลังคุกเข่าหนึ่งข้างประสานหมัดคำนับแล้วกล่าวรายงานสถานการณ์รอบชายแดนประจำทิศต่างๆ อย่างขึงขังไม่มีตกหล่นแม้ครึ่งคำนอกจากนี้ยังมีแม่ทัพหญิงกับม้าเร็วคู่ใจที่ขันอาสามาส่งคำรายงานด้วยตนเอง ขณะเอ่ยคำต

เรื่องเล็กน้อยยิบย่อยเช่นนี้ย่อมไม่มีรายงานถึงเขาที่เป็นถึงรุ่ยอ๋อง นั่นจึงทำให้ถังไห่เฉิงไม่รู้ชายหนุ่มเดินจากมาอย่างเงียบงัน ออกจากเรือนพักส่วนตัวไปทางเรือนพำนักหมอหญิง เรียกอี๋เป่ามาสอบถามถึงเหตุการณ์ช่วงบ่ายทันทีแน่นอนว่าอี๋เป่าไม่ทำให้นายเหนือหัวผิดหวัง เขาต้องตามติดแม่นางบ่อเงินบ่อทองนามว่าลี่เซียนทุกย่างก้าวอยู่แล้วเด็กหนุ่มจึงรายงานโดยละเอียดถี่ยิบทั้งลำดับเหตุการณ์และคำสนทนาไม่ตกหล่นแม้แต่นิดเดียวถังไห่เฉิงโยนเงินให้อี๋เป่าสามถุงใหญ่ก่อนสั่งเสียงเหี้ยมให้คนลากตัวช่านเย่ไปตบปากจนเลือดกบหน้าบวม ก่อนสั่งโบยและขังคุกอีกครายังจัดการเรียกหมอชรามาตักเตือนอยู่หลายประโยคหมออาวุโสผู้นี้เป็นหมอหลวงสูงส่ง เมื่อมาประจำที่นี่จึงเป็นหัวหน้าหมอทหารทุกคน มีนิสัยเย่อหยิ่งถือตัวมาแต่ไหนแต่ไร ทว่าเถรตรงทำงานดีมาตลอด ไม่เคยถูกตำหนิ มีแต่คำชมทว่าเมื่อถูกนายเหนือหัวเรียกมาต่อว่าอย่างรุนแรง ทุกวาจาแฝงความเหี้ยมเกรียมแผ่ซ่านรังสีอำมหิตเข้มข้นปานนั้น ท่านหมอชราก็หน้าซีดเป็นไก่ต้มจนเป็นลมล้มพับไปชั่วยามนั้นถังไห่เฉิงยังเรียกหัวหน้าทุกหน่วยทุกระดับออกมาคุกเข่าหน้าลาน รวมพลทหารทุกคนในค่าย ประหนึ

รุ่งสางใกล้มาเยือนฝ่ามือบุรุษจึงเริ่มซุกซนวนรอบเอวอ้อนแอ้นอย่างยั่วเย้า จมูกโด่งคมและริมฝีปากร้อนชื้นเริ่มเอาแต่ใจร่างใหญ่ค่อยๆ พลิกคร่อมร่างเล็ก สายรัดเอวถูกกระตุกถอดออกอีกคราเป็นครั้งที่ห้าของค่ำคืนนี้ท่อนขาแข็งแรงค่อยๆ ดันโคนขาอ่อนแยกออกจากกันหลังจากนั้นเสียงหนึ่งพลันเกิดขึ้นบนเตียงนอน“อ๊ะ! ท่านอ๋อง”“เจ็บหรือ?”“อือ...เบาๆ”“ข้าจะอ่อนโยน”เสียงพูดคุยกระซิบกระซาบแปรเปลี่ยนเป็นเสียงสวบสาบผสานเสียงลมหายใจค่อยๆ หนักหน่วง ไม่นานก็เริ่มหอบกระชั้นและไต่ระดับความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆเสียงแหบเครือทุ้มลึกครางต่ำอยู่ตรงซอกคอขาวผ่อง ยามร่างแกร่งค่อยๆ ขยับบั้นท้ายแข็งแรงส่งตัวตนร้อนผ่าวกดลึกเข้าไปในกายอ่อนนุ่มของนาง ฝ่ามือหนาอุ่นร้อนกระชับเอวบางแนบแน่น เพื่อส่งหน้าท้องแบนราบของนางแนบชิดสนิทสนมกับหน้าท้องตึงแน่นเขา เส้นทางคับแคบนี้เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มปรารถนาจะพาภรรยาให้รู้สึกเติมเต็มอย่างสุขสมมากกว่าเจ็บปวดถังไห่เฉิงจึงหยัดกายขึ้น ลดฝ่ามือเลื่อนลงต่ำมาลูบไล้หน้าท้องของลี่เซียนเบาๆ เพื่อส่งความผ่อนคลายลงสู่เบื้องล่าง แล้วค่อยๆ ขยับสะโพกของตนอย่างช้าๆ ค่อยๆ เข้าหานางอย่างทะนุถนอม เพิ่มความน

ถังไห่เฉิงยกยิ้มเกิดเป็นรอยโค้งตรงมุมปาก เขาย้ำด้วยเสียงทุ้มแผ่วนุ่มนวลน่าฟังยิ่งกว่าเดิม“เด็กดี เจ้าเป็นภรรยาของข้า เพียงอยู่ข้างกายข้า ว่าง่าย เชื่อฟัง เอาใจเก่ง เท่านี้ก็พอ ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องเหน็ดเหนื่อยให้ข้าเป็นห่วง เข้าใจหรือไม่?”หญิงสาวตอบรับอย่างรันทดใจ “ข้าทราบแล้ว”ถังไห่เฉิงโน้มตัวหอมแก้มนวลเบาๆ ใช้จมูกโด่งสันปลอบประโลมหวังขจัดความรันทดนั้นให้ภรรยา“ช่วงนี้เจ้าแค่อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรเลย มีความสุขอยู่กับการไถ่ถามว่าเครื่องหอมร้านไหนดี การแต่งกายแบบไหนกำลังได้รับความนิยม ได้หรือไม่?”บุรุษผู้หนึ่งฉายาอ๋องทมิฬ มัจจุราชแห่งต้าถ้ง ทั้งอำมหิตเลือดเย็นปานนั้น แผ่ซ่านกลิ่นอายสังหารเหี้ยมเกรียมตลอดเวลาใครไหนเลยจะรู้ว่า ยามแต่งงานมีภรรยาจะกลายเป็นสามีที่อ่อนหวานได้ปานนี้เป็นสามีที่รักใคร่หลงใหลภรรยาที่สุด ปรารถนาให้นางสำราญเป็นสุขทุกวัน ไม่ต้องตรากตรำทำงานอันใดทั้งนั้นถังไห่เฉิงไม่รู้ตัวเช่นกันว่าเขาเป็นสามีเช่นใดเพราะทุกสิ่งที่ทำ เขาก็ไม่เคยนึกสงสัยมันผิดกับลี่เซียนที่บังเกิดความสงสัยเกาะกินเต็มหัวใจ นางกำลังสงสัยทุกเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับถังไห่เฉิงกาลก่