Semua Bab พยัคฆ์สาวจ้าวดวงใจ: Bab 371 - Bab 379

ร่างใหญ่หยัดกายขึ้นเล็กน้อยเพื่อแยกท่อนขาเรียวเสลาออกจากกัน สายคาดเอวถูกนิ้วเรียวยาวปลดออกไปอย่างเร็ว ตามด้วยเสื้อผ้าถูกถอดออกจากกายสาว เผยผิวนวลเนียนขาวๆ เนินอกนุ่มนิ่มกลมกลึงให้เห็นชัดเจนกระจ่างตา ผิวพรรณของนางเรียบลื่นราวหยกสลักชั้นยอด แม้หลับตาลูบไล้ในความมืดสลัว กลับสัมผัสได้ถึงความชุ่มชื้นนุ่มมือ นับประสาอันใดกับยามทิวาทั้งเรือนร่างบอบบางไม่มีส่วนใดที่สายตารุ่มร้อนไปไม่ถึง แสงสว่างจากฟากฟ้าคล้ายรู้เห็นเป็นใจแก่การลงทัณฑ์ภรรยา มุมปากบุรุษยกโค้งน้อย ๆ เกิดเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชั่วช้าแต่เปี่ยมเสน่ห์เย้ายวนมากล้นการเข้าหอยามกลางวันดีกว่ายามกลางคืนแน่นอน...การลงทัณฑ์เนิ่นนานผ่านไปหลายกระบวนท่าด้วยรักใคร่ใส่ใจกรงเล็บมังกรจึงคลายตัวปล่อยกระต่ายน้อยให้เป็นอิสระ ปรารถนาให้นางได้สลับจากใต้ร่างขึ้นมานั่งดีๆ อยู่ด้านบนบ้าง และท่วงท่านี้ของภรรยา ทำสามีคลายโทสะอย่างได้ผลเลยทีเดียวลี่เซียนให้นึกกระหยิ่มยิ้มย่องลำพองใจเพราะอ่านตำราเลิศล้ำจนแตกฉานและมีอาจารย์ดีอย่างเย่เสีย ทั้งยังได้สามีสอนสั่งภาคปฏิบัติอย่างลึกซึ้งถึงก้นบึ้งแห่งห้วงวสันต์ชั้นฟ้า แม่นางน้อยจึงเก่งกาจขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นแล้ว

จากเมื่อครู่ที่มีเหงื่อซึมเพียงวงหน้าทั่วสันกราม บัดนี้กลับเรียกหยาดเหงื่อผุดซึมทั่วตัว เรือนร่างแข็งแรงกำยำและมัดกล้ามครึ่งบนตั้งแต่เอวสอบเหนือกางเกงผ้าขึ้นไปถึงช่วงไหล่บึกบึน สะท้อนแสงแดดจนทอประกายระยับพราวเสน่ห์แห่งบุรุษยิ่งนักลี่เซียนขยับยิ้มหวานกว้างขวางมากขึ้น ชื่นชอบหนักหนา เมื่อได้เล่นสนุกเยี่ยงนี้ ต้องขอบคุณนิทานก่อนนอนยามราตรี แต่ละเรื่องราวที่เล่าขานผ่านตัวอักษรล้วนเป็นตำนานของสุดยอดจอมยุทธ์และอาวุธโบราณปราบมารขจัดปีศาจ ในที่สุด ...พลังมหาศาลของนางก็มีประโยชน์ต่อสามีอันเป็นที่รักเสียที มิใช่แค่การเล่นแร่แปรธาตุไร้สาระอีกต่อไปความสนุกซุกซนของแม่นางน้อยยังไม่หมดเพียงเท่านี้ ปลายนิ้วเรียวเล็กกรีดวาดกลางอากาศ ดึงเอาละอองน้ำค้างมาสร้างเป็นธนูหลายร้อยดอก ทุกดอกพุ่งเป้าเข้ายิงถังไห่เฉิงอ๋องหนุ่มปัดป้องอย่างปราดเปรียว เพียงเสี้ยวเวลาเดียวก็สามารถสกัดไว้ได้ทุกดอก ทว่าสิ่งที่น่าตกใจคือธนูแต่ละดอกคล้ายมีชีวิตเป็นของตนเองกระนั้นเพราะพวกมันสามารถหลบเลี่ยงฝ่ามือแกร่งแล้วย้อนศรอ้อมหน้าล้อมหลังโรมรันพัลวันฉับพลันรอบกายของถังไห่เฉิงกลับก่อเกิดเกราะห่อหุ้ม

“น้องเมิ่ง ข้าเองก็ไม่เคยเปลี่ยนไป”แม่ทัพหนุ่มซุนและแม่ทัพกู้ผลัดกันพูดต่อคำเช่นนั้น ให้รู้สึกรื่นเริงอย่างมาก จึงหัวเราะฮ่าๆ เสียงดังฟังชัดลั่นศาลา ไม่คิดกริ่งเกรงชายผู้เคยชนะใจสาวงามแซ่เมิ่งเลยสักนิดหวังหย่งยิ่งมึนตึงหันหน้ามองเมิ่งหรูด้วยดวงตาราวลูกไฟ“หรูเอ๋อร์...”เขาทำได้เพียงตัดพ้อเสียงอ่อน ไม่กล้าหยิ่งทะนงอีกแล้ว “ข้าไม่หย่ากับเจ้าเด็ดขาด สาบานจะไม่ซื้อหญิงคนใดอีกด้วย หายโกรธข้าได้แล้ว”เมิ่งหรูยังคงรู้สึกได้ถึงความเสียใจจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ในอกลึกๆ ยังรู้สึกเจ็บปวดสิ้นดี มิอาจสลัดออกได้สักวัน จึงส่งเสียงเฮอะเบาๆ ตวัดสายตาไปทางอื่น ไม่มองหวังหย่งอีก ทำทางเย่อหยิ่งที่สุดในปฐพี เชื่อคำสั่งของพระชายาลี่เซียนยิ่งชีพลี่เซียนเคยบอกเมิ่งหรูว่า ต่อให้ไม่มีสตรีชุดเขียวคนนั้น หวังหย่งก็ต้องมีสตรีคนอื่นอีก มิสู้ตัดใจจากบุรุษมักมากเสียหญิงสาวจึงทำตัวเย่อหยิ่งถือตัวต่อไป ไม่สนใจชายผู้เป็นสามีสักนิด“หรูเอ๋อร์...”หวังหย่งเองก็วางความสูงส่งองอาจของตนลงแล้วจนสิ้น ไม่คิดวางท่าเป็นผู้นำต่อหน้าภรรยาแม้เพียงครั้งเดียว“ข้ายอมเป็นวัวเป็นม้าให้เจ้ายังได้ จะตีจะต่อว่าก็ทำเลย ได้โปรดหยุดประช

กัวโหย่วอวี้เหยียดยิ้มอ่อนหวานดุจเดิม เพิ่มเติมคือเดินเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น หมายมาดออดอ้อนฝ่ายบุรุษให้ฝ่ายสตรีเกิดธาตุไฟเข้าแทรกกระอักเลือดเจียนตายทว่ายังไม่ทันที่คุณหนูกัวผู้สูงส่งจะคิดการณ์เลยเถิดจนอาจก่อให้เกิดปัญหาครอบครัวของผู้อื่น เสียงหนึ่งพลันดัง“ทุกท่าน อย่ามัวสังสรรค์กันเลย ข้ามีเรื่องด่วนมาแจ้ง”เจ้าของเสียงคืออิงอิง นางวิ่งมาหยุดยืนถมึงทึงเบื้องหน้าของทุกคนในศาลา ตะโกนอีกว่า “พวกท่านต้องช่วยท่านอ๋องนะ ชักช้ามิได้โดยเด็ดขาด”แม่ทัพหนุ่มทั้งสี่รวมถึงเมิ่งหรูล้วนคุ้นเคยกับอิงอิง เพราะอีกฝ่ายเป็นหมอหญิงที่วุ่นวายที่สุดในใต้หล้ากระทั่งถังไห่เฉิงยังไม่คิดถือสาหาความอันใด ด้วยคิดว่าคงไม่เกิดประโยชน์หากจะทัดทานหรือต่อต้านมิให้ปลาว่ายน้ำ ห้ามม้ามิให้วิ่ง ห้ามนกโบยบิน ห้ามผีเสื้อมิให้ดอมดมดอกไม้ทุกสิ่งช่างเปรียบเทียบกับอิงอิงได้เหมาะสมอย่างยิ่งเว่ยฉีถามอิงอิงด้วยเสียงราบเรียบไร้อาการตื่นเต้นอันใด “มีเรื่องอะไรหรือ?”อิงอิงมีหรือจะช้า นางเดินขึ้นหน้า กล่าวเสียงหนัก “พี่เว่ย พี่ติดตามท่านอ๋องตลอดเวลา ไยไม่ดูแลหรือเพียรสังเกตให้ดีเล่า พระองค์กำลังถูกมนต์ปีศาจกลืนกินจนถึงจิตวิญญาณแล

ก่อนเดินทางกลับวังจี๋เสียงในอีกสามวันข้างหน้า ภาระงานสำคัญต่าง ๆ ภายในตำหนักเห็นจะตกมาอยู่ในมืออี๋เป่าเสียส่วนใหญ่ เพราะเด็กหนุ่มเป็นคนขยันกว่าใคร เพื่อเงินแล้วเขาไม่หลับไม่นอนทำงานทั้งวันทั้งคืนก็ยังได้วันนี้อี๋เป่าทำหน้าที่คัดเลือกนางกำนัลคนใหม่เข้ามาได้จำนวนหนึ่งเพื่อพากลับวังจี๋เสียงไปคอยปรนนิบัติรุ่ยชินอ๋อง และด้วยเขาเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบจึงพาเด็กสาวแต่ละนางเดินทางไปพบเย่เสียเพื่อให้อีกฝ่ายช่วยคัดเลือกอีกคราเย่เสียเองก็ไม่ทำให้อี๋เป่าต้องผิดหวัง นางคัดเลือกคนอย่างจริงจังเคร่งเครียดที่สุด“นางผู้นี้ตีหน้าเศร้าตลอดเวลาเรียกความสงสารจับใจ ส่วนผู้นี้มีใบหน้ายั่วยวนเกินไป นางนี้มีนัยน์ตากลมโตกระจ่างใส ส่วนสองคนนี้มีหูตาพร่างพราวยิ่งนัก อีกคนด้านนั้นยังมีความลึกลับน่าค้นหาอย่างยิ่ง ยังมีคนนี้สัดส่วนอวบอิ่ม หน้าอกอวบนูน คนนั้นเส้นผมดำขลับ ฟันขาวเกินไป”เย่เสียพินิจเด็กสาวตรงหน้าทีละคนอย่างละเอียดถ่องแท้ก่อนสั่งการเสียงเฉียบไปทางอี๋เป่า“หญิงสาวที่ข้ากล่าวมาคัดออกให้หมด!”นางหรี่ตาเอ่ยอีกครา “พวกเจ้าที่ถูกคัดออกก็อย่าได้เสียใจไป ความดีและความงามของพวกเจ้าฟ้าดินย่อมประจักษ์ ยังจะได้พบ