Semua Bab บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน: Bab 251 - Bab 260

หลิวไท่หยางแทบดึงกระบี่พาดคอคู่หมั้น “เจ้าว่าอย่างไรนะ?”ยามนี้ประเด็นมิใช่หยางฮูหยินพาคนไปอย่างอุกอาจ แต่กลับกลายเป็นซิงเยว่ถูกโบยจนสลบ!สตรีอันเป็นที่รักถูกบ่าวชั้นต่ำทำโทษได้อย่างไร?หลังจากนั้นประหนึ่งฟ้าพิโรธฟาดอสนีบาตลงมา หลิวไท่หยางสั่งคนไปสืบถึงสาเหตุและเรื่องราวทั้งหมดเมื่อรู้จึงให้คนไปลากตัวบ่าวหญิงผู้คุมกฎมารับโทษ แล้วขายออกไปทันที กระทั่งฮูหยินผู้เฒ่ายังไม่อาจทัดทาน เนื่องจากนายท่านผู้เฒ่ายังต้องลุกขึ้นมาจากเตียงเมื่อรับรู้ว่าแท้จริงแล้วหญิงคนรักได้รับความอยุติธรรมปานใดยามที่ตนนอนป่วยอยู่ เขาเรียกจางเหรินและเสี่ยวเม่ยให้ย้ายมาพำนักในเรือนของตนโดยไม่สนใจกฎระเบียบทว่าทุกสิ่งกลับสายเกินไป เมื่อจางเหรินมีอาการป่วยกำเริบไร้ยารักษา นางเป็นลมหมดสติถึงสามวันสามคืน ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย ท้ายที่สุดก็สิ้นใจไปอย่างสงบโดยมีเพียงเสี่ยวเม่ยนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงด้วยความกตัญญูนายท่านผู้เฒ่าโมโหจนร่ำไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด บันดาลโทสะด้วยการสั่งกักบริเวณฮูหยินผู้เฒ่าตลอดกาลหลิวอี้ได้แต่มองบิดาที่คล้ายกับกลายเป็นหนุ่มน้อยเลือดร้อนตาปริบๆ มองมารดาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก่อนหันมองจ้าวซินเจ

ซิงเยว่เงยหน้ามองสตรีผู้พร่ำบ่นยาวเหยียดตาปริบๆ นางย่อมจำไม่ได้ว่าพี่สาวตรงหน้ามีสัมพันธ์อันใดกับตนแน่ แต่คงเหนียวแน่นลึกซึ้งอย่างที่สุดกระมัง แต่ทำไมนึกไม่ออก แค่ฝันถึงเฉกเช่นเมื่อครั้งไปอยู่ในจวนซ่งกับบิดาก็ไม่มีวี่แววใบหน้าพี่สาวผู้นี้ นางไม่คุ้นเลยสักนิด ไม่มีความรู้สึกว่าเคยพบเคยเห็นมาก่อน แต่กับบิดาผู้นั้น นางยังพอคุ้นๆ ใบหน้าอยู่บ้าง คิดไปคิดมาก็ปวดหัว ซิงเยว่จึงเลิกคิดนางถาม “เมื่อก่อนข้าเป็นคนเช่นใดหรือ?”หมิงเยว่อึ้งเล็กน้อย นางมุ่นคิ้วทำสีหน้ายุ่งยากใจ “ข้าจะพยายามสรรหาคำที่อ่อนโยนที่สุดแถลงไขให้ฟังนะ”ซิงเยว่พยักหน้า ตั้งใจฟังยิ่งหมิงเยว่กระซิบกระซาบ “เมื่อก่อนเจ้าเลือดเย็นมาก ต่ำช้าเลวทราม หากปองร้ายหมายหัวแล้วย่อมฆ่าไม่ละเว้น โหดเหี้ยมอำมหิตไร้หัวใจ มองไม่ออกว่ารักใครเป็นหรือไม่?”“...!?”หากจะสรรหาคำอ่อนโยนได้เท่านี้ พี่สาวช่วยด่าทอหรือตบหน้าข้าแทนเถอะ!หลังจากวันนั้น ซิงเยว่จึงพำนักอยู่ที่เรือนพักผ่อนริมทะเลสาบอย่างต้องการทำใจให้สงบเพื่อเคลื่อนไหวตามทิศทางที่ควรในภายหน้า โดยมีหมิงเยว่ดูแลไม่ห่างกระทั่งวันหนึ่ง เสียงโวยวายดังสนั่นลั่นบริเวณรั้วนอกเรือนปานฟ้าถล่มลงมา

“ซิงเอ๋อร์ ข้ามารับเจ้า”หลิวไท่หยางพุ่งกายเข้ามาหาซิงเยว่ ส่งเสียงทุ้มนุ่มเจือแววเว้าวอนมาแต่ไกลไหนเลยจะมีบุรุษผู้โหดร้ายคล้ายผุดจากนรกเมื่อครู่ เมื่อการฟาดฟันสิ้นสุด บุรุษชุดดำก็พุ่งทะยานมาหาหมิงเยว่ จับนางขึ้นอุ้มแนบอก ท่วงท่าแนบชิดสนิทสนมนี้เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ หมิงเยว่เบิกตาเงยหน้ามอง“หยางเจี้ยน!”ความเงียบปกคลุมทั้งบริเวณ แสงตะวันส่องลงมา บุรุษชุดดำปลดผ้าบนหน้าออกก่อนเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ“ข้าไม่อยู่ ไยซุกซน? ไฉนไม่เคยเชื่อฟัง”สีเข้มของเสื้อผ้าอันดำมืดขับเน้นใบหน้าหล่อเหลาให้ขาวกระจ่างดุจหยกงามหมิงเยว่แก้มแดงเรื่อซุกหน้างึมงำ “ข้าคิดถึงท่าน”ภายใต้แววตาเย็นชาดุดันทั้งใบหน้าคมคายเรียบเฉย ใบหูของหยางเจี้ยนกลับแดงเรื่อขึ้นมา “เจ้าเป็นอะไร บาดเจ็บตรงไหน?”หมิงเยว่ผงกศีรษะออกจากอ้อมอกสามี มองไปทางหลิวไท่หยาง “ท่านพี่อย่ากังวลเกินไป ข้าไม่บาดเจ็บสักนิด นายน้อยหลิวมิได้ทำร้ายข้า”จังหวะที่สามีภรรยากำลังพูดคุยกระหนุงกระหนิง ซิงเยว่รีบเข้าไปหาหลิวไท่หยาง“นายน้อยหลิว ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”“ข้าไม่เป็นไร?”หลิวไท่หยางไม่สนอาการบาดเจ็บของตน เพียงรั้งร่างนุ่มเข้ามากอดแนบอกแน่น “เหตุใดไม

“พี่น้องข้า...จงลืมทุกสิ่งให้หมด ปลดหน้ากากออก ค่ายโจรจันทราแดงไม่เคยปรากฏต่อใต้หล้า”ทุกคนกลั้นน้ำตาประสานหมัดแบบไร้เสียงการปลดหน้ากากคือการทำลายตัวตนโจรถ่อยจนสิ้น คงเหลือเพียงคนธรรมดาสามัญ ไร้ซึ่งพิรุธป่าเถื่อนต่ำช้าให้ใครสังเกตเห็น จนนำไปสู่การจับกุมเค้นอดีตแล้วลงทัณฑ์หลังจากแยกย้ายกับสมุน ซิงเยว่แอบฝ่าฝืนคำสั่ง วิ่งกลับไปหาพี่สาว ทว่าสายเกินไปหมิงเยว่สิ้นชีพไปแล้วด้วยฝีมือของแม่ทัพพยัพบูรพาฉายาจอมกระบี่สุริยันผู้นั้นชั่วขณะที่วิชามารกำลังขับเคลื่อนจากกระบี่สุริยันแผ่ซ่านกลิ่นอายเหนือธรรมชาติกระทั่งกำจายความชั่วร้ายอบอวลรอบด้านโดยไม่มีใครสังเกต ซิงเยว่กลับเห็นทุกสิ่งทุกการกระทำทั้งหมดของหยางเจี้ยนส่งผลให้นางลมหายใจสะดุดเฮือกจากนั้นพลันตามมาด้วยการรู้ตัวของเหล่าทหารพวกนั้นตามล่าซิงเยว่อย่างบ้าคลั่ง กระทั่งนำมาซึ่งการต่อสู้เลือดสาด จนซิงเยว่เสียท่าพลัดตกจากหน้าผาสูง นับว่าโชคดีที่เบื้องล่างคือทะเลสาบเกล็ดน้ำแข็งพันปีทะเลสาบนี้ไม่มีผู้ใดรอดชีวิตหากตกลงมามีเพียงสตรีสกุลโม่ที่ลงมาได้เพราะเป็นสถานที่ฝึกฝนวิชาจันทราเย็น ทว่าน่าเสียดายที่ซิงเยว่ยังฝึกฝนไม่สำเร็จ จึงทำได้เพียงประ

หมิงเยว่ได้ฟังพลันหัวเราะ “หากข้ารู้ว่าทำเช่นนี้แล้วเจ้าจะหายจากอาการความจำเสื่อมคงซัดเจ้าให้กระอักเลือดตั้งนานแล้ว” หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอก เอ่ยอีกว่า “เจ้าจำตัวตนที่แท้จริงได้แล้วเช่นนี้ก็ดี จากนี้จงเลิกยุ่งกับนายน้อยหลิวเสียเถิด กลับไปปกครองอาณาจักรแดนใต้ซะ”ซิงเยว่ส่ายหน้า “ข้าทำไม่ได้”หมิงเยว่มุ่นคิ้ว “เหตุใดจะทำไม่ได้ เจ้าบ้าไปแล้ว”ซิงเยว่ยิ้มขื่น “เป็นเพราะหายดี ข้ายิ่งไม่อาจตัดใจ”คนฟังขมวดคิ้วแน่น “ซิงเยว่ เขามีภรรยาอยู่แล้ว แต่เจ้ากลับยอมบั่นทอนศักดิ์ศรีอันสูงส่งที่มีจนหมด เจ้า...”หมิงเยว่รู้สึกพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ความเงียบงันเกิดขึ้นทันทีซิงเยว่ถอนหายใจ ดวงหน้านวลเนียนระบายยิ้มอ่อน “ท่านยังไม่บอกข้าเลย ว่าเหตุใดถึงสำเร็จวิชาจันทราเย็น อย่าบอกนะว่าท่านคือสตรีที่วิญญาณของพี่ใหญ่ข้าเข้ามาอาศัยร่างแทนที่”หมิงเยว่พลันชะงัก “จ่ะ เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ซิงเยว่หมุนกายเดินมานั่งลงบนเตียงข้างกายพี่สาว“ข้าขอสารภาพ วันนั้นยามที่ท่านสั่งให้ข้าพาทุกคนหนีออกไปก่อน ส่วนท่าน เพื่อพวกเราทุกคน ท่านสละชีพด้วยการลดดาบตัวเองลงจนตัวตาย ข้าแอบย้อนกลับมา”ซิงเยว่ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “ท่านรู้ห