ตอนที่ 47 ศึกชิงนาง3

การต่อสู้ฟาดฟันเกิดลำแสงแปลบปลาบทั่วนภา ทักษะชั้นเชิงอยู่ในระดับเทวะไม่แพ้กัน

จังหวะรุกไล่ฟาดดาบกรีดกันกลางอากาศปราดหนึ่งก่อนสกัดกั้นไขว้กันรอจังหวะผลักดันพลังในระยะประชิด หมิงเยว่แค่นเสียงฉุนใส่หน้าบุรุษ “ท่านไม่มีสิทธิ์ในตัวซิงเยว่ จงกลับไปดูแลภรรยาของท่านซะ”

หลิวไท่หยางหรี่ตา แววขึงเครียดไม่ยินยอมสักเสี้ยว “ภรรยาของข้าอยู่ที่นี่ ข้ามีสิทธิ์ต่อนางทุกประการ”

หมิงเยว่ยิ่งเดือดดาลฟาดดาบจนสะบั้นเส้นผมบุรุษขาดร่วงหลายเส้น “ภรรยาของท่านคือโจวซู่ฉิน!”

หลิวไท่หยางไม่สนใจเส้นผมของตน เขาสะบัดดาบปล่อยพลังปราณอันตราย “ภรรยาของข้าคือซิงเยว่!”

ซิงเยว่ที่แอบฟังหลังประตูสูดลมหายใจเข้าอกเฮือก ปรารถนาเข้าไปห้าม แต่มิรู้จะทำได้อย่างไร

ทั้งสองสู้กันอย่างดุเดือด ไม่ออมมือ ไม่มีใครยอมใคร ฝ่ายหนึ่งตะวันเดือด อีกฝ่ายจันทราเย็น คลื่นพลังจึงคล้ายเห็นฟ้าแลบร้อนฉ่ากรีดลงกลางอากาศอันเย็นเยียบกระนั้น

ช่างเป็นความต่างอย่างไม่อาจเข้ากันได้เลยสักเสี้ยว ราวกับต้องการเป็นศัตรูคู่แค้นกันไปทุกชาติ

ทั้งสองฝ่ายฝีมือนับว่าสุดยอด ต่างลงมืออำมหิต ปราศจากความปรานี ปราดเปรียว ฉับไว รวบรัด บุกตะลุยพุ่งชนดุจเปลวเพลิงปะทะเหมันต