All Chapters of BENEATH THE SURGEON'S BLADE (FILIPINO): Chapter 11 - Chapter 20

Malamig sa loob ng ospital at sanay na si Marcus sa ganoong klima. Suot ang puting coat, seryoso ang ekspresyon ng mukha niya habang hawak ang chart ng pasyenteng binisita rin naman niya kahapon — ito ang kilalang negosyante na isinailalim niya tatlong araw na ang nakalilipas sa isang bypass surgery.Matandang lalaking nakaupo sa kama ang bumungad kay Marcus nang makapasok siya sa pribadong silid — Room 307. Napansin niyang maganda ang pagkakangiti ng matanda noong mga sandaling iyon ay kausap ang isang babaeng nurse.Tumigil si Marcus sa may paanan ng kama, itinaas ang hawak na chart saka iyon binasa, pagkatapos ay tiningnan ang monitor na nakakabit sa pasyente bago ito binalingan.“Kumusta ang pakiramdam ninyo, Mr. Castro?” tanong niya saka mabait na nginitian ang matanda.“Mas mabuti na, Dok,” sagot ng pasyenteng negosyante saka malakas na tumawa. “Mukhang makababalik na ako sa mga board meetings ko, ano sa tingin mo, Dok?” dugtong pa nitong hindi man nagbago ang tono ng pananalita.

“DOK,” ang halos magkapanabay nilang naisatinig ni Eva nang makalabas ang doktor mula sa ER.“Hindi maganda ang kundisyon ng pasyente,” ang diretsahan nitong bungad na naging dahilan naman ng mabilis na panlalamig ng mga palad ni Celeste.“A-Anong ibig ninyong sabihin?” tanong ng dalaga habang ramdam niya ang tila matalas na patalim na gumuhit sa kanyang lalamunan.“Alam kong hindi ito madali, hija, pero kailangan nating pag-usapan ang tungkol sa tunay na kondisyon ng lolo mo,” muli ay sagot ng matandang manggagamot.Agad na lumunok si Celeste sa paghahangad niyang pagluwagin ng kahit papaano ang tila barado niyang lalamunan. “How bad is it, Doc?" Nakitang niyang nagpakawala ng mabigat na buntong hininga ang dokto bago ito nagbuka ng bibig para magsalita. "Your grandfather has Primary Cardiac Sarcoma—a rare and aggressive heart tumor. Right now, he’s in a moderate stage, but if we don’t act soon, it will get worse." Nanlaki ang mga mata ni Celeste dahil sa takot. Agad na rumehistro

MALAMIG man ang loob ng kwarto, hindi iyon sapat para pagaanin ang pamimigat ng dibdib na nararamdaman pa rin ni Celeste hanggang ngayon. Nakabibingi ang katahimikan ng paligid. At tanging ang marahang beep ng monitor na nakakabit kay Salvador ang maririnig. Ang tunog nito ay tila bai sang orasan na nagpapaalala sa dalaga na kapag naging abnormal ang beep niyon ay magdudulot na naman ng alarma. Hindi lang sa kanya, kundi pati na rin sa mga taong nasa ospital na nagsusumikap para maisalba ang buhay ng kanyang lolo.Sa ngayon—sa sitwasyong ito, ang tunog ng monitor ang nagsisilbing orasan ng buhay ni Salvador. Ito ang magbibigay sa kanilang lahat ng signal. Ito ang kanyang pag-asa—na sana ay manatili itong gumagawa ng mahinang ingay. Na sana ay hindi ito magbago. Dahil tuwing binabalikan niya sa isip niya ang lahat ng sinabi ng doktor, kahit pa gusto niyang makausap si Salvador at pinananabikan niyang maka-bonding ito, dahil nga imposible ay kontento at mas pipiliin na niya ang ganito.

PRESENT DAY…BINALOT na naman ng hinanakit ang panghihinayang ang puso ni Marcus gawa ng alaalang iyon. Hindi yata lumipas ang isang araw sa buhay niyang hindi naalala ang masakit na nakaraang iyon na kung tutuusin ay sampung taon na rin ang nakalilipas. Matagal na panahon na oo, pero dahil nga sobra-sobrang kaapihan ang naranasan niya at ng kanyang pamilya talagang hindi iyon nawawaglit sa kanyang alaala.Sa lahat ng ginagawa niya madalas ang tanong na paano kung hindi nangyari iyon? Paano kung buo at magkakasama pa rin sila ngayon? Paano?Kahit ang isang matalinong taong katulad niya ay totoong walang ligtas at kawala sa masakit na pagtrato ng isang makapangyarihang politiko. The fact na namumuhay lang sila ng tahimik noon. Wala naman silang inaapi o inaapakang tao. Ang totoo niyang parehong sa pribado at malalaking mga kompanya nagtatrabaho ang mga magulang niya. Malalaki ang ibinabayad na buwis. Walang alam gawin kundi ang magtrabaho para hindi maging pabigat sa pamahalaan. Pero l

“KUMUSTA siya, Dok?” tanong ni Ismael kay Dr. Dizon, ang doktor na tumitingin kay Salvador.Kagabi dumating ang ama niya. Sinadya munang umuwi ni Celeste ng mansion para salubungin ang pagdating nito. Habang si Eva ang pumalit sa kanya bilang bantay sa ospital ng kanyang lolo. Ngayon maaga silang umalis ng mansion para bantayan si Salvador bukod pa sa gusto ring makausap ng kanyang ama ang doktor.“Ganoon pa rin, gaya ng nasabi ko na kay Celeste, mahalagang mailipat siya sa Maynila,” anito.Mula sa labas ng ICU, sa salaming dingding kung saan kausap ng kanyang ama ang doktor ay tahimik lang na pinanonood ni Celeste ang matanda. Hinayaan niyang magpatuloy ang pag-uusap ng mga ito. Nasa ganoong ayos siya nang tumunog ang kanyang cellphone. Dinukot niya iyon mula sa loob ng kanyang bag saka muna inalam kung sino ang tumatawag.“Elaine?” iyon ang naging bungad ni Celeste sa tumatawag.“Celeste, inutusan ako ni lolo na kumustahin si Lolo Salvador. Nabalitaan kasi namin ang nangyari mula ka