All Chapters of BENEATH THE SURGEON'S BLADE (FILIPINO): Chapter 1 - Chapter 10

Kung may magagawa lang sana siya para maibalik ito sa dati. Iyon ang mapait isiping hindi nawawala sa isip ni Marcus. He was a surgeon renowned for his expertise, a man whose hands had performed miracles in operating rooms. His colleagues spoke of him with reverence, marveling at his precision and skill. But none of that mattered here. The wounds he tended in his profession were tangible—visible cuts that could be sutured, broken bones that could be set.Pero sa kabila ng lahat ng iyon, ang sugat na puso niya ay nagiging mahirap sa kanya para paghilumin. Something no scalpel could mend. It was deep and unrelenting, a mix of grief, guilt, and longing that stemmed from memories too painful to dwell on. As much as Marcus wanted to believe that time could heal all wounds, he doubted it could ever touch the one etched in his heart.“Papa?” hindi na halos marinig ang boses niya. Hindi rin naman kasi niya gustong magsalita ng malakas dahil ayaw niyang sirain ang kapayapaan ng paligid. Alam k

“Ganoon ba?” anitong bahagya pang tumango. “O siya sige, hindi na kita ipagtitimpla ng kape. Baka mahirapan ka pang makakuha ng tulog mamaya,” pagpapatuloy nito.With a decisive motion, she returned the cup she’d been holding back into the cupboard. Her understanding demeanor reminded Marcus of how supportive his parents had always been, encouraging him to pursue his ambitions without hesitation. Agad na ibinalik ni Marcus ang paningin sa screen ng kanyang laptop habang hindi naman nawawala sa kanyang isipan ang totoong dahilan ng kanyang pagsusumikap. Graduating with a degree in BS Biology was just the first step on a long journey. His goal wasn’t just to finish school—it was to continue to medical school and eventually specialize as a cardiothoracic surgeon. It was a lofty ambition, requiring years of intense study and rigorous training, but Marcus welcomed the challenge.Sampung taon mula ngayon nakikita niya ang sariling abala sa ospital, performing life-saving surgeries and maki

NAKANGITING inubos ni Marcus ang sandwich na ginawa ni Julianna para sa kanya. Iyon ay habang nakangiti naman siyang pinanonood ng huli. Nangingislap ang mga mat anito habang nakatitig sa kanya. Hindi naman iyon ang unang beses na pinagmasdan siya ng kanyang ina. Kaya parang normal na iyon sa binata.“Sino kaya ang maswerteng babaeng bibihag sa puso ng anak ko?” ang malambing nitong tanong saka sinuklay ng daliri nito ang kanyang buhok.Napangiti si Marcus sa sinabing iyon ng kanyang ina. “I told you, Mom. Wala pa sa plano ko ang ganyan. Gastos lang iyan at higit sa lahat, aagawin niyang ang time ko,” sagot niya. Tumango-tango si Julianna. “Yeah, tama ka naman. Curious lang kasi ako. Parang impossible naman kasing walang nagkakagusto sa iyo, anak,”anitong nasa tono ng pananalita ang sinabi. Mahinang natawa si Marcus. “Marami naman, Mom,” pagsasabi niya ng totoo, pagkasabi ay tinitingnan niya sandal si Juliana saka ibinalik sa screen ng laptop niya ang paningin. At iyon ang dahilan k

Tumatagos ang panghapong sikat ng araw sa malalaking bintana ng silid ni Salvador Montemayor, ang dating Congressman ng ikatlong distrito ng bayan ng Mercedes.Sa edad na eighty-five, nararamdaman ni Salvador n amalakas pa siya kumpara sa mga taong kapareho niya ng edad. Maliban sa paminsan-minsan hingal at hindi naman malalang paghahabol ng paghinga ay wala siyang ibang nararamdaman. Kaya hindi siya nag-aalala. Naiisip rin naman kasi niyang sa edad niya ay posibleng normal na lamang ang makaramdam ng ganoon.Ang buhay niya ngayon ay masasabi niyang mas payapa. Malayo sa ingay ng mga taong isinisigaw ang kanyang pangalan.He lived alone in a spacious, elegant home, a reminder of his former stature. His wife, Catalina, had passed many years ago, leaving him to raise their only son, Ismael, alone. Habang si Ismael naman ay matagal na ring umalis ng Pilipinas kasama ang anak nito. Ang kanyang napakagandang apo, si Celeste.Sa pagkakaisip kay Celeste ay kusang pumunit ang matamis na ngiti

“Bukas na ang balik ng apo ko, Eva. Gusto kong ipaluto mo ang lahat ng paborito niyang pagkain. Ayusin mo ang lahat ng kailangang ayusin, para kay Celeste,” bilin ni Salvador kay Eva nang umagang iyon habang kumakain ng almusal ang matandang lalaki.Tinanguan lang ni Eva ang lahat ng sinabi ni Salvador. Ipinagpatuloy niya ang pag-aasikaso rito katulad ng dati.Masaya siyang pinagsisilbihan si Salvador. At katulad ng pagmamahal na ibinuhos niya rito, ganoon rin siya sa apo nitong si Celeste.“May partikular na putahe ka bang gustong ipaluto para sa kanya?” naitanong niya kapagkuwan.Sandaling nag-isip si Salvador habang nakatingin ito sa kanya. Naupo na si Eva sa tabi nito para simulant na rin ang pagkain. Kung mayroon man siyang isang nagugustuhan sa pamilyang ito, huwag nang isama ang pagmamahal niya sa lalaki — iyon ay ang hindi siya itinuring na iba kahit pa kailan.Noon pa man kasi, kahit noong bata pa si Celeste, ay kasabay na siyang kumakain ng mga ito sa komedor. At hanggang ng