All Chapters of Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Chapter 161 - Chapter 170

[... โห ปกติพี่บอกรักนิ้งยังงี้เลยเหรอ]ผมนิ่งไปหลังจากที่พูดกับนิ้งไปตรงๆ แล้วเสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่นิ้งแต่เป็นส้ม“นิ้งไม่อยู่เหรอวะ” ผมถามตรงประเด็นทันที แล้วปลายสายก็ตอบกลับมา[ใช่ค่ะพี่ วันนี้ส้มหยุดอ่ะเลยได้นอนอยู่ที่ห้อง นิ้งเค้าไปเรียน สงสัยจะลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง]“...”[ว่าแต่นี่พี่โทรมาง้อนิ้งเหรอ ดีแล้วแหละ]“แล้วนิ้งยังอยู่นั่นปะ เลิกกี่โมง? วันนี้เรียนวิชาไร?” ผมไม่สนเรื่องยิบย่อยแล้วถามกลับไป ส้มเงียบไป ส่วนผมก็ร้อนใจแทบบ้า จนเธอตอบกลับมา[น่าจะใกล้เลิกแล้วอ่ะพี่ วันนี้เรียนวิชาเดียว] เธอบอก แล้วผมก็ทำท่าจะกดตัดสายแล้วใส่กางเกงจะได้ไปรับเธอที่มหาลัยก่อนที่เธอจะกลับไปก่อน ผมกลัวว่าจะไม่ทัน [แต่พี่หลาม ส้มมีอะไรจะบอกแหละ]“ไว้วันหลังได้ปะ พี่รีบว่ะ”[แต่เป็นเรื่องนิ้งนะ พี่หลามไม่ฟังหน่อยเหรอ] ผมนิ่งไป แล้วรูดซิปกางเกงขึ้น“งั้นพูดมา”[ถ้าพี่หลามจะไปง้อนิ้งรอบนี้อ่ะ ส้มว่าต้องมีแต่ใจล้วนๆ เลยอ่ะ]“...”[นิ้งอ่ะน้อยใจพี่มากเลย ส้มก็ไม่ได้จะบอกว่าพี่ผิดฝ่ายเดียวหรอกนะ ส้มรู้ว่าบางทีคนเป็นแฟนกันก็ชอบใช้อารมณ์เหนือเหตุผล] ผมยืนฟังที่เธอพูดเงียบๆ [ส้มรู้ว่าพี่หลามรักนิ้งมาก

ฉันนิ่งไปเลย ในหัวคิดว่าฉลามอ่ะบ้า เขาบ้าจริงๆ ด้วย คิดอะไรก็คิดง่ายๆ แถมพอคิดแล้วก็ทำเลยด้วย ไม่มานั่งไตร่ตรองก่อนเลยว่ามันจะเป็นยังไงบ้างถ้ากระโดดลงไป แค่ฉันดูไม่เชื่อว่าเขารักฉันจริงๆ ก็กระโดดลงไปแล้วเนี่ยนะ พอมาได้ฟังเหตุผลแบบนี้จากที่ฉันโกรธที่เขาทำให้ฉันใจหาย ฉันก็โกรธต่อไม่ลงเลยฉันก็รู้ว่าเขาเป็นคนแบบนี้นะ... แต่พอมาคิดดูอีกทีแล้วฉลามก็เป็นแบบนี้แค่เฉพาะกับเรื่องของฉันเท่านั้นเอง เรื่องอื่นก็เป็นนะ แต่ไม่เคยเห็นเป็นหนักเท่ากับเรื่องของฉันเลย... ไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย“ฉะ... ฉลามก็ง้อเราแบบที่ไม่ทำให้เราตกใจได้มั้ยล่ะ” ฉันพูดซ้ำขึ้นมาอีก ฉันรู้นะว่าเขากำลังง้อ แต่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้“ก็นี่ไง” เขาพูดขึ้นมา แล้วลูบหน้าตัวเองที่เปียกน้ำออกลวกๆ“...”“ก็นี่ไง ง้อของเรา”... คนบ้า“เป็นห่วงเหรอ ตามมาถึงห้องเลยว่ะ”ฉันทำหน้าบึ้งพอร่างสูงหันมาแซว หลังจากเมื่อกี้เราขึ้นมาข้างบนได้ฉลามก็แกะผ้าก็อซที่เปียกน้ำออกแล้วแผลเขาเปิด เห็นบอกว่าจุกๆ นิดนึงด้วยเพราะถึงจะลงถูกท่าแต่ก็เจอแรงดันน้ำอยู่ดี ความจริงฉันเห็นนานแล้วล่ะว่าที่ศีรษะเขามีแผลแต่ก็ไม่ได้ถามออกไป เพราะกลัวว่าเขาจะรู้สึกได้ใจว่าฉ

“... คิดเอาเองอีกแล้ว” ฉันงึมงำเบาๆ ตอนที่หน้าร้อนขึ้นมาเพราะเขากอดฉันแน่นมาก ฉลามตอนป่วยเหมือนเด็กเลย “ปล่อยก่อนนะ”“เรายังไม่หิว” เขาพูดแบบนั้น “แต่เราร้อนๆ ว่ะ”“...”“เช็ดตัวให้หน่อยดิ ปวดหัว”ตอนแรกฉันก็ไม่คิดจะทำหรอก ไม่มีทางแน่ๆ เลยแต่พอเห็นว่าฉลามดูอาการไม่ค่อยดี แล้วหน้าเขาก็ดูซีดๆ ปกติฉลามจะไม่ป่วยง่ายๆ ฉันก็เลยไม่อยากขัดอะไรเขา เห็นฉลามบอกว่าเมื่อเช้าขับมอเตอร์ไซต์ออกไปหาอะไรกินมาแล้วเลยไม่หิว เห็นในตู้เย็นมีเบียร์ด้วย ฉันเลยดุเขาไปนิดหน่อยนี่ขนาดป่วยนะ ยังทำตัวแบบนี้เลย“ถ้าฉลามยังไม่หายป่วยก็ไม่ต้องกินเบียร์เลยนะ” ฉันทำหน้ามุ่ยตอนที่เอาถ้วยที่ใส่น้ำอุ่นมาวางบนโต๊ะข้างๆ ฉลามนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงแล้วเตือนเขา ร่างสูงทำหน้ามึนตั้งแต่ฉันดุข้างนอกแล้ว จนเข้ามาในห้องก็ยังทำสีหน้าเหมือนเดิม “เหล้าด้วย ถึงจำเป็นเราก็ไม่ให้กิน”“แค่เป็นหวัด ไม่เกี่ยวดิ” เขาทำหน้าเซ็ง แล้วฉันที่เอาผ้ามาชุบน้ำแล้วบิดน้ำออกก็หันไปมองหน้าเขาทันที “นิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ตายหรอก จริงปะ”“งั้นฉลามก็เช็ดตัวเองละกันนะ” ฉันพูดอย่างเด็ดขาดพอเห็นว่าเขาดื้อ “เราจะกลับห้องแล้ว”“งั้นหยุดกินจนกว่าจะหายก็ได้” พอเห็

“... ฉลาม เราไม่ไหวอ่ะ” ฉันงอแงออกมาตอนที่รู้สึกเหมือนสะโพกถูกจับยึดไว้ ฉันได้ยินเสียงฉลามแค่นหัวเราะ แล้วโน้มตัวลงมาคว้าปลายคางฉันให้หันไปหาเขาที่ด้านข้าง“แปปเดียว” เขาพูด แล้วจูบฉันหนักๆ ฉันน้ำตาคลอออกมา แล้วครางฮืออยู่กับเตียงตอนที่ทั้งตัวสั่นไปหมดเพราะแรงขยับตัวของเขาฉันพยายามจะกอบโกยอากาศเข้าปอดตอนที่ฉลามเน้นจังหวะเหมือนเขากำลังรู้สึกอะไรสักอย่าง ฉันได้ยินเสียงเขาสบถออกมา ในขณะที่จังหวะจะกระแทกกระทั้นมากขึ้นจนฉันต้องจิกผ้าปูที่นอนแน่นกว่าเดิมจนมาถึงจุดหนึ่ง ฉลามผละออกทันที แล้วเขาก็รีบลุกหายเข้าไปในห้องน้ำเหมือนจะเข้าไปทำอะไรสักอย่าง แต่ฉันเหนื่อยเกินกว่าจะรับรู้อะไรแล้ว ก็เลยนอนคว่ำหน้าหอบหายใจเล็กๆ อยู่บนเตียงอยู่แบบนั้น จนฉลามเดินออกมาพร้อมกับรูดซิปกางเกงสายตาที่เลือนรางของฉันเห็นเขาขยับขึ้นมานอนข้างๆ เห็นว่าฉลามกำลังจ้องหน้าฉันอยู่ ตัวของเขาดูชื้นเหงื่อ หน้าผากของฉันก็เปียกนิดๆ เหมือนกัน ฉันเห็นว่าเขาเสยหน้าม้าและเส้นผมที่ปรกหน้าของฉันขึ้นให้ แล้วเกลี่ยแก้มฉันเราสบตากัน ในขณะที่เขาเองก็กระตุกยิ้ม“ดีกันแล้วนะ”ฉันคลี่ยิ้มเล็กๆ กลับไปพอได้ยินแบบนั้น แล้วพยักหน้าเบาๆ ตอนที

ฉันหน้าแดงจนพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าอยู่ๆ ทำไมฉลามถึงมาในโหมดเรียกร้องความสนใจแบบนี้เหมือนกัน สุดท้ายพอทำอะไรไม่ถูกฉันเลยหลบสายตาเขาแล้วเขียนงานต่อแทน“ระ... เราไม่คุยด้วยแล้ว”“เรารักเธอนะ รู้ปะ” ฉันสะดุ้งเฮือกตอนที่ฉลามเอนตัวมากระซิบเสียงหนักข้างหูฉัน แล้วใช้จังหวะตอนที่ฉันเผลอรวบเอวฉันเข้ามาหาตัวเขา“ฉะ... ฉลาม คนอยู่เยอะนะ”“นิ้ง” เขาเรียกชื่อฉันด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วก็ไม่สนใจคำที่ฉันปรามเขาไปเลย ถึงคนอื่นจะมองมาเขาก็ดูไม่สนอะไร “เรามันเห็นแก่ตัวมากเลยเหรอวะ”“...”“เธออยากจะไปหาคนที่ดีกว่าเราเหรอนิ้ง ถ้าเราทะเลาะกันอีก” ฉันชะงักไปตอนที่เห็นว่าแววตาฉลามดูจริงจังมากกว่าทุกที เหมือนเขาไปฟังอะไรมา ร่างสูงสบตาฉัน แล้วก็ทำสีหน้าเหมือนไม่อยากให้ฉันไปไหน “อย่าไปไหนได้ปะ”“...”“ไม่ไปหาคนอื่นได้ปะ”ฉันไม่รู้ว่าฉลามเป็นอะไรไป จนสุดท้ายเขาก็ตัวติดกับฉันจนงานเสร็จฉลามดุเดินล้วงกระเป๋ากางเกงตามฉันตอนที่ฉันลุกไปซื้อน้ำเปล่าที่ร้านใกล้ๆ เขาเดินชิดหลังฉันตลอด พอจะบอกให้อยู่เฝ้ากระเป๋าโน้ตบุ๊คที่ฉันพกมาทำงานด้วยก็ไม่ยอมเฝ้า เขาถือมาให้ฉันด้วย จะเดินตามฉันอยู่ท่าเดียวเลย“ฉลาม” ฉันดุเขาเบาๆ ตอนที่