All Chapters of Divorce Me Now, Mr. Peters!: Chapter 461 - Chapter 470

“We can be very familiar,” tugon niya.Napatawa si Celestine. “Pero ayokong maging masyadong pamilyar sa’yo. Paano iyon?”“Celestine.” Bigla niyang binanggit ang pangalan ni Celestine. Nagulat ang babae pero hindi niya ito pinahalata.Lalong hindi naging komportable si Celestine sa narinig.Nagdisguise na siya, pero kumbinsido pa rin ito na siya si Celestine at ang Mysterious 7 ay iisa.‘Anong klaseng tao ba ito? Ano bang gusto niyang gawin sa pagiging malapit sa akin?’“Hindi ako si Celestine,” patuloy pa rin niyang pinoprotektahan ang kanyang pagkakakilanlan kahit parang huli na ang lahat.Ngumiti lang ito, saka binuksan ang beer at lumagok nang malaki.Habang gumagalaw ang matalim niyang lalamunan sa paglunok, dahan-dahan siyang humuni, “Hindi ka si Celestine.”Hindi naging komportable si Celestine sa sinabi ni Benedict.‘Plano kong umikot pa ulit. Nandito na rin naman ako, bakit hindi na lang ako magpakasaya?’“Isa pa?” tanong ni Celestine kay Benedict.Nagkibit-balikat si Benedic

Nakatitig si Benjamin kay Celestine, para bang takot siyang may mamiss na kahit kaunting impormasyong gustong ibunyag nito sa kanya. Kung anu-ano nasa isip niya.‘Ano nga ba… ang gusto niyang sabihin sa akin?’Alam ni Celestine na nahuli na niya ang interes ni Benjamin.“Anong sinasabi mo, Celestine? Deretsuhin mo na ko. Hindi iyang ganyan ka sa akin.”“Gusto mo ba talagang malaman kung ano ang totoo?” tanong ni Celestine, alam ni Benjamin, may meaning ang sinabi niyang iyon.“Totoo? Anong totoo? Saan ba?” may inis na sa tono niya.Ngayong gabi ay magandang pagkakataon para sa isang harapang pag-uusap tungkol sa nakaraan.Dahil pagkatapos ng gabing ito, babalik na sila sa kanya-kanya nilang landas. Dalawang direksyong hindi na muling magtatagpo kahit kailan.Pinipigil niya ang buntong-hininga, bahagyang lumapit si Celestine, tumingin nang diretso sa mga mata ni Benjamin, at seryosong sinabi,“Alam mo ba… noon, ikaw ay—Achoo!”Hindi niya natapos ang sasabihin nang bigla siyang bumahing

"Akala mo ba na kung hindi kita kayang galawin noon, wala na rin akong magagawa sa’yo ngayon?" malamig at may halong pang-aasar na wika ni Benjamin, habang dahan-dahan siyang lumalapit kay Benedict.Sa maraming pagkakataon, pinipili niyang tiisin si Benedict.Pero kung patuloy itong mang-aasar at manunulsol, wala na siyang balak magtimpi pa."Benjamin, huwag mo akong kausapin nang ganyan," malamig din ang tono ni Benedict. Hindi umuurong.Mariing pumikit si Benjamin at napakunot ang noo nang marinig muli ang pangalan ni Celestine sa bibig ni Benedict."Ang ganyang tono, kay Celestine mo lang nagagawa. Siya lang, na tanga, ang hindi susuway sa’yo," dagdag pa ni Benedict, diretsong tumingin sa kanya.Lalo lamang sumama ang loob ni Benjamin nang marinig iyon.Masyadong nagbibigay-pansin si Benedict kay Celestine… parang mas kilala pa niya ito kaysa sa sarili niyang asawa noon.At ang nakakainis pa, tinatawag niya si Celestine sa paraang parang may ibig sabihin. Parang may gusto siya kay

Babangon na sana si Rico para ihatid siya, pero sumakit nang husto ang sugat niya.Wala siyang nagawa kundi umupo ulit sa kama at titigan ang papalayong likod ni Celestine. Hindi niya napigilan ang bahagyang ngiti sa labi.Celestine…‘Talagang wala kang pinagbago sa ugali mo noon.’Bumaba ang tingin ni Rico sa tiyan niya.Hindi niya alam kung gaano kaganda o kapangit ang tahi ni Celestine, pero kung masyadong pangit, siguradong maiinis siya.Tumunog ang telepono niya.May lumabas na group message sa messages niya, sa GC na tinatawag na “Gwapo Lang ’Yan”.Sean Vallejo: “Huy, Rico! Nasaan ka? Naghihintay ako sa’yo sa airport nang isang oras!”Rico: “May konting pagbabago sa akin. Naka-uwi na ako, huwag mo na akong hintayin. Okay?Sean Vallejo: “Huh? Pupuntahan na lang kita!!”Rico: “Kasalanan ko kung bakit nangyari sa akin ‘to, nagpapagamot naman na ako. Don't worry.”Sean Vallejo: “Buti na lang si Benjamin hindi sumama. Kung iniwan mo siya nang isang oras, yari ka doon.”Maya-maya, lu

Naguguluhan si Celestine habang nakatingin kay Diana, at dama niya ang higpit ng kapit ni Diana sa kanyang pulso na tila unti-unting tumitindi.Para bang labis na galit si Diana sa kanya.“Kung ano ang para sa’yo ngayon, iyon ang para sa’yo. Ano pa ba ang dapat mong ikagalit?” Hindi malaman ni Celestine kung matatawa ba o maiiyak.Kagat-labi na nagsalita si Diana. “Pero inangkin mo pa rin si Benjamin ng tatlong taon. Hindi ko pa rin kayang lunukin ‘yon.”Ngumiti si Celestine. “Diana, huwag kang magmukhang inaapi kita. Noong high school, ako ang unang lumapit kay Benjamin. Noong first year ako sa college, madalas pa nga siyang nakikipaglaro sa akin...”“Pero ako ang unang may kasunduan sa kasal kay Benjamin, at saka ka lang dumating.” Hindi kailanman lubos na naintindihan ni Celestine kung bakit.Bakit hindi man lang sinabi ni Benjamin noon na hindi niya siya gusto, na galit pa nga ito sa kanya. Pero nang malapit na ang kasal, saka ito nagsimulang tumutol...Paano biglang nahulog ang l