All Chapters of Divorce Me Now, Mr. Peters!: Chapter 591 - Chapter 600

Agad na napakunot ang noo ni Celestine, at mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak niya sa leeg ni Benedict.Sa isip-isip niya..‘Nasiraan na ba ito ng bait sa kakasuntok ko?’“Bagama’t sinasabi mong hindi mo na mahal si Benjamin, Celestine, sa kaibuturan mo, kampi ka pa rin sa kanya…” garalgal ang boses ni Benedict, habang nilulunok ang dugo sa kanyang bibig.Tiningnan siya ni Celestine, saka ngumiti. “Sige, ituloy mo ang analysis mo tungkol sa akin at kay Benjamin.”Gusto niyang marinig kung hanggang saan pa makakapagpaliwanag si Benedict.Ang sabi nito, binugbog daw niya siya dahil kay Benjamin?Gusto sana niyang tumawa. Hindi totoo ‘yon. Binugbog niya ito dahil ayaw lang talaga niya ang ugali ni Benedict.Hindi naman gano’n kalaki ang halaga sa kanya ni Benjamin para ipaglabang bugbugin ang isang tao para sa kanya.Oo, gusto niya si Benjamin, pero alam niya sa sarili niyang babae siya.At ang mga babae, dapat ay pinoprotektahan, hindi nilalabanan ng mga lalaki.Kahit noong high sc

Inalalayan niya ang pisngi at naalala kung paano dati siya laging pinadadalhan ni Benedict ng anonymous texts. “Misteryosong lalaki. Hmp.” Ngayon, siya naman ang gaganti. “Ako naman ang magpapahirap sa ‘yo, Mr. Mystery.” Tumunog ang cellphone ni Celestine. Isang tawag mula sa anonymous number. Hindi na niya kailangang hulaan kung sino pa iyon dahil may hula na siya. Ngumiti si Celestine. Pinindot ang speakerphone on. “Magsalita ka.” malamig ang tono ni Celestine. Tahimik si Benedict sandali bago nagsalita. “Celestine, ano ba talaga—” “Mas mabuti kung maging magalang ka sa pagsasalita sa akin. Bilisan mo, ganun ang gusto ko,” putol ni Celestine, kalmado ngunit matalim ang boses. “Kung hindi, may ipo-post ulit ako sa social media mo na hindi mo magugustuhan.” Nanlaki ang mata ni Benedict sa galit na sa babae. “Celestine!” Tumingin siya nang diretso, kalmado pa rin. “Benedict, nakaka-access din ako sa messages mo ngayon. Hindi ko lang ginalaw dahil may ko

Lumalim ang gabi.Sa harap ng research institute, kapansin-pansin ang itim na Cullinan na nakaparada roon.Lumabas si Celestine mula sa building, habang busy sa pakikipag-usap sa kanyang assistant tungkol sa data ng araw na iyon. Ngunit sa gitna ng kanilang talakayan, biglang huminto ang assistant.Nang lumingon si Celestine, nakita niya si Benjamin na nakatayo sa tabi ng kotse.Matangkad ang lalaki, suot ang itim na. amerikana at malinis na pares ng itim na sapatos na.Ang tindig niya ay likas na marangal, tamad sa unang tingin, ngunit may di-maipaliwanag na dignidad at lamig.Tumango ang assistant kay Celestine, saka tumalikod at umalis. Bago pa siya makapagsalita, narinig niya ang mababang tinig ni Benjamin.“Celestine.”Napabuntong-hininga si Celestine. Napakunot ang noo niya, may halong inis.Sa isip-isip niya..Ano na naman ang ginagawa niya rito?Araw-araw na lang, lagi itong nasa gate ng institute.Kamakailan, halos araw-araw na siyang binibisita ng mga ganitong klaseng lalaki

“Ano pa bang magagawa natin? Paraan ng pag-asikaso ng pamilya Yllana—” biglang ibinagsak ni Wendell ang kamay sa mesa.Napataas ang kilay ni Celestine.Paraan ng pag-asikaso?Ibig bang sabihin… papatuluyin pa nila siya?“Ihagis n’yo siya sa basurahan, kasama ng mga dinala niyang basura!” agad na sabi ni Wendell na puno ng inis.Napailing si Celestine, ngunit hindi napigilang mapangiti nang bahagya.Si Papa talaga, may humor pa rin kahit galit.“Hindi naman masamang ideya kung gagawin natin iyon,” sabay ngiti ni Nancy, na ikinagulat ni Celestine.Sanay siyang kalmado at diplomat ang Mama niya, pero ngayon ay tila sang-ayon sa kalokohan ng asawa.“Grabe kayo,” sabi ni Celestine, nakataas ang kilay. “Kung kaya n’yo talagang palabasin si Benjamin at ang mga dala niya, saludo ako sa inyo.”Napahagalpak si Wendell ng tawa. “May mas magandang plano ako,” aniya na may kumpiyansa.Sabay napatingin sa kanya sina Nancy at Celestine, parehong umaasang maririnig ang “magandang” ideya.“Kapag hind

“Celestine, kahit ano pa ang katayuan ko ngayon, kailangan kong pumunta rito.”Matigas ang tinig ni Benjamin habang inaayos ang sarili. Kita sa mukha niya ang pilit na kalmadong anyo, pero sa ilalim niyon, halata ang kaba at pagsisisi.Alam niyang ayaw sa kanya ni Celestine. Alam din niyang hindi siya tinatanggap ng buong pamilya nito.Ngunit kahit pa itaboy siya, kahit hindi man siya makapasok sa pintuan ng bahay na iyon ay nais niyang bumati. Kahit isang beses lang, para ipakita na may malasakit pa rin siya sa ama ni Celestine.“Tama nga naman, Miss Celestine,” sabat ni Veronica, na kasama ni Benjamin. “Araw ngayon ng birthday ni Sir Wendell. Bilang dating asawa mo, paano naman hindi makapunta si Sir Benjamin?”Tumingin si Celestine kay Veronica, malamig, parang titig na kayang magyelo ng hangin.Natahimik si Veronica.Agad namang sumenyas si Benjamin.“Iwan mo muna ang mga regalo. Hintayin mo ako sa kotse.”Tumango si Veronica, nagpaumanhin kay Celestine, at agad na umalis.Pagkaal