Lahat ng Kabanata ng The Zillionaire's Abandoned Wife: Kabanata 341 - Kabanata 350

Trixie is clearly enjoying this, but she's the one who need to worship him so she need to act right. Ang tawa niya, isang tunog na nagpapahinto ng lahat, ay nagpawala sa paghabol ni Sebastian sa kanyang labi. Huminto si Sebastian, napapaisip kung ano ba ang nakakatawa sa kanilang sitwasyon. Pero bago pa man siya makapagsalita, itinulak na siya ni Trixie at pinaupo sa malamig na marmol. "Why are you laughing again?" he asked with a raspy voice. Ang mga mata niya ay tumapat sa mga mata ni Trixie, na puno ng pagnanasa. "What's so funny?" "You," she said with a chuckle, "You're mine now." Sa bawat salitang lumalabas sa bibig ni Trixie, lalong lumalalim ang pagnanasa ni Sebastian. Gusto niya sanang magreklamo dahil tingin niya ay parang naglalaro lamang si Trixie ngayon, pero agad siyang pinatahimik ng isa pang tulak ng babae sa kanyang dibdib. Completely making him back off. At kasunod na naramdaman niya ang pag-upo ni Trixie sa kanyang kandungan, at sa sandaling iyon, nawala ang

Nang umupo si Sebastian sa tabi niya at bahagyang lumapit, mabilis na umusog palayo si Trixie. Hindi niya alam kung takot ba o kilig ang nangingibabaw sa kaniya, o baka pareho.Ngunit ramdam niyang nakita iyon ng lalaki, ang biglaan niyang pag-iwas, at kahit pilit nitong tinatago, bahagyang lumubog ang puso ni Sebastian. His eyes says otherwise, despite flashing her his handsome smile. Tinapunan siya nito ng tingin, may halong lungkot at isang pilit na ngiti.. “Don’t worry. Hindi kita gagalawin,” mahina ngunit tapat ang tinig ng lalaki. “I just… want to sit here. And… gusto ko lang itanong…” Dahan-dahan nitong itinuro ang hawak niyang rosas. “Nagustuhan mo ba?” Inulit ng lalaki ang tanong dahil gusto niyang makita o marinig ang reaksiyon nito. But… Trixie’s mind looks clouded with something else. Napakurap si Trixie. “Ang… alin?”“Uh, I’m talking about the rose,” sagot ni Sebastian, nakataas ang kilay. Ngunit may bahid ng biro sa kaniyang tinig. “But it seems like you’re perhaps th

Nasa akto nang yuyuko si Sebastian para isuot ang sapatos sa kaniya, nang tuluya nang mag-init ang ulo ni Trixie so just snapped.Ano bang ginagawa mo, Sebastian?!” singhal niya, sabay atras ng paa. “Hindi mo kailangang gawin ’to. Ano ‘to, laro? indi ako interesado sa kahit anong laro mo ngayon. Or is this some kind of twisted morning service para makuha mo kung anong gusto mo?” wka ni Trixie at marahas na inagaw ang sapatos mula sa kamay niya.Ngunit tahimik lang ang lalaki. Tinanggap lang ni Sebatian ang bawat salitang may halong pait at sarcasm mula kay Trixie. Wala siyang reklamo. Bagkus, ngumiti lang ito, iyon ang tipo ng ngiti na alam ni Trixie na tatama sa konsensya niya.“Calm down, Love. I’m just trying to help you.”“Help?” sarkastikong balik ni Trixie. “Or gusto mo lang iparamdam na may utang na loob ako sa ’yo? Well, newsflash, Sebastian, I’m not falling for any of this. You probably thought we’re okay because of what happened last night, but you seem right. Maybe it was

Tahimik na bumukas ang pinto ng kwarto ni Mary Loi Salvador. Ang pamilyar na langitngit ng hinges ay tila alon ng katahimikan sa loob ng maluwang ngunit simpleng silid, kung saan tangi lamang ang tik-tak ng wall clock ang maririnig. Nakaupo sa kanyang hospital bed si Mary Loi, maayos ang pagkakaayos ng nakapatong sa kaniyang hospital robe ng isang lilang night robe, at malalim na nagbabasa ng isang libro, isang bagay na isang linggo lamang ang nakalipas ay hindi inakalang makikita ng sinuman.May malumanay na ngiti sa mga labi ng nurse na si Skylei De Guzman habang pinagmamasdan ang kanyang pasyente mula sa may pintuan. Bitbit niya ang isang tray ng prutas at gamot, pero hindi iyon ang dahilan ng kagalakan sa kanyang mukha ngayon.Kundi ang eksenang naglalaro sa kanyang harapan. Ang nakikita lang naman ng kaniyang mga mata ay isang tahimik na ginang, dating laging nasa ilalim ng pagkalito at pagdurusa, ngayon ay lumulubog sa mga pahina ng librong binabasa niya.Ang librong iyon ay pi

Later that morning, bago mangyari ang tawag…Mainit ang ihip ng hangin sa labas ng gusali ng Astranexis. Tumigil sa harapan nito ang itim na Grab car na in-arrange ni Sebastian para kay Trixie. Kahit pa sinigurado ng lalaki na siya'y magiging komportable’t ligtas sa biyahe, hindi nito naibsan ang mabilis na pintig ng puso ni Trixie, hindi sa kaba sa trabaho kundi dahil sa lalaking iyon."Ugh, get out of my head, Sebastian Valderama," bulong niya sa sarili habang kinukuha ang laptop bag at shoulder bag mula sa katabi niyang upuan sa backs seat. Pinilit na lamang ni Trixie na ikalma ang sarili, iwinawaksi ang mga alaala ng… maging sa utak ni Trixie ay hindi pa rin niya matanggap ang lahat kaya’t ang itinuloy na lamang sa kaniyang utak ay ang magiging agenda niya ngayong araw sa trabaho. Subalit ngayon, hindi siya narito para sa damdamin niya. Narito siya bilang si Trixie Alyssa Salvador, lead innovator ng AURA project at technical lead ng team ni Casper.Trixie chose her work mode now