Lahat ng Kabanata ng The Zillionaire's Abandoned Wife: Kabanata 381 - Kabanata 390

Nang mag settle na silang tatlo sa kusina, tahimik si Trixie habang nakapamewang at tila kinakabahan. Hindi kasi sanay ang babae na may nanonood sa kaniya kapag nagluluto, lalo na at si Sebastian pa ito of all people. Another pressure for Trixie was the fact that na ang lalaking ito ay sanay sa mga luto ng mga chefs specifically those of five star hotels. Ngunit ngayong gabi, si Trixie na mismo ang hahawak ng kawali para pagsilbihan ito.Napatingin tuloy si Trixie sa suot niyang apron na halos ikalunod na ng kanyang kahihiyan dahil sa ginawa ni Sebastian kanina, pinilit nang ibinaling ni Trixe ang ang buong atensyon sa kaniyang kusina. Kahit paano’y nakatulong iyon para maibsan ang kaba sa dibdib niya.Ngunit habang binubuksan ni Trixie ang refrigerator, mabilis siyang sinalubong ng malalim na boses ng lalaking kanina pang nakamasid sa bawat galaw niya.“So… what are we cooking, love?” tanong ni Sebastian, nakasandal sa counter na parang walang pakialam ngunit malinaw na hindi inaali

Paglabas ni Trixie ng kwarto, tahimik pa rin ang buong kabahayan. But as she hurriedly walked downstairs, smart lights adjusts to her every movement. The interior is spotless, every corner whispering quiet wealth from her hard earned money and family’s influence. Trixie’s bare feet made soft taps on the heated floor.At nang makarating nga sa kitchen, binuksan niya ang panel sa pader, “Hey, Lumi, play morning chill.”Bago ang lahat, huminga muna siya nang malalim, pilit pinapakalma ang sarili dahil sa eksena na naman nila ni Sebastian sa kama umagang umaga. It’s just another morning. Wala lang iyon, Trixie. Just focus on breakfast!Kung para lang kay Xyza, simple na lang sana ang almusal na ihahanda ni Trixie. Cereals with milk, or hot chocolate and pandesal, maybe eggs and bacon can do, o kahit anong madali. But something’s different now since they have him. Hindi pwede ang isang simpleng breakfast kung si Sebastian Valderama ang pagsisilbihan mo. Sanay iyon sa luho at pagsisilbi.

“Hi, Helios,” mahina na bati ni Trixie nang sumagot ang lalaki sa kabilang linya matapos ang ilang ring.“Oh, Trixie!” sagot agad ng baritonong boses. “It’s really you! I thought you just misdialed me… So, kamusta? Tagal na ng huling usap natin.”Automatic na lumuwag ang loob ni Trixie at kalaunan ay napangiti. As usual, madaldal at warm pa rin ang lalaki. That familiar tone somehow melted away the awkwardness between them.“Uh… am I interrupting something? Perhaps a meeting?” tanong ni Trixie, may halong hiya iyon dahil baka nga wrong timing siya. She realized she should have texted first.But then, a soft chuckle escaped from the line. Kilalalang kilala niya ang tawang iyon ni Helios.“Hmm, Trixie. Since when did you become an interruption to me? Come on, you know better. You know that’s impossible. So, what is it?”Napakagat-labi si Trixie, at bahagyang ngumiti. “Sabi mo iyan ah. So, I’m pointing out something on your business.”“Always the straight to the point Trixie,” sagot ni

Tahimik sa loob ng sasakyan. Ang tanging ingay na pumupuno sa pagitan nina Trixie at Sebastian ay ang mahinang ugong ng makina at ang marahang pagtama ng gulong sa kalsada. Sa unang minuto na magkasama sila, walang nagsasalita. Si Trixie ay nakatingin lamang sa bintana, at pinagmamasdan ang lumalampas na mga ilaw at gusali ng lungsod, habang si Sebastian naman ay nakatuon ang mga mata sa kalsada, habang ang dalawang kamay nakahawak sa manibela.Ang katahimikan ay hindi ordinaryo, ngunit komportable si Trixie doon. May halong ring bigat, dahil tila maraming salitang gustong kumawala pero pareho nilang pinipili na manatiling tikom ang bibig.Hanggang sa ilang minuto pa muli ang lumilipas ay biglang sumambulat sa hangin ang tunog ng ringtone mula sa sasakyan. Napatingin si Trixie sa infotainment screen ng kotse ni Sebastian. Doon ay luminaw ang pangalan ng caller. “My baby princess,” basa ni Trixie sa sinasabu ng screen. Dahil naka-sync ang cellphone ni Sebastian, agad iyon ang lumaba

Pagkapasok ni Trixie at Sebastian sa bahay, kapansin-pansin ang katahimikan na bumalot sa buong paligid. Wala kasi ang halakhak at malilikot na yabag ni Xyza, tanging mga mahinang tunog mula sa air conditioning at ilaw sa dining area ang nangingibabaw sa katahimikan na iyon. Para bang may kulang. Ngunit iyon mismo ang highlight ng gabi ni Sebastian, dahil sila lamang dalawa ni Trixie ang naroon.Matapos mag-ayos ng mga gamit, agad nagtungo si Trixie sa kusina. Hindi na niya kailangang tanungin kung ano ang gusto ni Sebastian, kusang loob na siyang naghanda ng hapunan, tulad ng nakasanayan noon. Kahit hindi ito ordinaryong gabi, pinili ng babae na maging maayos ang lahat. Kung may magpapalaki ng awkwardness sa pagitan nila ni Sebastian, ayaw niyang iyon ay manggaling sa kakulangan ng pagkain sa mesa.Ilang minuto ang lumipas at dahan-dahang natapos ang mga lutuin ni Trixie. “Dinner’s ready, Seb. Halika na muna,” she called for Sebastian who’s been busy fidgeting on his laptop in the