Lahat ng Kabanata ng The Zillionaire's Abandoned Wife: Kabanata 371 - Kabanata 380

Despite the thick stack of paperwork on her desk, nakukuha pa ring mag-reply ni Trixie kay Sebastian after her lunch with Casper ended. For some reason, hindi alam ni Trixie kung bakit gano’n kadali para sa kaniya ngayon ang makipagpalitan ng mensahe rito, samantalang dati ay halos ayaw na niyang makita man lang ang pangalan ng lalaki sa phone niya. But something shifted since that night, may hindi na maipaliwanag na koneksiyon na parang unti-unti nilang binubuo muli.At sa bawat vibrate ng cellphone niya, kahit gaano ka-busy, she always sneaked a glance. Sometimes it was a short teasing line, sometimes a thoughtful question, minsan ay simpleng “have you eaten?”. Pero laging sapat para mag-iwan ng kakaibang pakiramdam sa dibdib niya. At higit sa lahat, she surprised herself by replying back. Walang pilit o kaba. This seems too natural for them.That day, dahil nga Trixie worked vigorously na wala pang tanghali ay halos tapos na siya sa trabaho niya para sa araw na iyon, she decided

“Trixie…” mahinang tawag ni Sebastian kay Trixie at sa halos garalgal na boses. “Do you even know what you just did to me?”Agad napatingin si Trixie, bahagyang nakangiwi pero nakatawa pa rin dahil sa panunuksong tinig. “Hmm? What? Why are you looking at me like that?” kunwari inosente ang sagot niya, nangingiti pa rin.Sebastian laughed softly, napailing na lang, ngunit hindi maitago ang saya. “Because you just gave me the one thing I’ve always wanted to hear again. You said our daughter. You said both her parents.”He gazed at his wife beside him again, halos hindi makapaniwala. “I swear, you could ask me to buy the whole world right now and I’d do it without hesitation.”Napailing si Trixie, half-embarrassed, half-amused sa ipinapapakitang iyon ng lalaki. “Sebastian, you’re just exaggerating again.”“I’m not,” he said firmly, glancing at her with eyes full of warmth. “That one word… our… that’s everything I’ve been waiting for, Love.”In that moment, Sebastian Valderama, the powe

Masayang pinapanood lamang ng guro na si Teacher Alecie ang pamilya sa harapan niya. Her heart is genuinely happy for her student, dahil sa nakikita niya ngayon, mukhang maayos na ang pamilya nito. Malayo sa inaakala niyang magiging produkto ng broken family si Xyza. That’s on the Teacher’s perspectives nang mapagmasdan niya kung gaano kalamig sa famil day event nila noon si Trixie. Maging ang paulut-ulit na presensiya ng isang pamilyar na babae. Dahil sa naiisip, nangangati tuloy ang labi niya ngayong magsalita. Saglit na katahimikan ang bumalot sa paligid ng classroom, tanging mga ngiti na lang sa labi ng isa’t-isa ang naiwan sa kanila. Napansin ni Trixie na parang may gustong idagdag ang adviser ngunit tila nag-aalangan kung dapat bang sabihin ang naiisip. Hindi nakaligtas iyon sa mata ni Trixie na kanina pang nakamasid kay Teacher Alecie–ang bahagyang pag-igting ng balikat ng babae, at maging ang paraan ng paglunok nito sa kumikibot na labi.Hanggang sa, sa di inaasahan, tuluyan

Masigla ang hapon na iyon para kay Xyza. Masayang nag-echo ang halakhak ni Xyza habang binabaybay nila ang mahabang hallway papuntang parking, at hawak siya sa magkabilang kamay ng kanyang mga magulang. Hawak ng kanyang ama ang isang kamay, at ng kanyang ina naman ang kabila, at bawat ilang hakbang ay tila ba idinuduyan siya ng mga ito sa ere. Para siyang ibong may pakpak na nililipad sa pagitan ng dalawang pinakamahalagang tao sa kanyang buhay.“Higher, Mommy! Daddy, higher pa po!” hiling ni Xyza, sabay hagikhik na umaalingawngaw. Ang kanyang paldang uniform ay pumapailanglang tuwing siya’y tinatalang pataas ng mga magulang, na para bang ang hangin mismo’y nakikipaglaro sa kanya.Napahagalpak siya ng tawa nang mapansin iyon. “Look, Mommy! My skirt is flying! Parang ako’y may wings! Hihi!” natatawang reklamo niya, bago muling humagalpak ng tawa.Si Trixie, na matagal nang hindi nakaririnig ng ganoong halakhak ng anak habang kumpleto sila, ay hindi napigilan ang sarili. Tumawa rin siy

Tahimik ang silid ni Trixie maliban sa mahinang ugong ng aircon. Hawak-hawak pa niya ang tuwalya at pilit pinapakalma ang sariling damdamin. She thought she had herself together, but the moment Sebastian appeared right in front of her bathroom’s door, parang nagbalik lahat ng kabang matagal na niyang tinatago.Sebastian’s towering figure leaned casually on the door frame, ang mga braso’y nakalampas o halos pumutok na sa puting t-shirt na suot nito. Maging ang matalim nitong mga mata’y nakatuon lang kay Trixie. May bahid ng amusement, may halong pagtataka. At iyon mismo ang lalong nakapagpayanig kay Trixie.“Sebastian…” halos pabulong niyang sambit, pilit nililihis ang tingin dito at naglakas loob na lampasan ang nakaharang na lalaki para makalabas na sa banyo. Thank heavens, Trixie successfully did. Sebastian let her passed him, ngunit sinundan siya ng lalaki sa loob ng kwarto. With maching crossing his arms over his chest, she didn’t let Trixie slipped away on this topic on his mi