All Chapters of องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากจบเรื่องในท้องพระโรง ทหารได้นำตัวชิงอี๋เหลียนกลับไปที่จวน เพื่อชี้แจงทรัพย์สิน และริบเข้าพระคลังหลวง ก่อนส่งมอบส่วนหนึ่งไปชดใช้ค่าเสียหายที่จวนชินอ๋อง ส่วนชิงอี้เหนียง สั่งคุมขังที่คุกหลวงจนกว่าจะถึงกำหนดวันที่เนรเทศไปชายแดน ช่างเป็นชะตากรรมที่คาดไม่ถึง สำหรับสองพ่อลูกสกุลชิง ที่จู่ๆ ฟ้าก็ผ่ากลางอกแบบเจ็บปวดเหมือนตาย แต่ไม่ตาย ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไป ก็ได้ถกเถียงกันหน้าท้องพระโรง“ไม่จริง ไม่ ข้าไม่ได้ทำ นังสารเลว นังซีเฟย ข้าไม่ยอม เรื่องนี้ ข้าจะเอาคืนให้ถึงที่สุด พวกเจ้าอย่าได้คิดว่าจะมีความสุขไปได้เลย องค์รัชทายาทไม่มีทางปล่อยให้ข้าลำบากหรอก”“อี้เหนียง ขนาดนี้แล้ว เจ้ายังพล่ามอะไรอีก ที่เราต้องตกต่ำแบบนี้ ก็เพราะคำพูดพล่อยๆ ของเจ้า นอกจากเจ้าจะไม่สำนึกแล้ว ยังไปว่าคนอื่นอีก ข้าคงเลี้ยงเจ้ามาดีเกินไปจริงๆ เจ้าจึงนิสัยเสียเกินเยียวยาแบบนี้”“ท่านพ่อ ท่านโทษข้างั้นหรือ ใคร ใครใช้ให้ท่านไปฟ้องฝ่าบาทกลางที่ประชุมแบบนั้น”“ก็แล้วใครใช้ให้เจ้าไปหาเรื่องนางเพิ่มอีก เจ้าไม่รู้หรือไง องค์ชายสี่ก็เป็นพวกของนาง แต่สิ่งที่เจ้าทำ เจ้าใส่ร้ายนาง พูดจ้าเพ้อเจ้อ เรื่องนี้ต่างหากที่ทำใ

องค์ชายสี่มองพี่รองของเขาที่หน้าแดงโดยที่ไม่รู้ตัว บุรุษหัวใจน้ำแข็งก็มีวันละลายแล้วสินะ ก็แน่ล่ะสิ นั่นองค์หญิงซีเฟยเชียวนะ ทั้งสวย สดใส ร่าเริง เก่ง ฉลาด มีความรู้ ใครอยู่ใกล้นาง มีใครบ้างจะไม่ตกหลุมรักนาง เหมือนเขา ที่จะชอบนางแค่ไหน แต่นางก็เกินเอื้อมไปแล้ว“ทำไมสาวงามต้องมีเจ้าของกันเสียหมดนะ น่าหงุดหงิดจริงๆ”“ว๊าวว พลุที่นี่ ช่างงดงามนัก”“หืม แล้วพลุที่แคว้นเยี่ยนของเจ้า เป็นเช่นไรกัน ไม่งามแบบนี้หรือ”“ก็งามเพคะ เพียงแต่ ไม่ได้ใหญ่ และหลากหลายรูปแบบขนาดนี้ นี่ดูน่าตื่นตาตื่นใจกว่าเยอะเลยเพคะ”“สวยจังเลยนะเพคะ”“อืม สวยมากจริงๆ”สายตาชินอ๋องไม่ได้มองพลุ แต่มองพระชายาที่ข้างกายเขา เขาเอามือโอบนางอย่างตั้งใจ ซีเฟยหันไปมองเขา ยิ้มให้ และหันไปมองพลุต่อพวกเขาใช้เวลาในตลาดกลางคืนนานมากจริงๆ ซื้อทั้งขนม และเครื่องเล่นอย่างละนิดหน่อยติดไม้ติดมือกลับมาด้วย พวกเขาแยกกับองค์ชายสี่ตรงสะพานที่ดูพลุ ทั้งหมดขึ้นรถม้าเพื่อกลับเข้าจวนอ๋อง ซึ่งก็ดึกมากแล้ว ชินอ๋องสั่งให้พวกเขาไปพักผ่อน เขาจะเดินไปส่งพระชายาเอง ถังมู่เหรินเดินจูงมือซีเฟยเดินไปส่งจนถึงห้องนอนของนาง เขายื่นตุ๊กตาทั้งสองตัวที่ถือให

สองร่างเปลือยเปล่าในผ้าห่มผืนเดียวกัน นอนซุกอกกันผ่านค่ำคืนที่ฝนตกหนัก ซีเฟยค่อยๆ ขยับตัว แต่ก็ต้องรู้สึกว่าขยับตัวได้ยากยิ่งนัก โดยเฉพาะช่วงเอวลงไป แทบจะปวดร้าวไปหมด นางค่อยๆ ลืมตามองพระสวามีร่างกำยำชินอ๋อง ที่ตอนนี้หลับสนิท และใช้มือหนึ่งกอดพาดนางอยู่ มืออีกข้างอยู่ข้างล่างเป็นหมอนให้นาง ลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขา บอกว่าเขายังคงหลับสนิทอยู่ เนื่องด้วยพายุรักเมื่อคืนที่เขาไม่ยอมจบ จนทั้งคู่เหนื่อยล้าจนแทบลุกไม่ขึ้นซีเฟยมองไปที่ผิวหน้าที่เริ่มจะมีหนวดขึ้นนิดๆ ขนตาที่ยาวตรงยามหลับช่างดูสงบ ไร้พิษภัย ช่างต่างกับเมื่อคืนโดยสิ้นเชิง ดุดันราวเสือจ้องตะครุบกวางน้อยไร้ทางสู้ กินจนแทบจะเลาะกระดูกออกมาได้ ตอนนี้คงอิ่มแล้ว ถึงได้นอนเอาแรง นางค่อยจับปอยผมของเขาที่ร่วงลงมา พาดไปด้านหลัง มือเขารวดเร็วกว่าเพราะเคยชินกับการจู่โจม เขาจับมือนาง พร้อมกับลืมตาขึ้น นางร้องขึ้นเพราะตกใจและเจ็บ เพราะเขาบีบแขนนางอย่างแรง เขาตกใจจนรีบปล่อยมือ“ซีเฟย ข้าขอโทษ ข้าไม่ชิน ข้านึกว่า…. ขอโทษเจ้าด้วย เจ็บหรือไม่”นางส่ายหัวเบาๆ ให้เขา“ไม่เจ็บเพคะ แค่ตกใจเท่านั้น”เขาจับมือนั้นมา เป็นรอยแดงชัดเจนขนาดนี้นางยังบอกว่า

จวนชินอ๋องวันนี้ชินอ๋องได้เชิญท่านหมอมาตรวจดูอาการของพระชายาซีเฟย ซึ่งดูแล้ววันนี้ท่านหมอค่อนข้างพอใจ ก่อนจะทูลแจ้งอาการโดยรวมว่า“ตอนนี้พิษส่วนมากถูกขับออกไปแล้ว เหลือแค่ 2 ใน 5 ส่วนเท่านั้น ที่ยังต้องใช้วิธีแช่น้ำสมุนไพรและทานยาสม่ำเสมอ ไม่เกิน สองเดือน พระวรกายของพระชายาก็จะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมพ่ะย่ะค่ะ ยินดีด้วยท่านอ๋อง ยินดีด้วย”“ขอบคุณท่านหมอมากเจ้าค่ะ”“หามิได้พ่ะย่ะค่ะ แต่ช่วงนี้ อย่างไรพระชายาก็ยังต้องดื่มยาถอนพิษให้หมดก่อน และยังต้องแช่สมุนไพรเพื่อล้างพิษที่ตกค้าง หลังจากนี้อีกสองเดือน กระหม่อมจะมาตรวจพระอาการอีกทีพ่ะย่ะค่ะ” “ท่านหมอ แล้วแบบนี้ พระชายา คือ…”ท่านหมอยิ้มอย่างรู้ทันว่าชินอ๋องจะถามเรื่องใด“หากพิษถูกถอนออกจากพระวรกายหมดแล้ว พระชายาก็สามารถตั้งครรภ์ได้ปกติพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องไม่ต้องทรงกังวล เพียงแต่ ช่วงนี้ ควรให้พระชายา พักผ่อนให้มากหน่อย จึงจะดีกับพระวรกายพ่ะย่ะค่ะ”ซีเฟยหน้าแดงกับสิ่งที่ท่านหมอเอ่ยออกมา นางหันไปมองพระสวามีอย่างตาขวาง ซึ่งเขายังทำหน้าตาไม่สนใจ และไม่เดือดร้อน ราวกับว่าพระชายาพูดคุยเรื่องทั่วไปอยู่“แล้วท่านหมอ ข้าล่ะ ข้าต้องกินยาบำรุงอะไร

ไม่เพียงคนร้ายที่ตกใจกับคำพูดนี้ ชินอ๋องและเว่ยอีก็ตกใจเช่นกัน พระชายารู้จักองค์กรลับที่รับจ้างสังหารคนด้วยหรือนี่“ท่าน เหตุใดจึงรู้จักหอหานตี้ เป็นไปไม่ได้ ท่านโกหก หอของเราไม่มีสตรี ท่านอย่ามาหลอกถามข้าจะดีกว่า”“เจ้าไม่เชื่องั้นหรือ”"สามพยัคฆ์คาบจันทรา……ข้ามภูผาตัดตะวัน"คนร้ายตาโต หน้าซีด เขาก้มคำนับซีเฟยทันที“ขอภัยที่ล่วงเกิน พวกเราไม่ทราบจริงๆ”“พระชายา นี่มันอะไรกัน”ซีเฟยยกมือขึ้นห้ามเขาพูด“ใครจ้างพวกเจ้ามา จุดประสงค์ครั้งนี้คืออะไร”“พวกข้ารับคำสั่ง ให้มาสังหารชินอ๋องกับพระชายา และคนในจวนทั้งหมด และโยนความผิดไปที่พระชายาต่างแคว้น ให้ทำเหมือนกับว่าพวกท่านวางยาท่านอ๋องและฆ่า สุดท้ายท่านอ๋องจับได้ เลยฆ่าท่านไปด้วย”ซีเฟยหน้านิ่ง แต่สายตา ชินอ๋องเองก็เกินจะคาดเดาได้“เพราะเหตุนี้ พวกเจ้าจึงยังไม่ลงมือกับท่านอ๋องสินะ ใครเป็นผู้สั่งการ”“องค์รัชทายาทแคว้นชิงโจว ถังมู่เจิน”“เจ้าจงกลับไปบอกอาจารย์รอง เอาเข็มนี่ไป ท่านจะทราบเอง หลังจากนี้ ข้าจะส่งข่าวไปบอกท่านเอง เจ้าไปได้แล้ว อย่าลืมว่า เราไม่เคยเจอ ไม่พบพาน….”“เพียงเดินผ่าน ไม่สานต่อ…. ข้าทราบแล้ว ขอบคุณท่านผู้นำ ข้าจะรีบส่งข่