Semua Bab องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ: Bab 11 - Bab 20

ถังมู่เหรินอุ้มจ้าวซีเฟยเข้ามาในห้องพักสำรอง คืนนี้พวกเขาต้องนอนที่นี่ด้วยกัน เขาค่อยๆ วางนางลงอย่างเบามือเพราะกลัวว่านางจะตกใจตื่น แต่ก็คงเพราะซีเฟยอ่อนเพลีย และต้องใช้เวลาในการปรุงยาครึ่งค่อนคืน ทำให้นางหลับสนิทโดยไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดมู่เหรินมองหน้านางตอนนอนหลับสนิท ขนตานางงอนงามเป็นระเบียบ ใบหน้าที่หมดจด ไร้เครื่องประทินโฉม ผิวช่างละเอียดน่าสัมผัส ปากบางๆ นี่ เขาเคยได้ลิ้มลองเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ก็ไม่เคยลืมรสชาตินั้น นางช่างอ่อนหวาน น่าหลงใหล“คงเหนื่อยสินะ พระชายา”มู่เหรินก้มลงจูบหน้าผากนาง ก่อนที่จะจัดให้นางนอนดีๆ เขาถือโอกาสนี้ นอนข้างๆ นาง และดึงผ้าห่มขึ้นมาเพื่อห่มให้พวกเขา ซีเฟยนอนนิ่ง เขานอนตะแคงมองนางอยู่นาน ก่อนที่เขาจะนอนหลับสนิทไป…..วันรุ่งขึ้น…..อาจเพราะเมื่อคืน อากาศหนาวเย็น ตอนนี้ ซีเฟยนอนซบอยู่กับอกของชินอ๋องโดยที่นางไม่รู้ตัว ถังมู่เหรินนั้น ตื่นนางแล้ว แต่เขารู้สึกว่าไม่อยากขยับตัว เพราะเขาชอบที่นางนอนท่านี้ เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นางเริ่มขยับตัว เขาจึงแกล้งหลับต่อ ซีเฟยลืมตาขึ้น นางหันมาตกใจเล็กน้อย นี่นางกำลัง นอนกอดเขาอยู่ แล้วเขา มานอนกับนางได้อย่าง

ที่นางบอกท่านอ๋องว่านางเลือกที่จะเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทแล้ว หลังจากที่ท่านอ๋องออกศึกไป เพราะนางต้องการคนที่อยู่กับนาง มีเวลาดูแลนางอย่างใกล้ชิด นางให้เหตุผลว่า ท่านอ๋องต้องออกศึกอยู่เนืองๆ ไม่ค่อยได้กลับเมืองหลวง นางไม่มีโอกาสได้เจอท่านอ๋องบ่อยเท่าไหร่ และท่านอ๋องไม่สามารถดูแลนางได้ หากอภิเษกกับท่านอ๋อง นางอาจจะต้องอยู่แต่ในจวน เฝ้าตำหนักอ๋องอย่างเดียวดาย ดังนั้น นางถึงเลือกองค์รัชทายาท ซึ่งวันนั้น ท่านอ๋องพึ่งกลับมาจากการปราบกบฏที่เมืองหยาง และท่านอ๋องได้ซื้อเครื่องประดับเป็นชุดปิ่นทองพร้อมกำไรทองประดับไพลินสีน้ำเงินกลับมาเพื่อจะมอบให้นางเป็นของหมั้นหลังจากที่ถูกนางปฏิเสธไป เขาเอาเครื่องประดับที่ซื้อมา ทำลายทิ้งทั้งหมด อีก 5 วันถัดมา เขาทูลขอฮ่องเต้ เพื่อย้ายไปประจำการชายแดนทางเหนือ ซึ่งติดกับแคว้นเยี่ยนนั่นเอง……มาวันนี้ที่นางมา กลับมาให้เหตุผลว่าเป็นความเห็นชอบของผู้ใหญ่ นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าขำเสียจริง ไม่แปลกใจที่ท่านอ๋องจะตอบกลับอย่างไร้ไมตรี“เว่ยอี จะเอาของพวกนั้นไปที่ใดหรือ”“ทูลพระชายา ท่านอ๋องสั่งให้ทำลายทิ้งพ่ะย่ะค่ะ”ซีเฟยรู้สึกแปลกใจ ข้าวของพวกนี้ ล้วนแต่เป็

“เจ้ากล้าดีอย่างไร นี่เป็นยาที่รักษาไข้หวัดของท่านอ๋อง เจ้าเป็นใคร ใหญ่มาจากไหน มาถึงจวนข้า ด่าคนของข้า ตบคนของข้า แล้วยังกล้าทำลายข้าวของ เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่หรือไม่”“จวนของเจ้าอย่างนั้นหรือ นังบ้านนอก ป่าเถื่อน นี่เจ้าจะทำอะไรข้า เจ้ากล้าตบข้า อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบง่ายๆนะ”“เพี๊ยะ”ซีเฟยตบชิงอี้เหนียงไปอีกทีเพื่อเตือนสตินาง และหยิบเศษแก้วที่หล่นพื้น ซึ่งยังมียาอยู่ด้านใน นางจับปากชิงอี้เหนียง บีบออก และเทยาที่เหลือกรอกเข้าปากนางอย่างรวดเร็วจนนางดิ้น แต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะเข้าไปห้าม“แหวะ แค่กๆ เจ้า นังแพศยา เจ้าเอายาที่ตกพื้นแล้ว ให้ข้ากินอย่างนั้นหรือ นังสารเลว”“เมื่อกี้ เจ้าบอกว่า เจ้าอยากพิสูจน์ว่ายานี่มีพิษหรือไม่ ไม่ใช่หรือ ข้าก็แค่ ช่วยป้อนยาให้เจ้า เพื่อเป็นการพิสูจน์อย่างไรล่ะ ว่าเจ้ากินแล้ว จะตายหรือไม่”“สารเลว ข้าจะ..”“เจ้าจะทำไม เจ้ามองหน้าข้าไว้นะ รอบนี้แค่ยาที่ตกพื้น ยังดีที่ไม่ใช่เศษแก้วในมือข้า เจ้าภาวนาเอาไว้เถอะ อย่าได้คิดจะมีเรื่องกับข้า เพราะข้า ไม่ใช่ตุ๊กตาแสนดีที่จะอยู่เฉยๆ ให้เจ้ารังแกได้ ถ้าเจ้าอยากลองดู ข้าก็ไม่ขัดข้อง”“นี่เจ้า เจ้า”“เสียงเอะ

“ท่านเสนาบดี ท่านจงใจที่จะทูลเรื่องนี้ที่ท้องพระโรง เพราะเหตุใดกัน อยากให้เป็นเรื่องใหญ่สินะ ข้าเตือนท่านด้วยความหวังดี หากข้าเป็นท่าน ข้าจะให้เสด็จพ่อ สอบสวนอย่างเงียบๆ เพราะหากสุดท้ายแล้ว ผลการสอบสวนออกมา ยังไม่แน่ว่าหัวของพระชายาข้าหรือหัวของลูกของท่าน ใครจะหลุดก่อนกัน”เขาส่งสายตาเย็นมาที่เสนาบดีชิง หากเรื่องนี้เขาไม่ผิดละก็ ชินอ๋องไม่มีทางมีท่าทางแบบนี้ หรือเป็นเขาเองที่ผิด ที่ฟังความข้างเดียวจากบุตรสาวที่เอาแต่ใจตัวเอง“ทูลฝ่าบาท ไหนๆ เรื่องนี้ เสนาบดีชิงก็เอ่ยปากร้องทุกข์มาแล้ว ยังไงเสียขุนนางทุกท่านต่างก็รับทราบแล้ว ไม่สู้ เราก็พาตัวพวกนางสองคน มาสอบสวนต่อหน้าทุกคน เพื่อให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่ายพ่ะย่ะค่ะ”เสนาบดีจิ้ง ทูลฝ่าบาท เพื่อให้สอบสวนเรื่องนี้ ไหนๆ เสนาบดีชิงก็รนหาที่ตาย อยากฟ้องชินอ๋อง ผู้ที่เหล่าขุนนางทั้งหลายล้วนชื่นชม และชินอ๋องเองก็มีท่าทางที่มั่นใจว่าพระชายาไม่ผิด เขาก็แค่ถีบให้เสนาบดีชิง เข้าไปในกองไฟเร็วขึ้นเท่านั้นเอง ใครจะไม่รู้ถึงความทะเยอทะยานของเขา กับลูกสาวที่มากรักหลายใจ ตอนแรกเป็นคนรักของชินอ๋องอยู่ดีๆ พอชินอ๋องไปทำศึกชายแดน นางกลับเปลี่ยนใจ อยากเป็นพระ

องค์ชายสี่ เดินนำถังซีเฟยเข้ามาในท้องพระโรง ซีเฟยค่อยๆ เดินตามองค์ชายสี่เข้ามา เหล่าขุนนางทั้งหลาย พึ่งจะเคยเห็นพระชายาชินอ๋องเป็นครั้งแรก ต่างพากันตกตะลึงในความงามของนาง หลายคนอ้าปากค้าง และเสนาบดีจิ้งเอง ก็รู้สึกว่า พระชายาชินอ๋อง มีความคล้ายคลึงกับท่าทางของชินอ๋องของพวกเขาอยู่หลายส่วนเลยทีเดียว แค่เดินก้าวเข้ามา ก็สามารถสยบเสียงวิพากษ์วิจารณ์ได้อย่างราบคาบ“หม่อมฉัน ถังซีเฟย ถวายบังคมเสด็จพ่อ ขอพระองค์อายุยืนหมื่นปี หมื่นปีเพคะ”“แค่ท่าทางพระชายาก็น่าเชื่อถือกว่านางแล้ว เจ้าว่า เรื่องที่ลูกสาวเสนาชิงพูด มีความจริงอยู่กี่ส่วนกัน”“ข้าว่าเรื่องนี้ ต้องรอฟังความจากพระชายาก่อน อย่างไรก็ไม่ควรฟังความข้างเดียว”“ใช่ๆ ข้าเห็นด้วยๆ”เพียงแค่นางก้าวเข้ามา ก็ทำให้เหล่าขุนนางเปลี่ยนท่าทีไปทันที จากที่เห็นใจชิงอี้เหนียง ตอนนี้ทุกคนล้วนสนใจว่าพระชายาชินอ๋อง จะกล่าวอะไร ฝ่าบาทเองก็ดูจะเอ็นดูนางอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว“ลุกขึ้นเถอะ พระชายา”“ขอบพระทัยเสด็จพ่อเพคะ”“เอาล่ะ วันนี้เจ้าก็คงพอจะทราบแล้ว ว่าข้าเรียกเจ้ามาเพราะเหตุใดใช่หรือไม่”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกพอทราบเพคะ”“แม่นางชิงอี้เหนียงเล่าว่าเจ้าตบตี