All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 491 - Chapter 500

ในคืนวันนั้น หรงฉือก็มุ่งหน้าไปสนามบินเตรียมจะกลับไปเมืองตูเฉิงพร้อมกับคนอื่น ๆ ในครอบครัวพวกเขานั่งชั้นธุรกิจเฟิงจิ่งซินกับหรงอวิ๋นเฮ่อ และคนอื่น ๆ นั่งติดหน้าต่างฝั่งขวาหรงฉือกับคุณยายหรงนั่งอยู่ตรงกลางฝั่งซ้ายเฟิงจิ่งซินมีพวกหรงอวิ๋นเฮ่อดูแล ส่วนหรงฉือก็เข้ามาช่วยปรับเก้าอี้ให้คุณยายหรงเธอกำลังพูดกับคุณยายหรงอยู่ ซุนเยว่ชิงกับคุณยายซุนและคนอื่น ๆ ก็เดินตรงมาทางเธอคนในตระกูลซุนเห็นหรงฉือและคนอื่น ๆ ไม่เพียงแต่ไม่ตกใจเท่านั้น ตรงกันข้ามตอนที่มองพวกเขายังปรากฏรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าด้วย เห็นได้ชัดเจนมากว่า พวกเขารู้อยู่แล้วว่าคนในตระกูลหรงกลับไปเมืองเหยียนเฉิง และก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกเขาก็นั่งเที่ยวบินนี้กลับไปเมืองตูเฉิงเช่นกันซุนลี่เหยามองหรงฉือ แสยะยิ้ม จงใจพูดขึ้นว่า “คุณยายคะ คุณอาคะ คนบางคนตอนคุณย่าเฟิงป่วยเข้าโรงพยาบาล ก็คอยไปเอาใจอยู่ทุกวัน คิดว่าถ้าเกาะติดคุณย่าไว้ หรือทำตัวดีต่อหน้าพี่เขย จะทำให้พี่เขยไม่หย่าได้”“ผลสุดท้ายพอคุณย่าเฟิงอาการเพิ่งดีขึ้น พี่เขยไม่ต้องให้พี่สาวพูดถึงเลย ก็นัดคนบางคนไปทำเรื่องหย่าทันที ก่อนหน้านี้คนบางคนล่าช้าไม่ยอมไปทำเรื่องหย่า

เมื่อหรงฉือเผลอเงยหน้าขึ้นโดยบังเอิญ ก็เห็นสายตาดูถูกและถือดีของหลินอู๋หลังจากที่สบตากับหรงฉือแล้ว หลินอู๋ก็ละสายตาหันไปมองทางอื่นอวี้มั่วซวินเบะปาก “เธอนี่อวดดีจริงๆ”หรงฉือมองแขกที่เข้าไปผูกสัมพันธ์อยากจะร่วมงานกับหลินอู๋และหลินลี่ไห่อย่างกระตือรือร้น เธอกำแก้วในมือแน่น พลางก้มหน้ากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “มีคนรักและคอยสนับสนุนเธอ จะอวดดีก็คงเป็นเรื่องปกติ”เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอหยุดไปครู่หนึ่ง พลางกล่าวต่อ “ทางตระกูลหลิน มีคนมากความสามารถอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว”อวี้มั่วซวินรู้ว่าที่จริงเธออยากจะทำอะไรบางอย่างกับหลินซื่อ แต่หรงฉืออาจจะกังวลว่าหากเขาเข้าไปพัวพันก็จะต้องรับผิดชอบไปด้วย ดังนั้นจึงไม่ยอมให้เขาถามอะไรมากนักตอนนี้ได้ยินเธอเอ่ยปากขึ้นมาก่อน ก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องคงไม่เป็นไปตามแผนเขาโน้มตัวเข้ามากระซิบ “ไม่ราบรื่นงั้นเหรอ?”“ใช่”เธอเคยลองเจาะระบบของหลินซื่อหลายครั้งแล้ว รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าระบบป้องกันของหลินซื่อไม่ได้ธรรมดาเหมือนแต่ก่อนแล้วทั้ง ๆ ที่เธอทำอย่างแนบเนียนที่สุดแล้ว แต่ก็เกือบถูกเจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคที่เฟิงถิงเซินเคยจ้างมาช่วยหลินซื่อก่อนหน้าน

เมื่อเห็นว่ากู้เหยียนตั้งใจมาหาหรงฉืออย่างชัดเจน เฟิงถิงเซินชะงักฝีเท้า ชำเลืองมองกู้เหยียนเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไรเดินออกไปทันทีมองแผ่นหลังเฟิงถิงเซินที่เดินออกไป แล้วก็มองหรงฉือที่สวมชุดนอนเห็นได้ชัดว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ หลังจากที่กู้เหยียนได้สติกลับมา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าเฟิงถิงเซินก็มาหาหรงฉือเช่นกันแต่ระหว่างเฟิงถิงเซินและหรงฉือก็ไม่ได้มีความเกี่ยวพันอะไรกันต่อให้จะคุยเรื่องงาน ก็ควรให้ประธานเฉิงของเฟิงซื่อออกหน้ามาพูดกับอวี้มั่วซินจึงจะถูกต้อง มีเหตุจำเป็นอะไรที่เฟิงถิงเซินต้องมาหาหรงฉือด้วยตนเองในเวลานี้?เมื่อเห็นกู้เหยียนมองเธอและเฟิงถิงเซินด้วยท่าทางครุ่นคิด หรงฉือก็พอจะเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรมาก เอ่ยปากถาม “ดึกขนาดนี้แล้วมีเรื่องอะไรเหรอ?”กู้เหยียนได้สติกลับมา กล่าวว่า “ผมเพิ่งจะคิดไอเดียออก อยากจะคุยกับคุณโดยละเอียดครับ”แน่นอนว่า ‘ไอเดีย’ ที่พูด หมายถึงไอเดียเรื่องงานอยู่แล้วหรงฉือพยักหน้า พลางกล่าว “เข้ามาสิคะ”ห้องพักของเธอเป็นห้องสวีทสุดหรู ภายในกว้างขวาง และยังมีพื้นที่ทำงานให้ด้วยหลังจากกู้เหยียนนั่งลงบนโซฟาแล้ว ท้ายท

ที่จริงกู้เหยียนก็จะไปด้วย แต่ก่อนที่จะออกไป เขามีธุระกะทันหัน จึงไม่ไปกับพวกเขาคืนวันนี้แม้จะเฟิงถิงเซินจะเป็นคนเลี้ยง แต่เมื่อเขาถึงบาร์ทักทายทุกคนพอเป็นพิธีแล้ว จึงกล่าวว่ามีนัดกับเพื่อนจากนั้นก็ออกไปทันทีอวี้มั่วซวินมีเพื่อนสนิทสองสามคนอยู่ที่เมืองจินเฉิง เมื่อเขานั่งไปได้สักพัก เพื่อนๆ ก็พากันมาหาเขาเพื่อชวนดื่มด้วยกันหรงฉือไม่ได้สนิทสนมกับเพื่อนเหล่านี้ของอวี้มั่วซวิน หลังจากที่ไปทักทายพวกเขาพร้อมกับอวี้มั่วซวินแล้ว ก็ไม่ได้อยู่ในห้องส่วนตัวของพวกเขาต่อหลังจากที่หรงฉือเต้นกับพนักงานคนอื่นของฉางโม่มาครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว จึงกลับมานั่งที่ พูดคุยกับทุกคนเธอหน้าตาดี โดดเด่นสะดุดตาจริง ๆหลังจากที่เธอนั่งลงแล้ว ก็มีคนเวียนมาชวนเธอชนแก้วไม่หยุด แต่ต่างถูกเธอปฏิเสธทุกคนคนส่วนใหญ่เมื่อถูกเธอปฏิเสธ ก็จะถอยไปอย่างรู้มารยาทแต่ยังมีคนสองคนที่ยังคงดื้อดึงหนึ่งในนั้นมีชายที่แต่งตัวทันสมัย แต่ดูท่าทางเกเร สีหน้าบึ้งตึง กล่าวว่า “คนสวยคงไม่ใช่คนแถวนี้สินะ ไม่รู้จักผมงั้นเหรอ? ไม่คิดจะให้เกียรติกันเลย?”“ใช่ ๆ ทำไมไม่ลองไปถามดูว่าคุณชายหลานคือใคร คุณชายหลานของพวกเราอุตส่าห์เดินมา

เมื่อเข้าลิฟต์ไปแล้ว เห็นว่าเฉิงหยวนกดลิฟต์ชั้นที่เฟิงถิงเซินอยู่เท่านั้น จู่ ๆ เฟิงถิงเซินก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า “ไม่ต้องตามขึ้นมา”เฉิงหยวนชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อได้สติกลับมาจึงกล่าวว่า “ครับ”กล่าวจบ เขาจึงกดลิฟต์ไปยังชั้นที่เขาอยู่เช้าวันถัดมาเฟิงถิงเซินสวมชุดคลุมอาบน้ำ เขาเดินถือเสื้อผ้าของเมื่อคืนออกจากห้องแล้วปิดประตู ก่อนจะเดินตรงไปอีกทางหลินอู๋ที่เพิ่งเดินออกจากลิฟต์ เห็นเขาเข้าก็ยิ้มออกมาทันที กำลังจะเอ่ยปาก แต่เมื่อเหลือบไปเห็นรอยลิปสติกชัดเจนบนปกเสื้อและไหล่บนเสื้อเชิ้ตของเขาที่พาดไว้อยู่ตรงข้อศอก รอยยิ้มก็พลันหายไปจากใบหน้าคำพูดที่กำลังจะเอ่ยก็หยุดชะงักไปในทันทีเธอยืนนิ่งอยู่กับที่ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เฟิงถิงเซินก็หายไปตรงมุมทางเดิน จากนั้นก็มีเสียงเปิดและปิดประตูดังมาจากที่ที่ไม่ไกลนักหลินอู๋ยังไม่ทันได้รู้สึกตัว ตัวเลขห้องพักที่อยู่ตรงหน้าเธอก็พลันปรากฏสู่สายตา2508แต่เธอจำได้อย่างชัดเจนว่า เฉิงหยวนบอกเธอว่าห้องที่เฟิงถิงเซินพักคือ 2503เธอหยิบคีย์การ์ดสำรองของห้องเฟิงถิงเซินที่เฉิงหยวนให้ไว้ขึ้นมาดูเธอไม่ได้จำผิด คือห้อง 2503 จริง ๆแต่ทำไมเฟิงถิงเซินถึง