Semua Bab The Pilot’s Secret Wife: Second Chances in the Sky: Bab 1 - Bab 10

The morning sun peeked through the thin curtains of Lila Vernia’s small apartment. Tumayo siya sa harap ng salamin, inaayos ang kanyang makinis at mala-marinong uniporme. Ang gintong pakpak na nakakabit sa kanyang dibdib ay kumikislap nang mahina. Ngayon ang kanyang unang araw bilang isang flight attendant sa Skyward Airlines, one of the most prestigious in the country. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang inaayos ang kanyang buhok into a tight bun. “Mama, ang ganda mo!” si Mia, ang kanyang tatlong taong gulang na anak, clutching a stuffed bunny. Her wide, curious eyes mirrored Lila’s own. Lumuhod si Lila, puno ng pagmamahal ang kanyang puso. “Salamat, anak. Kailangan nang pumasok sa trabaho si Mama, okay? Magpakabait ka kay Tita Clara.”Mia pouted but nodded. “Okay. Love you, Mama.” “Mas mahal kita,” bulong ni Lila, hinalikan ang noo ng kanyang anak. Kinuha niya ang kanyang bag at nagmadaling lumabas ng pinto, puno ng kaba ang kanyang tiyan.+++++The airport buzzed with li

Nakatayo si Lila sa harap ng napakataas na glass building ng Skyline Airlines office na kilala bilang Vernia Airlines noon, mabilis na tumitibok ang kanyang puso. Ang huling pagkakataon na narito siya ay noong siya ay isang tinedyer, tumatakas sa buhay na inilaan ng kanyang ama para sa kanya.Ngayon, bumalik siya, handang harapin ito nang diretso. Huminga siya nang malalim at pumasok sa loob. The receptionist’s eyes widened as she recognized Lila. “Ms. Vernia! Inaasahan na po kayo ng iyong ama. Please, go right up.”Tumango si Lila, ang kanyang mga sapatos na may takong ay kumakalabog sa marmol na sahab habang nagtungo siya sa elevator. Ang pag-akyat sa pinakamataas na palapag ay tila isang walang katapusang biyahe. Nang magbukas ang mga pinto, nandoon ang kanyang ama, si Mr. Harper, na naghihintay sa kanya. “Lila,” he said, his voice warm but firm. “I’m glad you came.”“Wala naman po akong ibang pagpipilian,” sagot ni Lila, ngunit walang bahid ng sama ng loob sa kanyang tono. I

Mahigpit na hawak ni Lila ang manibela habang mabilis na tumatakbo ang kanyang sasakyan sa kahabaan ng madilim na kalsada. Hindi gumagana ang preno, at patuloy na tumataas ang bilis ng speedometer.Dumaluyong ang takot sa kanyang dibdib habang sinusubukan niyang maibalik ang kontrol sa sasakyan, ngunit wala itong naging epekto. “Hindi, hindi, hindi!” bulong niya, nanginginig ang boses. Pilit niyang pinipindot ang preno nang paulit-ulit, ngunit walang nangyayari. Madilim ang kalsada sa harap, at ang mga puno ay nagiging malabo habang mabilis siyang dumaraan. Sa kanyang rearview mirror, nakita niya ang mga ilaw ng isa pang sasakyan na mabilis na lumalapit. Isa itong sasakyan, at mabilis itong nakakasabay. Mabilis na kumabog ang kanyang puso nang mapagtanto na si Ethan ito. “Ethan!” sigaw niya, kahit alam niyang hindi niya ito maririnig. Pumantay ang sasakyan ni Ethan sa tabi ng kanya, at nakita niya ang mukha nito sa bintana. He was shouting something, but she couldn’t make out

Naupo si Lila sa harap ni Daniel sa tahimik na café ng ospital, mahigpit na nakahawak sa mainit na tasa ng kape. Nalanghap niya ang matapang nitong aroma, ngunit halos hindi niya malasahan nang uminom siya.Ang kanyang isip ay isang gulo ng emosyon—pagkalito, pagkakasala, at matinding pagod."So…" panimula ni Daniel habang tinitingnan siya nang mabuti. "Kumusta ka? At huwag mo akong daanin sa sagot na ‘Ayos lang ako.’ Kilala kita, Lila. Alam kong hindi gano’n kasimple ‘yan."Mahinang tumawa si Lila at umiling. "Ni hindi ko na alam ang nararamdaman ko. Isang saglit, parang siya pa rin ang Ethan na minahal ko, pero sa susunod na segundo, naaalala ko lahat ng nangyari. At ang pinakamasakit? Hindi niya alam. Iniisip niyang kasal pa rin kami, Daniel."Napabuntong-hininga si Daniel at sumandal sa upuan. "Ang bigat n’yan. At sabi ng doktor, kailangan niyang makasama ang mga taong pamilyar sa kanya?"Tumango si Lila, hinimas ang sentido. "Oo. Ayon sa kanila, baka makatulong iyon sa pagbalik n

Lumabas sina Lila at Daniel mula sa kwarto ng ospital, ang tensyon ay parang makapal na ulap na patuloy na bumabalot sa kanila. Nakayuko si Lila, sinusubukang itaboy ang pakiramdam ng pagkabasag, ang hati ng nakaraan at kasalukuyan.Ang hapdi ng sampal ay patuloy na nararamdaman sa kanyang pisngi, isang paalala kung gaano kabilis pwedeng magbago ang lahat.Habang papalabas sila sa pasilyo, ang kamay ni Daniel ay dumikit sa kanya. “Ayos ka lang ba?” ang boses ni Daniel ay mahinahon at ang alalahanin sa kanyang mga mata ay hindi maitatago.Tumango si Lila, pero ang bigat ng lahat ng nangyari ay tila hindi nawawala. “Ayos lang ako. Kailangan ko lang… magpahinga.” Pilit siyang ngumiti, umaasang maaalis nito ang alalahanin ni Daniel.Ngunit hindi mukhang kumbinsido si Daniel. Nagtagal ang tingin niya kay Lila bago siya muling magsalita, ang tono niya’y seryoso. “Sigurado ka? I mean, Lila, kung kailangan mo ng kahit ano, nandito ako.”“Ayos lang ako,” sagot ni Lila habang tinitingnan siya.