All Chapters of Ang Supladong Bilyonaryo at ang kanyang Maid: Chapter 131 - Chapter 140

Chapter 132 Margarita Padabog akong tumayo sa kinauupuan ko. Malakas kong hinampas ang lamesa na ikinagulat nilang lahat. Akala siguro nila hindi ko siya papatulan. "Yes, hindi ako ang may-ari ng restaurant na ito at hindi ako ang gumastos, pero ako ang owner ng restaurant na ito. Hindi ko alam kung saan mo nakuha ang mga chismis na ito at ganyan na lang ang galit mo sa akin, ng hindi naman ako bastos sa'yo! Hindi man ako mukhang boss o mukhang professional sa paningin mo, pero ginagampanan ko ang trabaho ko dito," seryoso pero may galit sa tono ko. "Ginagampanan..." sinenyas ko ang isang kamay ko para patigilin siya. "Ang gusto ko lang sa trabahong ito ay maging okay tayong lahat. Kung ano man ang pinagpuputok ng butchi mo, dapat ipinuputok mo na muna sa labas bago ka pumasok sa trabaho mo. Pagpapasensyahan kita sa kabastusan mo sa akin ngayon, pero sa susunod hindi na," babala ko. "Ako pa ngayon ang tinatakot mo, feeling boss na malandi..." malakas kong sinampal ito

Chapter 134 Harrison "How is she?" tanong ko agad sa doktor na lumabas sa emergency room. "She's fine now. She has also done the CT scan. I'll let you know the result later." the doctor said. "Thank you," sagot ko. Nakahinga ako ng maayos dahil sa magandang balita. Marami pa itong sinabi at ako naman na maraming tanong. Pinauwi ko na ang mga trabahador ni Marga. Ang dalawang nadamay ay nakauwi na ang isa at ang isa ay naka-confine pa, at gaya ni Marga, ligtas na rin ito sa kapahamakan. Sinagot ko na ang lahat ng bills at gamot nila. Tawag nang tawag si grandma, kaya sinagot ko na nang makitang maayos na ang lagay ni Marga. Nandito na rin siya sa private room, kaya tumawag na ako kay grandma para kumustahin ang kambal. "Hello Grandma, how's the kids?" iyon agad ang bungad kong tanong. "They are fine. Nakatulog na sila sa sobrang pagod kalalaro. Kumain na rin sila. Kaya huwag na kayong mag-alala, inaalagaan namin ng mabuti dito ang kambal. They are well pampered," ma

Chapter 136 Harisson Iniwan ko na muna ang kaibigan ni Marga nang may kumatok na naman. Baka ang mga anak ko na ang dumating kasama ang mga lolo’t lola nila. "Daddddyyyy!" sigaw ng kambal sabay takbo at yakap sa akin. Mabilis ko naman silang binuhat na dalawa at mahigpit na niyakap. Inalis na nila ang suot na mask sa mukha. Gumaan ang pakiramdam ko nang halikan nila ako sa pisngi. Lumambot ang expression ko at gumaan ang kalooban ko. They really are my therapists, my stress relievers, and my happiness. "I love you guys. I miss you both," masuyong sambit ko. "We love you too Daddy! We love Nanay too!" sagot nilang dalawa. Malapad akong napangiti. "Si Nanay po?" tanong ni baby Hollis, palinga-linga sa paligid. "I'm sorry mga anak kung nagsinungaling si Daddy. Ayoko lang na mag-alala kayo kay Nanay kaya dinala ko na lang kayo dito para ma-visit niyo si Nanay. Baka hinihintay niya kayo mga anak bago magising," mahinahon kong sabi sa kanila. Nag-iba agad ang expression ng

Chapter 138Margarita Nagising ako na madilim na sa paligid. Naalala ko ang nangyari sa restaurant ko. Kinabahan ako na baka nasa langit na ako. "Ahhhh!" sigaw ko dahil sa dilim ng kapaligiran. Natakot ako na baka nasa loob na ako ng nitso. Maya’t maya, biglang sumakit na ang ulo ko. Napadaing ako sa sakit. May yumakap sa akin. Niyayakap ba ako ng Panginoon para pagaanin ang pakiramdam ko? Biglang gumaan ang pakiramdam ko sa yakap nito."Huh? Patay na ako?" bulong ko. Kinapa ko ang sarili ko. Buo pa naman ako. May katawan pa ako, hindi pa rin naman nabawasan ang boöbs ko. Maumbok pa rin. Ibig sabihin, buhay talaga ako. Hindi kasi tumagos ang kamay ko sa taong yumakap sa akin. Kinapa ko rin ang katawan nito. Buhay talaga ako. Thanks God, buhay ako. Hindi pa ako patay. "Shhh... It's me. You are safe now, Mahal!" Dahil sa malamyos na boses nito, mapayapa na naman akong nakatulog. Kinabukasan, nagising ako sa ingay sa tabi ko. Naramdaman kong may mga humahalik sa pisngi ko

Chapter 140 Harrison "Don't you dare, Mom!" sigaw ko nang galit! Nagulat ang mga magulang ko. Napatayo pa silang dalawa sa gulat. Nagpupuyos sa galit ang dibdib ko sa mga nalaman! "Anak!" sabay pa nilang sambit. Mukhang apologetic si Dad, si Mom no emotion. Lumapit ako sa kanila sa sala. Masama akong nakatingin kay Mommy na parang wala lang sa kanya ang narinig ko. "All this time, ikaw lang pala ang may kasalanan sa lahat kung bakit nagkasakit ang kapatid ko dahil sa kagagawan ninyong mag-asawa! Anong klase kayong mga magulang!" galit na sumbat ko. Uminit ang ulo ko sa narinig. Namula na rin ang mukha ko sa galit sa kanila! My God! "It's not my fault kung bakit naging mahina ang kapatid mo! Ang tanga kasi mamili ng lalaki! Kung sana nakinig siya sa akin..." "Bullsh!t!" sigaw ko. "Kung sana hindi mo siya pinakialaman, hindi sana siya humantong sa depression at kamuntik ng magpatiwakal! Kung hindi ka nanghimasok sa buhay ng kapatid ko! Masaya na sana siya ngayon