บททั้งหมดของ อุ้มบุญมาเฟีย: บทที่ 41 - บทที่ 50

พีชถึงกับกลืนน้ำลายเหนี่ยว ๆ ลงคออึกใหญ่ ก่อนจะเบี่ยงสายตามองไปทางอื่นเมื่อมาเฟียหนุ่มปลดเปลื้องกางเกงชิ้นสุดท้ายออกเผยให้เห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่ผงาดชูชันสู้สายตา ถึงแม้จะเคยเห็นและมีอะไรกับเขานับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็ยังรู้สึกอายอยู่ดี"จะถอยไปไหน" มาเฟียหนุ่มก้าวขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งหลังจากปลดเปลื้องเสื้อผ้าเสร็จ มือหนาคว้าข้อเท้าของคนที่กระเถิบถอยหลังหนีแล้วดึงให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนจะแทรกตัวนั่งกลางหว่างขาเธอ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแบนราบอย่างแผ่วเบาสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับพีช"คะ..คุณ" เสียงหวานเปล่งออกมาติด ๆ ขัด ๆ สัมผัสแผ่วพลิ้วจากริมฝีปากร้อนทำให้เธอรู้สึกวาบหวามไปทั่วท้องน้อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนต้องเขม่วท้องเอาไว้ หัวใจดวงน้อย ๆ พลันเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอกจนเต้องยกมือขึ้นทาบเอาไว้ นี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาอ่อนโยนกับเธอตั้งแต่เธอย่างกายเข้ามาที่นี่"คุณจะทำอะไร" เสียงหวานเอ่ยถามคนที่กำลังเลื่อนใบหน้าลงต่ำเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก มือเล็กยกขึ้นจับศีรษะเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาเลื่อนลงไปต่ำกว่านั้น แต่มีหรือคนอย่างมาเฟียหนุ่มจะยอม"ยะ...อย่า" เขาเลื่อน

พีชนั่งคิดเรื่องที่หลี่เจิงเล่าให้ฟังซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นจนไม่รู้เลยว่ามีคนเดินมานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเธอสักพักแล้วมาเฟียหนุ่มนั่งมองคนที่นั่งก้มหน้าเอามือกุมขมับเงียบ ๆ รอดูว่าเมื่อไรเธอจะเห็นเขา แต่จนแล้วจนเล่าก็ไม่มีทีท่าว่าหญิงสาวจะรู้ตัวจนเขาต้องเอ่ยถามไปด้วยความสงสัย "คิดอะไรอยู่"เสียงทุ้มดึงให้คนที่ตกอยู่ในห้วงความคิดรู้สึกตัว เธอช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลานิ่ง ๆ นานนับนาที ก่อนเอ่ยถามไป "คุณมาตั้งแต่เมื่อไร""มาตั้งนานแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ถ้ามีคนมาซุ่มยิงสงสัยคุณคงจะตายฟรี นั่งเหม่อจนไม่สนใจอะไร""....." พีชหาได้ใส่ใจคำพูดของมาเฟียหนุ่มไม่จิตใจของเธอนึกถึงแต่เรื่องของเขา สายตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีดำนิลคู่นั้นเพื่อหาคำตอบบางอย่าง แต่เธอก็พบแค่ดวงตาที่แข็งกร้าว และมีแค่ความว่างเปล่าไม่มีความรู้สึกใด ๆ สื่อออกมาทางสายตาเขาเลย"มองหน้าผมทำไม มีปัญหาอะไร" คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง สายตาดุจ้องใบหน้าเรียวเชิงตั้งคำถามเมื่อเห็นว่าเธอนั่งมองหน้าเขาแปลก ๆ เหมือนมีอะไรอยู่ในใจ แต่ก็ไม่พูดออกมา"เปล่าไม่มีอะไร" พีชเอ่ยเสียงเรียบพลางเสสายตามองไปทางอื่น"แน่ใจ!""ค่ะ" "แล้วนี่อา

พีชรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงกลางดึกหลังจากที่เธอหลับยาวมาตั้งแต่ตอนเย็น มือเล็กยกขึ้นขยี้ตาเบา ๆ ไล่อาการงัวเงียออก ก่อนจะเพ่งมองไปยังที่นอนข้าง ๆ แต่ก็พบแค่ความว่างเปล่าเธอค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดหน้าดูเวลา คิ้วสวยพลันขมวดชนกันเป็นปมเมื่อเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แต่อีกคนยังไม่ขึ้นมานอนที้งที่ปกติเขาจะเข้านอนตั้งแต่สามทุ่มถ้าไม่มีงาน"ก็ช่างเขาซิไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราสักหน่อย ทีเขายังไม่สนใจเราเลย แล้วเราจะไปสนใจเขาทำไมกัน" เธอนั่งใช้ความคิดอยู่สักพัก ก่อนจะสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออก แล้วลุกลงจากเตียงเดินออกจากห้องลงไปยังห้องครัวเพื่อหาอะไรทานเพราะรู้สึกหิว"ทำอะไร" เฮือก! เสียงเข้มดังขึ้นจากด้านหลังทำคนที่กำลังมองหาของกินในตู้เย็นถึงกับสะดุ้งโหยง ใจดวงน้อยเต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมานอกอก เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความตกใจ"มาเงียบ ๆ ฉันตกใจนะ ถ้าฉันช็อคขึ้นมาจะทำยังไง" พีชยกมือขึ้นทาบอก ก่อนจะหันไปเอ็ดมาเฟียหนุ่มเสียงดังลั่น ทว่าเธอก็ต้องยกมือขึ้นปิดจมูกด้วยความเร็วเมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างสูงทำให้เธอรู้สึกเหม็น และพะอืดพะอมเอามาก ๆ"ข

@โรงพยาบาลภายในห้องอัลตร้าซาวด์แผนกสูตินารีเวชร่างบางของพีชกำลังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงเพื่อรออัลตร้าซาวด์ เธอพ่นลมหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้ระบายความตื่นเต้น"คุณแม่มีอาการยังไงบ้างคะ" เสียงหมอสาวเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังทำการอัลตร้าซาวด์ให้หญิงสาวไปด้วย"ก็ยังมีอาการแพ้นิดหน่อยค่ะ" พีชระบายยิ้มตอบบาง ๆ สายตาคมจับจ้องบนหน้าจอที่มีภาพเล็ก ๆ เคลื่อนไหวอยู่ด้วยความตื่นเต้น"ทารกเป็นเพศชายนะคะ นี่คือลำตัวของน้อง ส่วนนี้ขาและแขนค่ะ น้องสมบรูณ์ดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง" หมอสาวชี้ไปตามสัดส่วนต่าง ๆ ที่ปรากฏบนหน้าจอให้ทั้งสองคนดูพีชถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความปิติยินดีซึ่งไม่ต่างกับอีกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอมาเฟียหนุ่มตื้นตันจนพูดไม่ออก ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายเต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมาด้านนอก เขาไม่คิดเลยว่าแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ และลูกที่อยู่ในท้องของเธอจะทำให้หัวใจด้านชาของเขาจะกลับมาเต้นแรงได้อีกครั้ง"ได้ลูกชายสมใจคุณแล้วซิ" พีชค่อนแขวะคนที่ยืนหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอาการใดออกมาอย่างหมั่นไส้"แน่นอน" มาเฟียหนุ่มไหวไหล่ตอบด้วยใบหน้าเรียวบนิ่ง แววตาดุตวัดมองใบหน้าเรียวเล็กน้อย ก่อนจะสนใจภาพหน้าจอต่

ตลอดระยะเวลาหนึ่งชั่วโมงที่หลี่เจิงนั่งอยู่ด้วยมาเฟียหนุ่มได้แต่สะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้จนหลี่เจิงกลับไปเขาจึงระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้าทันที"ชอบมัน"เสียงทุ้มเปล่งออกจากริมฝีปากหนาอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาดุจ้องใบหน้าเรียวอย่างเอาเรื่อง"...." ไร้คำพูดใด ๆ หลุดจากปากพีช เธอเพียงแต่ปรายตามองหน้ามาเฟียหนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะเสมองไปทางอื่น ซึ่งการกระทำของเธอยั่วอารมณ์โกรธของอีกคนได้เป็นอย่างดี"ผมถามว่าชอบไอ้หลี่เจิงเหรอ" มาเหียหนุ่มกดเสียงต่ำจ้องใบหน้าเรียวเขม็งเมื่อไม่มีปฏิกริยาตอบกลับจากเธอ"ใช่ฉันชอบ" พีชถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอาก่อนจะตอบประชดมาเฟียหนุ่มไป"ลูกผมคาท้องคุณอยู่ยังมีหน้าไปอ่อยเพื่อนผมอีกเหรอ" คนฟังถึงกับขบกรามแน่นจนเกิดเสียงดังกับคำตอบของหญิงสาว "ฉันแค่คุยไม่ได้ไปเอากันสักหน่อย ทำไมคุณต้องใส่อารมณ์ด้วย""คุณเป็นคนของผมไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับใครหน้าไหนทั้งนั้น""หวงฉัน?" พีชย้อนถามด้วยสีหน้ากวนประสาททำเอามาเฟียหนุ่มต้องหลับตาพรูลมหายใจเข้าออกสองสามครั้งเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังเดือดดาล ก่อนจะปรือตาขึ้นตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ "ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องหวงคุณ""งั้นก็ไม่ต้องมายุ่งเร